In 2014 verbond de Belgische regering zich ertoe, na het colloquium over seksueel geweld: “STOP verkrachting”, dat op 8 maart 2013 in de Senaat werd gorganiseerd, om een aantal nieuwe acties te ondernemen, samen met de belangrijkste spelers op het gebied van de begeleiding van slachtoffers van seksueel geweld.

Al deze vragen vallen onder de bevoegdheid van de Senaat in de mate dat ze betrekking hebben op een federale materie die van invloed is op de bevoegdheden van de deelstaten op het gebied van gelijke kansen, vrouwenrechten, enz.

Met het oog op een betere begeleiding van slachtoffers van seksueel geweld en op basis van de aanbevelingen van het Instituut voor de gelijkheid van mannen en vrouwen wenste u de opvang van slachtoffers van verkrachting door de politie te verbeteren. Met dat doel voor ogen en om de procedures op het gebied van verkrachting te stroomlijnen werd aan een groep deskundigen van de gerechtelijke politie gevraagd om een draaiboek op te stellen voor het verzamelen van bewijzen en de identificatie van daders, enerzijds, en het houden van verhoren, anderzijds. Is dat draaiboek intussen ter beschikking van alle politiezones van het land?

Tegelijkertijd moesten er bijscholingen georganiseerd worden, waaronder een opleiding “zedendelicten”, die zou openstaan voor alle politiescholen. Werd die opleiding al opgestart? Komt daarin de problematiek van verkrachting aan bod? Wordt daarin voldoende aandacht besteed aan de adequate begeleiding van de slachtoffers?

Die verschillende maatregelen moesten tegemoetkomen aan lacunes in de slachtofferbegeleiding door de politie, vooral wat betreft de opleiding van politieagenten die in contact komen met slachtoffers van verkrachting. Kunt u een stand van zaken geven over de verschillende tekortkomingen die werden vastgesteld, nu er vier jaar verstreken zijn sinds de aangegane verbintenissen?