Tweetalige printerversie Eentalige printerversie

Schriftelijke vraag nr. 5-386

van Elke Sleurs (N-VA) d.d. 24 november 2010

aan de vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken en Institutionele Hervormingen

Draagmoederschap - Commerciële voortplantingsindustrie - India, Verenigde Staten, Rusland en Oekraïne - Uitreiking van reisdocumenten door Belgische ambassades en consulaten

draagmoeder
kunstmatige voortplanting
identiteitsbewijs
ambassade
India
Verenigde Staten
Rusland
Oekraïne

Chronologie

24/11/2010Verzending vraag
24/2/2011Antwoord

Vraag nr. 5-386 d.d. 24 november 2010 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Zoals de minister ongetwijfeld weet, bloeit de internationale commerciële voortplantingsindustrie. Zo blijkt althans uit de nieuwssite van de Belgische ambassade van New Delhi. Op die nieuwssite waarschuwt men Belgische wensouders dat "een Belgische onderdaan die beslist om beroep te doen op een draagmoeder in India, ook al respecteert zij daarbij de lokale wetgeving, geen enkele zekerheid krijgt dat dit moederschap zal worden erkend in België, noch dat voor het kind een reisdocument zal worden afgeleverd".

De meeste Staten van Amerika, Rusland en Oekraïne passen voor het commerciële draagmoederschap eveneens een zeer liberale wettelijke regeling toe. In die landen worden de wensouders zelfs onmiddellijk op de geboorteakte ingeschreven. Op die manier wordt de latere noodzaak een wenskind te adopteren, ontweken.

Gelet op de mogelijke risico's van dergelijke praktijken voor het wenskind, had ik graag een antwoord gekregen op volgende vragen. Draagmoederschap wordt hier verstaan in de brede zin van het woord, namelijk als de praktijk waarbij een draagmoeder het kind draagt van een of twee wensouders, met het doel het af te staan aan de wensouders.

1) Hoe vaak hebben de Belgische ambassades of consulaten in India in de afgelopen negen jaar een geboorteakte opgemaakt voor Belgen die in het buitenland zijn geboren, waarbij beide ouders Belg waren? Hoe vaak hebben de Belgische ambassades of consulaten in respectievelijk de Verenigde Staten van Amerika, Rusland en Oekraïne een dergelijke geboorteakte opgesteld?

2) Hoeveel Belgische kinderen hebben in de afgelopen negen jaar na hun geboorte een Indiaanse geboorteakte gekregen, waarbij de ouders ingeschreven op de (Indiaanse) geboorteakte Belg waren? Hoe vaak was dit het geval voor respectievelijk de Verenigde Staten van Amerika, Rusland en Oekraïne?

3) Welke criteria gebruiken de Belgische ambassades of consulaten in respectievelijk India, de Verenigde Staten, Rusland en Oekraïne om te besluiten dat ze een draagmoederschap vermoeden? Is de procedure dezelfde voor geboorteaktes die opgemaakt zijn door de Belgische ambassades of consulaten, als voor geboorteaktes die bij de lokale overheid werden aangegeven?

4) Hoe vaak weigerden de Belgische ambassades of consulaten - respectievelijk in India, de Verenigde Staten, Rusland en Oekraïne - reeds reisdocumenten uit te reiken aan kinderen die ten minste één Belgische ouder hadden? Hoe vaak was het vermoeden van draagmoederschap de reden daarvoor ?

5) Indien ambassades en consulaten van België in landen waar commercieel draagmoederschap wordt toegestaan nog geen maatregelen hebben genomen om die praktijk te bekampen, is de minister dan van plan om ter zake initiatieven te nemen?

Antwoord ontvangen op 24 februari 2011 :

1. New Delhi: 0

Mumbai: 0

Kiev: 0

Moskou: 0

Sint-Petersburg: 0

Washington: 8

2. Ik beschik niet over deze cijfers omdat de geboorteakten niet aan onze ambassades of consulaten voorgelegd worden.

3. De ambassades en consulaten houden rekening met de verklaringen van de wensouders zelf, met de oorsprong van de kinderen (de “draagmoederziekenhuizen” zijn gekend), de voorafgaande lokale procedures, met de gewone verblijfplaats van de ouders, de vermeldingen in de geboorteakte, …

4. Telkens er een vermoeden van draagmoederschap is worden reisdocumenten pas afgegeven nadat door een Belgische rechtbank het juridische ouderschap vastgesteld werd.

5. Er zijn demarches geweest in India door de lidstaten van de Europese Unie. Ik heb in mijn bilaterale contacten met mijn collega’s van de betrokken landen de zaak aangekaart.

Mijn voorganger drong reeds bij de minister van Justitie aan een Belgische wetgevend initiatief te nemen.