|
|
De nationale contactpunten inzake grensoverschrijdende gezondheidszorg
EU-onderdaan
gezondheidsverzorging
ziekteverzekering
rechten van de zieke
richtlijn (EU)
| 19/1/2012 | Verzending vraag |
| 19/1/2012 | Antwoord |
Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-1624
Het federale Kenniscentrum gezondheidszorg heeft de omvang van het medische toerisme in kaart gebracht. Aangezien onze gezondheidszorg een uitstekende reputatie heeft in het buitenland, was het onderzoek relevant. Uit het onderzoek bleek dat 1,3% van het totale aantal ziekenhuispatiënten afkomstig is uit het buitenland. Die patiënten zijn haast steeds afkomstig uit onze buurlanden. Er is een sterke stijging: in de afgelopen vijf jaar steeg het aandeel buitenlandse patiënten met 60%.
Teneinde de regels en de terugbetaling bij grensoverschrijdende gezondheidszorg te verduidelijken, heeft Europa in maart 2011 de richtlijn betreffende de toepassing van de rechten van patiënten bij grensoverschrijdende gezondheidszorg uitgevaardigd.
Krachtens die richtlijn is een lidstaat verplicht om nationale contactpunten bij grensoverschrijdende gezondheidszorg op te richten. Die moeten de patiënt voorlichten over hun rechten wanneer hij besluit een beroep te doen op grensoverschrijdende gezondheidszorg en hem in contact brengen met zulke relevante contactpunten in andere lidstaten. Ook moeten ze vermijden dat de planning of de financiering van een nationaal zorgstelsel wordt gedestabiliseerd, veroorzaakt door de nationale verschillen in terugbetaling en wachttijd van bepaalde behandelingen.
Graag had ik een antwoord op volgende vraag:
Hoe staat het met de oprichting van die nationale contactpunten, en hoe verloopt de samenwerking met dergelijke contactpunten in andere EU-landen?
De richtlijn 2011/24/EU van 9 maart 2011 betreffende de toepassing van de rechten van patiënten bij grensoverschrijdende gezondheidszorg voorziet inderdaad in de oprichting van contactpunten in de lidstaten van de EU om patiënten informatie te verschaffen over heel wat elementen die te maken hebben met grensoverschrijdende gezondheidszorg. Het toezicht houden op eventuele wachttijden bij bepaalde behandelingen en de monitoring van de financiële gevolgen van de instroom van buitenlandse patiënten in België, behoort echter niet tot het takenpakket van het Nationaal Contactpunt. Het bevoegde orgaan hiervoor binnen België is het Observatorium voor Patiëntenmobiliteit dat opgericht werd bij de wet van 4 juni 2007.
De betrokken richtlijn dient omgezet te worden in nationale wetgeving uiterlijk tegen 25 oktober 2013. Wat betreft het Nationaal Contactpunt heeft mijn administratie reeds initiatieven genomen om dit orgaan te creëren. Er werden ook al contacten gelegd met betrokken stakeholders zoals bijvoorbeeld de deelstaten. Maar voorlopig bevindt het project zich nog in de conceptuele fase en bestaat het contactpunt aldus nog niet. We verwachten ook input van de Europese Commissie die een studie besteld heeft over deze Nationale Contactpunten. Deze studie zou een inzicht moeten geven in vergelijkbare structuren die al een tijdje werkzaam zijn en die een inspiratiebron kunnen vormen voor de Nationale Contactpunten. De Europese Commissie verwacht de eerste resultaten van deze studie tegen mei 2012.
Ik zal u hierover meer precieze informatie kunnen geven in de loop van het tweede semester van dit jaar.