|
|
de opschorting van de levering van bouwmateriaal aan de Gazastrook
Palestina
Israël
| 26/11/2013 | Verzending vraag |
| 4/2/2014 | Antwoord |
Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-4166
Nadat half oktober een tunnel was ontdekt van de Palestijnse enclave naar Israëlisch grondgebied, kondigde Israël de stopzetting van de levering van bouwmateriaal aan de Gazastrook aan. Deze beslissing komt minder dan een maand nadat opnieuw toestemming werd gegeven voor leveringen van bouwmateriaal. Die waren sinds 2007 opgeschort, als reactie op de ontvoering van een Israëlische soldaat en nadat Hamas in Gaza aan de macht kwam.
De tunnel van ongeveer 1,7 kilometer lang, die onder Israëlisch grondgebied loopt, zou volgens het Israëlische leger bestemd zijn voor terroristische activiteiten en zou zijjn gebouwd met ongeveer 500 ton cement en beton.
De Israëlische minister van Defensie, Moshe Ya'alon, heeft trouwens via een perscommuniqué laten weten dat de verantwoordelijkheid voor de bouw van deze tunnel expliciet bij Hamas ligt, dat in Gaza aan de macht is.
Het is begrijpelijk dat de Israëlische regering haar burgers en soldaten wil beschermen, maar het is minder vanzelfsprekend als ze dat wil doen via maatregelen die duidelijk een rem zetten op de ontwikkeling van dit gebied en die de belangen van de privésector in de Gazastrook nog meer schaden.
Heel wat mensenrechtenorganisaties hebben op hun beurt afkeuring laten blijken omdat met deze maatregel ook internationale projecten worden getroffen.
Ik heb volgende vragen:
1) Wat is het standpunt van België ten opzichte van deze beslissing van de Israëlische regering?
2) Wat is de impact van deze nieuwe opschorting, en van de vorige die meer dan vijf jaar heeft geduurd, op de ontwikkeling van het gebied en op de internationale en Europese projecten ter plaatse?
3) Welke diplomatieke mogelijkheden heeft België om op te treden tegen de Israëlische staat?
Zoals ik het reeds aan mijn gesprekspartners heb gezegd tijdens mijn missie van 9 tot 12 november jl. in Israël en de Palestijnse gebieden, vergemakkelijkt de aanhoudende blokkade van de Gaza-strook en haar afzondering van de Westelijke Jordaanoever het verwezenlijken van de tweestatenoplossing niet.
België, alsook de Europese unie (EU), blijft bezorgd over de humanitaire situatie in de Gaza-strook. Daarom werd ook gevraagd aan de missiehoofden in Jeruzalem om zich over deze problematiek te buigen.
Sinds de ontdekking van een tunnel tussen Gaza en Israël, werd de import van constructiemateriaal via de haven van Kerem Shalom onderbroken. Voordien passeerden meer dan 1 000 vrachtwagens per maand via deze haven. Dit was al verre van voldoende en we weten dat ongeveer vier keer meer verkeer door de tunnel met Egypte passeerde, maar deze tunnel werd geheel vernietigd door het Egyptische leger. Vandaag de dag is enkel de haven van Kerem Shalom sporadisch open, en enkel keukengas en diesel worden doorgelaten. Na een verbod van meer dan 4 weken, wordt constructiemateriaal nog steeds niet toegelaten en de UNRWA is ongerust over de mogelijke impact van dit verbod op de bouw van onder andere twaalf scholen en een gezondheidscentrum. Dit heeft bovendien ook een effect op het werk van 35 000 mensen in de bouwsector die niet betaald zullen worden. De impact van de blokkade valt moeilijk te beramen, maar de meeste schattingen gaan uit van ongeveer US$ 230 miljoen schade per maand aan de lokale economie.
De zwaarste impact komt van de brandstofleveringen, want de brandstof die nu wordt geleverd uit Israël is twee keer duurder dan degene die vroeger werd binnengesmokkeld uit Egypte. Het verdubbelen van de brandstofprijs heeft een direct effect op de transportprijzen (taxi en bus), die onbetaalbaar worden voor de bevolking. Deze prijsverhoging is ook problematisch voor de elektriciteitscentrale in Gaza, die momenteel stilstaat.
Volgens schattingen van OCHA van juli 2013, hierbij enkele voorbeelden van de humanitaire impact van de beperkingen op de bewegingsvrijheid in de Gaza-strook:
Gemiddeld 1 vrachtwagen per dag verlaat momenteel de Gaza-strook, vergeleken met 38 per dag in 2007 voor de blokkade.
Vissers mogen nog enkel op één derde van de zone vissen die hen werd toegekend door de Verdragen van Oslo (dus slechts op 6 van de 20 nautische mijlen). Bovendien zijn de brandstofprijzen zodanig gestegen dat veel vissers gewoon hun visactiviteiten hebben stopgezet.
57 % van de gezinnen leven onder de voedselarmoedegrens en 80 % zijn volledig afhankelijk van de internationale hulp.
De werkloosheidsgraad, die al één van de hoogste ter wereld was (34,5 %), is nog gestegen na het sluiten van de tunnels naar Egypte.
Slechts één vierde van de bevolking heeft een paar uur per dag leidingwater en 90 % van het ondergronds gewonnen water is niet drinkbaar.
Meer dan 12 000 mensen blijven momenteel verplaatst omdat ze niet in staat zijn om in te staan voor de wederopbouw van hun woning die vernietigd werd tijdens de gevechten.
Meer dan 230 burgers zijn omgekomen en 400 gewond geraakt terwijl ze werkten in de tunnels tussen Egypte en de Gaza-strook.
Ik vrees dat er in de nabije toekomst geen oplossing voor de Gaza-strook gevonden zal kunnen worden. Israël blijft heel ongerust over haar veiligheid zolang de Hamas aan de macht blijft, en het is daarom weinig waarschijnlijk dat de blokkade van de Gaza-strook opgeheven zal worden. Aan Palestijnse kant blijkt een Fatah-Hamas verzoening – ook al blijft het officieel het doel van de Palestijnse Autoriteit – niet de absolute prioriteit te zijn. Alles zal afhangen van de houding van de Egyptische overheid die heel bezorgd is om de toenemende onveiligheid in de Sinai-woestijn. Na onze ontmoeting vertrok President Abbas naar Cairo. Het was duidelijk dat de Gaza-kwestie hoog op de agenda zou staan. Maar Egypte zal in dit dossier pas een initiatief kunnen nemen nadat de politieke situatie in Egypte zelf gestabiliseerd is.