|
|
Ziekenhuizen - Geweld tegen hulpverleners
verplegend personeel
ziekenhuis
geweld
lichamelijk geweld
officiële statistiek
geografische spreiding
bewustmaking van de burgers
| 8/2/2010 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 11/3/2010) |
| 23/3/2010 | Antwoord |
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 4-6833
In het kader van mijn werkzaamheden in de commissie voor de Binnenlandse Zaken en de Administratieve Aangelegenheden van de Senaat ontving ik graag antwoord op volgende vragen.
1. Hoe evalueert u de campagne "Houd het hoofd koel" die de veiligheid van de zorgverstrekkers, patiënten en bezoekers in de ziekenhuizen moet garanderen?
2. Welke maatregelen werden in 2009 genomen om de betrokkenen over deze campagne in te lichten?
3. Hoeveel zorgverstrekkers heeft men met deze campagne tot nu toe kunnen bereiken?
4. Hoeveel praktijkhandboeken werden verspreid?
5. Hoeveel lezingen werden hierover gegeven?
6. Hoeveel processen-verbaal werden in 2009 opgesteld wegens geweld tegen zorgverstrekkers en hulpverleners? Graag kreeg ik een opdeling in en buiten de ziekenhuisomgeving, een provinciale spreiding en een vergelijking met voorgaande jaren.
7. Hoeveel veroordelingen zijn in 2009 uitgesproken wegens geweld tegen zorgverstrekkers / hulpverleners?
1-2 Alvorens dieper in te gaan op uw vragen, wil ik opmerken dat de campagne agressie in ziekenhuizen het resultaat is van een intense samenwerking met de Federale Overheidsdienst (FOD) Binnenlandse Zaken, hetgeen een absolute meerwaarde heeft opgeleverd mits iedere partner vanuit zijn eigen expertise, vanuit zijn eigen perspectief en met zijn eigen netwerk een bijdrage heeft geleverd aan de uitbouw van een preventie- en veiligheidsbeleid in de ziekenhuizen.
Ik neem nota van het feit dat u uw vraag eveneens aan mijn collega van Binnenlandse Zaken hebt gesteld en verwacht dan ook dat zij de vragen die tot haar bevoegdheid behoren zal beantwoorden.
De campagne richt zich tot drie doelgroepen, meer bepaald: bezoekers, patiënten en zorgverstrekkers en wil de spoedgevallendiensten, de psychiatrische ziekenhuisdiensten en het onthaal bereiken vermits de meeste agressie-incidenten zich hier localiseren.
Volgende campagne-instrumenten werden ontwikkeld en verspreid :
een handleiding voor een programma voor preventie van agressie in ziekenhuizen, specifiek bedoeld voor de algemeen directeurs en voor de veiligheidscoördinatoren van de ziekenhuizen. Bedoeling hiervan was enerzijds een reflectie op gang te brengen en anderzijds de ziekenhuizen te ondersteunen bij het ontwikkelen van een preventiestrategie;
affiches die zowel bezoekers, patiënten als zorgverstrekkers met een positieve, krachtige boodschap uitnodigen tot reflectie;
gadgets (zakjes met frigomagneten en herbruikbare ijsblokjes) voor de zorgverstrekkers werkzaam op de spoed en in de psychiatrie waarop we concrete tips aanreiken over hoe ze een proactieve houding kunnen aannemen wanneer ze met een vorm van agressie geconfronteerd worden;
een CD-rom met al het campagnemateriaal.
De campagne werd voorgesteld tijdens de informatievergadering van 5 maart 2009, waaraan eveneens een persconferentie was gekoppeld.
Voor de overheid was deze informatievergadering een unieke gelegenheid om het beleid te toetsen aan de praktijk en om de noden van de betrokken actoren te inventariseren; voor de vertegenwoordigers van de ziekenhuizen was dit een uitgelezen kans om best practices en ervaringen uit te wisselen met collega’s en vragen te stellen of problemen te melden aan de overheid.
Deze vergadering was een succes: zowel de talrijke opkomst als de dynamische debatronde op het einde van de dag wezen op een grote interesse bij de ziekenhuizen voor de agressieproblematiek.
Ziekenhuizen hadden er de gelegenheid om tips en ervaringen uit te wisselen, waarvan dankbaar gebruik werd gemaakt, en er was een duidelijke vraag van de sector naar de overheid toe voor een blijvende ondersteuning in de strijd tegen ziekenhuiscriminaliteit.
Het campagnemateriaal werd de week na de informatievergadering gestuurd naar de ziekenhuizen ter attentie van de algemeen directeurs.
In de marge van deze campagne hebben mijn collega van Binnenlandse Zaken en ikzelf ook andere maatregelen en initiatieven genomen met het oog op de preventie van criminaliteit in de ziekenhuizen.
Zo hebben wij in de schoot van het federaal netwerk “Veiligheid en Criminaliteitspreventie in ziekenhuizen” een aantal overlegmomenten georganiseerd teneinde enerzijds het debat rond ziekenhuisagressie met de sector aan te gaan en anderzijds de sensibiliseringscampagne in dit verband voor te bereiden. Op die manier krijgen de ziekenhuizen de kans om tips en best practices uit te wisselen met het oog op het (verder) uitbouwen van een veiligheids-en preventiebeleid en krijgt de overheid de gelegenheid om haar beleidsmaatregelen af te stemmen op de praktijk.
Na iedere informatievergadering wordt een nieuwsbrief verstuurd aan alle leden van het netwerk. Deze brief bevat zowel de conclusies van de informatievergadering als een bundeling van praktische richtlijnen voor de ziekenhuizen met het oog op de uitbouw van een veiligheidbeleid in ziekenhuizen.
3. De campagne werd uitgevoerd bij alle zorgverstrekkers werkzaam in spoedgevallendiensten of in psychiatrische ziekenhuisdiensten. Daarnaast werd het campagnemateriaal ook verspreid onder de onthaalmedewerkers van de ziekenhuizen.
4. Bij de eerste verzending werden 472 handleidingen, 472 cd-roms, 5 066 affiches bestemd voor bugers, 3 990 affiches bestemd voor personeel en 14 690 gadgets voor het personeel verspreid.
Er bestaat een mogelijkheid tot bijbestelling van campagnemateriaal en bij mijn weten hebben verschillende instellingen van deze mogelijkheid gebruik gemaakt. Precieze cijfers van de bijbestellingen kan ik u echter niet geven aangezien het mijn collega van Binnenlandse Zaken die de stock coördineert.
5. Naast de lezingen die tijdens de informatievergadering van 5 maart 2009 werden gegeven en die betrekking hadden op de preventie van agressie in ziekenhuizen, werd mijn Administratie eind vorig jaar gevraagd om een uiteenzetting te geven over de sensibiliseringscampagne.
6. Hierover beschik ik geen gegevens. De minister van Binnenlandse Zaken zal u hierop kunnen antwoorden.
7. Dit behoort evenmin tot mijn bevoegdheid maar tot die van de minister van Justitie.