De digitalisering neemt steeds toe, ook in de medische wereld. Van elke patiënt die bij de dokter of in een ziekenhuis langsgaat wordt een dossier aangemaakt om een medische achtergrond van deze patiënt op te bouwen voor eventuele latere medische doeleinden. Wanneer er een patiëntendossier vanuit een ziekenhuis wordt overgemaakt aan bijvoorbeeld de huisarts, om het dossier van de patiënt te vervolledigen, gebeurt dit vrijwel in alle gevallen zowel elektronisch als schriftelijk.

Mijns inziens kan bij het kiezen voor de elektronische verzending voor een aanzienlijk bedrag bespaard worden op vlak van administratie- en portokosten.

1. Graag had ik dan ook van de geachte minister vernomen of de huisartsen en / of de ziekenhuizen zich mogen beperken tot een elektronisch dossier, met uiteraard een perfecte back-up? Een tweede vraag hierbij is hoe er in een perfecte back-up kan worden voorzien. Is dit enkel de verantwoordelijkheid van de betrokken arts of van het ziekenhuis of wordt hiervoor gebruik gemaakt van een (al) bestaand netwerk?

2. Eveneens vernam ik graag in welke mate geschreven stukken nog bewaard dienen te blijven. Alle dossiers tot 27 juli 1998 dienden volgens de wet van 10 juni 1998 tot wijziging van sommige bepalingen betreffende de verjaring dertig jaar bewaard te blijven. Wat met de bewaringstermijn voor de dossiers vanaf 27 juli1998?