De gelijkheid van mannen en vrouwen is een fundamenteel en transversaal mensenrecht. In de loop der jaren zijn op internationaal, Europees, federaal en deelstatelijk niveau tal van initiatieven genomen. Tijdens de Vierde VN-Wereldvrouwenconferentie, die in Peking werd gehouden van 4 tot 15 september 1995, werden eenparig een verklaring en een actieprogramma goedgekeurd en dat was een beslissende stap. Die documenten vormen de basis voor het wereldwijd emancipatiebeleid en zijn het vertrekpunt voor een vijfjaarlijkse evaluatie van de situatie van vrouwen. In maart 2015 heeft een nieuwe evaluatie plaatsgevonden, twintig jaar na de Vierde VN-Wereldvrouwenconferentie. Binnen dat kader maakte de Senaat een informatieverslag betreffende de opvolging van de toepassing van het Actieplatform van de Vierde VN-Wereldvrouwenconferentie van Peking (Stuk Senaat nr 6-97/1 tot 5).

Al deze vragen behoren tot de bevoegdheid van de Senaat omdat ze betrekking hebben op een federale materie die invloed heeft op de bevoegdheden van de deelstaten op het gebied van, gelijke kansen, vrouwenrechten, enz.

De Senaat beveelt onder meer aan om de gezamenlijke omzendbrief over het strafrechtelijk beleid inzake partnergeweld COL 4/2006 aan te passen en te actualiseren conform het evaluatieverslag van 2009 dat werd uitgevoerd door het College van procureurs-generaal in samenwerking met de dienst voor het Strafrechtelijk beleid van de FOD Justitie (Stuk Senaat nr 6-97/2 p. 66). Wat waren de voornaamste aanbevelingen van dat verslag van 2009? Zijn de aanpassingen gebeurd en waaruit bestaan ze? Zo niet, waarom niet?