|
6-35 Belgische Senaat Gewone Zitting 2017-2018 Plenaire vergaderingen Vrijdag 19 januari 2018 Ochtendvergadering |
6-35 Sénat de Belgique Session ordinaire 2017-2018 Séances plénières Vendredi 19 janvier 2018 Séance du matin |
|
Handelingen |
Annales |
|
Inhoudsopgave |
Sommaire |
|
In memoriam de heer Philippe Maystadt, Minister van Staat Dotatie van de Senaat – Aanpassing van de dotatie voor het dienstjaar 2018 (Stuk 6-375/2) Inoverwegingneming van voorstellen Parlementaire Assemblee van de Organisatie voor de veiligheid en de samenwerking in Europa (OVSE) Gezamenlijke Parlementaire Controlegroep (GPC) inzake Europol Dotatie van de Senaat – Aanpassing van de dotatie voor het dienstjaar 2018 (Stuk 6-375/2) In overweging genomen voorstellen Nationale instelling voor radioactief afval en verrijkte splijtstoffen (NIRAS) Wijziging Verdrag betreffende het internationale spoorwegvervoer (COTIF) Grondwettelijk Hof – Prejudiciële vragen Centrale Raad voor het Bedrijfsleven + Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling Belgisch Raadgevend Comité voor Bio-ethiek Informatie- en adviescentrum inzake de schadelijke sektarische organisaties Interministeriële commissie voor humanitair recht
|
Approbation de l’ordre du jour Éloge funèbre de M. Philippe Maystadt, Ministre d’État Dotation du Sénat – Ajustement de la dotation pour l’exercice 2018 (Doc. 6-375/2) Prise en considération de propositions Assemblée parlementaire de l’Organisation pour la sécurité et la coopération en Europe (OSCE) Groupe de contrôle parlementaire conjoint spécialisé pour Europol Dotation du Sénat – Ajustement de la dotation pour l’exercice 2018 (Doc. 6-375/2) Propositions prises en considération Organisme national des déchets radioactifs et des matières fissiles enrichies (ONDRAF) Modification de la Convention relative aux transports internationaux ferroviaires (COTIF) Cour constitutionnelle – Arrêts Cour constitutionnelle – Questions préjudicielles Cour constitutionnelle – Recours Conseil central de l’économie + Conseil fédéral du développement durable Comité consultatif de Bioéthique de Belgique Centre d’information et d’avis sur les organisations sectaire nuisibles Commission interministérielle de droit humanitaire
|
|
Voorzitster: mevrouw Christine Defraigne (De vergadering wordt geopend om 10.10 uur.) |
Présidence de Mme Christine Defraigne (La séance est ouverte à 10 h 10.) |
Goedkeuring van de agenda |
|
|
De voorzitster. – De agenda zoals vastgesteld door het Bureau werd rondgestuurd. Aangezien er geen opmerkingen zijn, is de agenda goedgekeurd. |
Mme la présidente. – L’ordre du jour établi par le Bureau a été communiqué aux sénateurs. Puisqu’il n’y a pas d’observations, l’ordre du jour est approuvé. |
In memoriam de heer Philippe Maystadt, Minister van Staat |
|
|
De voorzitster (voor de staande vergadering). – Philippe Maystadt heeft ons verlaten. Hij werd geboren in 1948, in de buurt van Verviers, was doctor in de rechten en kandidaat in de wijsbegeerte en letteren van de UCL. Hij behaalde ook een master in public administration aan de Claremont Graduate School in Los Angeles. Zijn loopbaan was rijkgevuld, zowel op nationaal als op internationaal vlak. Hij heeft vooral functies gehad op het vlak van economische en financiële aangelegenheden en werd dan ook beschouwd als een expert. Hij werd politiek actief toen hij 29 was, “een beetje toevallig”, zei hij zelf, toen hij door Alfred Califice, destijds minister van Waalse Aangelegenheden, werd aangezocht als deskundige om de eerste Waalse begroting op te stellen. In 1977 verkreeg hij zijn eerste mandaat als volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Charleroi. Dat was het begin van een lange carrière in het parlement. Tijdens die periode werd hij politiek secretaris van zijn partij, de PSC. Hij was eerst actief op het niveau van de gemeenschappen en gewesten, achtereenvolgens als lid van de Cultuurraad voor de Franse Cultuurgemeenschap, lid van de Gewestelijke Economische Raad voor Wallonië, staatssecretaris bij het Waals Gewest en nog eens lid van de Raad van de Franse Gemeenschap. In het begin van de jaren 1980 werd hij lid van de nationale regering, eerst als minister van Openbaar Ambt en Wetenschapsbeleid. Hij richtte zich al snel op zijn favoriete domein en werd minister van Begroting en daarna minister van Economische Zaken. Daarbij werd hij ook vice-eersteminister. Vanaf 1988 bleef hij gedurende tien jaar onze minister van Financiën. Hij maakte dus deel uit van meerdere regeringen onder Martens en Dehaene. Zijn parlementaire loopbaan duurde minstens even lang, aangezien hij gedurende meer dan twintig jaar mandaten had in de Kamer en de Senaat. Daarnaast benoemde zijn partij hem van 1998 tot 1999 voor een korte periode tot nationaal voorzitter van de PSC, om de overgang te vergemakkelijken na het vertrek van Gérard Deprez. Zijn deskundigheid op het vlak van economie en financiën maakte hem echter tot de ideale kandidaat voor supranationale functies in een aantal internationale organisaties. Zo werd hij voorzitter van de Ecofinraad, het interimcomité van het IMF, en van de Raad van gouverneurs van de EBWO. Hij bestuurde gedurende twaalf jaar de Europese Investeringsbank, die jaarlijks tientallen miljarden euro besteedt aan projecten binnen de Europese Unie. Philippe Maystadt volgde ook Peter Sutherland op als voorzitter van het European Policy Center. In april 2013 werd hij speciaal adviseur bij de Europese Commissie, belast met het doen van voorstellen die de invloed van de Europese Unie moeten vergroten bij het opstellen en aannemen van boekhoudnormen. Al die activiteiten hebben hem er niet van weerhouden om ook een academische carrière uit te bouwen aan de UCL, waar hij sinds 1989 hoogleraar was, en sinds 2012 ook aan de universiteit van Luxemburg. Door zijn rijkgevulde en briljante loopbaan werd deze trouwe dienaar van de Staat beloond met de titel van Minister van Staat. Ondanks zijn vele functies vond Philippe Maystadt ook de tijd om veel te schrijven. Hij schreef talrijke columns en nota’s in de pers, en ook boeken over Europa, de economie en de kunst van de politieke besluitvorming, waarin zijn talent als pedagoog tot uiting kwam. Zoals gezegd was hij een uitzonderlijke kenner van economie en financiën. Zijn creativiteit heeft ons land vele diensten bewezen, onder andere door het moderniseren van het beheer van de schatkist en de overheidsschuld, het stopzetten van het sneeuwbaleffect, de leningen die zijn naam dragen of nog, op Europees niveau, de onderhandelingen voorafgaand aan het verdrag van Maastricht. Als aanhanger van de sociaaldemocratie, die in zijn ogen de enige weg was om vrijheid en solidariteit met elkaar te verenigen, was deze welmenende en optimistische man ook een verdediger van het compromis, voor zover er geen toegevingen werden gedaan op het vlak van de principes. Hij was ook, en vooral, een wijs man, een filosoof, een visionair. Het was niet zijn bedoeling om indruk te maken, wel om het lot van de toekomstige generaties veilig te stellen. Volgens hem waren de drie dringendste uitdagingen voor ons land energie, mobiliteit en innovatie. Hij was realistisch wat de zwakheden en fouten van onze tijd betrof. Zo richtte hij samen met Jean-Pascal Labille de stichting “Ceci n’est pas une crise” op. Hij bedoelde hiermee dat het niet ging om een tijdelijke inzinking, maar om ernstige trends die moesten worden omgebogen met een doeltreffend en rechtvaardig beleid. Hij bleef steeds actief en op zoek naar de waarheid. In het laatste interview dat hij gaf aan Le Soir, in november, toen hij al wist dat hij niet lang meer te leven had, gaf hij de hedendaagse jongeren drie adviezen mee: “ga de dialoog aan”, want de democraat weet dat hij de mening van anderen nodig heeft, “vertraag, laat je niet meevoeren in de draaikolk van de sociale media” en “neem afstand, probeer de zaken eens vanuit een andere hoek te bekijken”. Zijn laatste boodschap voor degenen die achterblijven, was “Het leven is mooi!” Wij betuigen zijn familie ons oprecht medeleven. |
Mme la présidente (devant l’assemblée debout). – Philippe Maystadt s’en est allé. Né en 1948, près de Verviers, il était titulaire d’un diplôme de docteur en droit et de candidat en philosophie et lettres de l’UCL, ainsi que d’une maîtrise en administration publique de la Claremont Graduate School de Los Angeles. Sur le plan tant national qu’international, sa carrière fut riche en fonctions diverses, centrées sur les matières économiques et financières, dans lesquelles il s’était taillé une réputation d’expert. Il se lance en politique à 29 ans, «un peu par hasard», dira-t-il, appelé comme technicien par Alfred Califice, alors ministre des Affaires wallonnes, pour confectionner le premier budget wallon. En 1977, il décroche son premier mandat de député de l’arrondissement de Charleroi à la Chambre des représentants. C’est le début d’une longue carrière parlementaire, comme on le verra. Durant cette période, il commence par assumer la fonction de secrétaire politique de son parti, le PSC. D’abord actif aux niveaux communautaire et régional, il est successivement membre du Conseil culturel de la Communauté culturelle française, membre du Conseil économique régional pour la Wallonie, secrétaire d’État à la Région wallonne, puis à nouveau membre du Conseil de la Communauté française. Le début des années 1980 le voit accéder au gouvernement national, d’abord comme ministre de la Fonction publique et de la Politique scientifique. Très vite, il va s’orienter vers son domaine de prédilection en assumant la fonction de ministre du Budget puis celle de ministre des Affaires économiques. S’y ajoute la charge de vice-premier ministre. À partir de 1988, il sera, pendant dix ans, notre ministre des Finances. Il aura ainsi participé à plusieurs gouvernements Martens et Dehaene. Son parcours parlementaire ne fut pas moins long puisqu’il enchaîne les mandats parlementaires, tantôt au Sénat, tantôt à la Chambre, pendant plus de vingt ans. Parallèlement, il est appelé, de 1998 à 1999, à la présidence nationale du PSC, pour un court intérim, en vue de faciliter la transition consécutive au départ de Gérard Deprez. Cependant, son expertise dans le domaine de l’économie et de la finance le désignait naturellement pour exercer de hautes fonctions au-delà du cadre national, dans divers organismes internationaux. Son parcours l’amena ainsi à présider le Conseil Ecofin, le comité intérimaire du Fonds monétaire international ainsi que le conseil des gouverneurs de la BERD. Pendant douze ans, il dirigea la Banque européenne d’investissement, qui octroie chaque année plusieurs dizaines de milliards d’euros à des projets au sein de l’Union européenne. Philippe Maystadt a aussi succédé à Peter Sutherland à la présidence du European Policy Center. En avril 2013, il est nommé Conseiller spécial auprès de la Commission européenne, chargé de faire des propositions en vue d’accroître l’influence de l’Union européenne dans l’élaboration et l’adoption des normes comptables. Ces multiples activités ne l’ont pas empêché de mener à bien une carrière académique à l’UCL, où il fut professeur à partir de 1989 et, depuis 2012, à l’Université de Luxembourg. Son parcours riche et brillant valut à ce grand serviteur de l’État le titre de Ministre d’État. En dépit de ses nombreuses fonctions, Philippe Maystadt trouvait encore le temps d’écrire abondamment. Il est l’auteur de chroniques régulières et de cartes blanches parues dans la presse, ainsi que de livres sur l’Europe, l’économie et l’art de la décision politique, qui tous témoignent de ses talents de pédagogue. C’était, on l’a dit, un connaisseur exceptionnel de l’économie et des finances, dont la créativité rendit d’insignes services à notre pays, notamment par la modernisation de la gestion de la trésorerie et de la dette publique, l’arrêt de l’effet «boule de neige», les emprunts qui portent son nom, ou encore, au niveau européen, la négociation du Traité de Maastricht. Partisan de la social-démocratie, à ses yeux «la seule voie qui permette de concilier liberté et solidarité», cet homme naturellement bienveillant et optimiste défendait la vertu du compromis «pour autant que ce ne soit pas de la compromission». C’était aussi et surtout un sage, un philosophe et un visionnaire, peu préoccupé de laisser une trace, mais soucieux du sort des générations futures. Pointant ce qu’il considérait comme les trois défis urgents de notre pays – la transition énergétique, la mobilité et l’innovation –, il portait un regard lucide sur les faiblesses et les dérives de notre temps. Cela l’amena à créer, avec Jean-Pascal Labille, la fondation «Ceci n’est pas une crise», signifiant par là qu’il ne s’agissait pas d’un mauvais moment à passer, mais de tendances lourdes face auxquelles il faudrait trouver les politiques «les plus efficaces et les plus justes». Il fut actif et passeur de lumière jusqu’au bout. Dans la dernière interview qu’il accorda au journal Le Soir, en novembre dernier, alors qu’il savait ses jours comptés, il donnait aux jeunes d’aujourd’hui trois conseils: «Dialoguez», car le démocrate reconnaît qu’il a besoin de consulter les autres, «Décélérez! Ne vous laissez pas emporter dans le tourbillon des réseaux sociaux», et «Décalez-vous! Changez votre angle de vision (…)». Il y ajoutait un ultime message pour nous tous qui poursuivons notre route: «C’est beau la vie!». À sa famille, nous présentons, au nom de notre Assemblée, nos plus sincères condoléances. |
|
(De vergadering neemt een minuut stilte in acht.) |
(L’assemblée observe une minute de silence.) |
Informatieverslag betreffende het optimaliseren van de samenwerking tussen de federale overheid en de Gewesten inzake de bekendmaking van de beleidsmaatregelen ten gunste van de zelfstandige ondernemers en de kmo’s, alsook inzake de administratieve vereenvoudiging (van de heer Jean-Paul Wahl, mevrouw Anne Barzin, de heer Jacques Brotchi, de dames Valérie De Bue en Christine Defraigne, de heren Alain Destexhe, Olivier Destrebecq en Yves Evrard, mevrouw Brigitte Grouwels, de heren Peter Van Rompuy en Steven Vanackere, de dames Sonja Claes, Sabine de Bethune en Karin Brouwers, de heer Johan Verstreken, mevrouw Ann Brusseel, de heren Rik Daems en Jean-Jacques De Gucht, mevrouw Martine Taelman, de heer Lode Vereeck, de dames Nadia El Yousfi, Latifa Gahouchi, Véronique Jamoulle en Anne Lambelin, de heren Karl-Heinz Lambertz en Philippe Mahoux, mevrouw Christie Morreale, de heer Patrick Prévot, de dames Christiane Vienne en Olga Zrihen, de heren Bert Anciaux en Rob Beenders, de dames Katia Segers en Güler Turan, de heren Bart Van Malderen, Christophe Bastin, François Desquesnes en Bertin Mampaka Mankamba, de dames Véronique Waroux en Petra De Sutter, de heer Philippe Henry en de dames Elisabeth Meuleman, Hélène Ryckmans en Cécile Thibaut; Stuk 6-320) |
|
Bespreking |
|
|
De heer Yves Evrard (MR), rapporteur. – Het werk van de commissie voor de gewestbevoegdheden heeft geleid tot een verslag van bijna 90 bladzijden. Ik zal de belangrijkste punten ervan trachten samen te vatten. Vervolgens zal mevrouw Grouwels de verschillende aanbevelingen die ter stemming voorliggen, toelichten. Ik dank iedereen die aan dit dossier heeft gewerkt, vooral de voorzitter, die alle sprekers aan bod liet komen en daarbij steeds een synthese van de verschillende uiteenzettingen wilde geven. Ik dank de collega’s-parlementsleden, de administratieve diensten van onze assemblee, de secretariaten, en de andere verslaggevers, met wie ik nauw heb kunnen samenwerken, zowel in de commissie als tijdens de voorbereidende vergaderingen. Op 10 februari 2017 werd een verzoek ingediend tot het opstellen van een informatieverslag betreffende het optimaliseren van de samenwerking tussen de federale overheid en de Gewesten inzake de bekendmaking van de beleidsmaatregelen ten gunste van de zelfstandige ondernemers en de kmo’s, alsook inzake de administratieve vereenvoudiging. Dat verzoek werd op 28 april 2017 door de plenaire vergadering van de Senaat aangenomen. Het hoofddoel van het verzoek bestaat erin te vatten op welke manier zelfstandigen en kmo’s hun weg vinden in de talrijke maatregelen die de verschillende bevoegdheidsniveaus ten gunste van hen nemen. Elk niveau ontwikkelt immers een waaier aan beleidsmaatregelen om aan de concrete behoeften van de zelfstandige ondernemers en de kmo’s te beantwoorden. In veel gevallen blijkt dat de talrijke toekenningsbepalingen, administratieve formaliteiten en kosten eerder een rem dan een hulp zijn voor de zelfstandige ondernemers en de kmo’s. Ondernemers worstelen vaak met problemen inzake ontvankelijkheid van de aanvragen, lange procedures of toekenningsvoorwaarden waaraan moeilijk kan worden voldaan. Die situatie is contraproductief voor onze samenleving, en het hefboomeffect van de verschillende steunmaatregelen wordt er dikwijls door verzwakt. Dat heeft als gevolg dat veel kmo’s, maar ook veel grote ondernemingen, de steun aan zich laten voorbijgaan. Iedereen weet hoezeer de zelfstandige ondernemers en de kmo’s een belangrijke motor zijn van onze economie. Het is dus wenselijk hen zo goed mogelijk te begrijpen om hen te begeleiden in hun ontwikkeling. De Commissie voor de transversale aangelegenheden – gewestbevoegdheden heeft dus besloten tot hoorzittingen over te gaan. Op 19 juni laatstleden hebben we het VBO, BECI, Voka, UCM en UNIZO gehoord. Het VBO doet enkele vaststellingen. Voor het VBO kent het systeem van de werkgeversgroeperingen niet het verhoopte succes, niet het minst door de administratieve complexiteit bij het opstarten van de groepering – oprichten van een aparte rechtspersoon, discussies over onder welk paritair comité men valt, problemen in verband met de vertrouwelijkheid tussen de personen die ter beschikking worden gesteld. Dat vormt een groot risico, dat gepaard gaat met die structuur op juridisch vlak. Het VBO, dat een aanhanger is van het less is more-principe, vraagt om de maatregelen, de doelgroepen en de overheidsinstanties te beperken. Bovendien vraagt het om de toekenningsbepalingen en de administratieve formaliteiten voor steunmaatregelen te beperken. Kmo’s, maar ook grote ondernemingen, hebben niet altijd de tijd om zich daarmee bezig te houden. Het VBO herinnert eraan dat een ondernemer in de eerste plaats wil ondernemen en vooral kmo’s hebben geen of slechts een minimale personeelsdienst om alle maatregelen te onderzoeken. BECI is een wettelijk erkende en representatieve privéwerkgeversvereniging binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. BECI dringt aan op samenwerking tussen de federale, gewestelijke en gemeentelijke besturen, het respecteren van het only once-beginsel en een versterking van de samenwerking tussen de besturen. BECI onderstreept terecht dat de steunmaatregelen aan de ondernemingen van de verschillende overheden in België sterk versnipperd zijn. Zo worden subsidies aan ondernemingen toegekend op zowel gemeentelijk, provinciaal, gewestelijk en federaal niveau alsook op Europees niveau, via de fondsen Efro, Interreg, ESF, Horizon 2020, enzovoort. Voor ondernemingen is het moeilijk of vrijwel onmogelijk om hierover het overzicht te houden. De overheidssteun neemt ook verschillende vormen aan, wat de maatregelen nog onduidelijker maakt: de steun gaat van fiscale vrijstellingen over subsidies tot informatieve en adviesverlenende ondersteuning. BECI merkt op dat sommige maatregelen gericht zijn op zeer specifieke doelgroepen, terwijl andere meer algemeen zijn. Tot slot biedt de overheid steun aan bij investeringen, innovatie, opleiding, voor energie- en ecologieprojecten, evenals voor aanwerving en loonkost, internationalisatie en, in het bijzonder export, die een belangrijke motor vormt voor de economische wereld. Dat heeft uiteraard tot gevolg dat vele kmo’s, maar ook heel wat grote ondernemingen, de steun aan zich laten voorbijgaan. Andere bedrijfsleiders roepen de hulp in van externe experten-subsidiologen. BECI merkt in het algemeen op dat het aanbod aan steunmaatregelen weinig overzichtelijk is. VOKA formuleert een aantal voorstellen om het steunmaatregelenaanbod van de overheid te vereenvoudigen. Daartoe moet het aanbod gerationaliseerd, geoptimaliseerd en geïntegreerd worden, met de wil om vanuit het perspectief van de klant te vertrekken. De UCM geeft een analyse over het gebruik en de kennis van overheidssteun. Daaruit blijkt dat bijna drie vierde van de respondenten – 72% – geen overheidssteun heeft gevraagd. Van het deel dat wel steun heeft gevraagd, heeft bijna de helft de gevraagde steun niet volledig gekregen. Het gebrek aan kennis over de steun is de voornaamste reden om hem niet te krijgen – 39,5%. Daarnaast spelen ook de afstemming van de steun op de activiteit – 30,3% – en de te zware voorwaarden om hem te verkrijgen – 26,2%. Uit deze peiling van de UCM in 2016 blijkt dat accountants bij uitstek de adviseurs van de zelfstandigen zijn in hun zoektocht om steun te krijgen. UNIZO formuleert een reeks voorstellen, in het bijzonder de centralisering binnen de overheid met één-loketfunctie. Na de hoorzittingen kwamen de parlementsleden aan het woord en konden ze vragen stellen. Zo vroeg mevrouw Grouwels na de gedachtewisseling of er gegevens over de bedrijven worden uitgewisseld tussen de verschillende beleidsniveaus, zodat de ondernemingen hierdoor enigszins bevrijd kunnen worden van de administratieve rompslomp, krachtens het only once-principe. De heer Desquesnes vroeg zich af of het niet interessant kan zijn een database te hebben waaruit de instellingen die premies toekennen, de nodige informatie over het bedrijf kunnen putten. Mevrouw Brouwers merkte op dat de overheid blijkbaar moeilijke taal hanteert die niemand verstaat. Tot slot onderstreepte de heer Gryffroy dat het de taak van de overheid is om de juiste informatie te geven op een eenvoudige en duidelijke manier en dat het de taak van het middenveld is om te wijzen op eventuele problemen. Tijdens de hoorzittingen van 20 november hebben we het advies van openbare besturen gehoord, namelijk van het Agentschap Innoveren en Ondernemen (VLAIO), de FOD Economie, de Gewestelijke Overheidsdienst van het Brussels Gewest, alsook de Waalse overheidsdienst. VLAIO onderstreept dat het niet zelf moet ondernemen, maar dat het wel het klimaat moet creëren opdat ondernemen kan bloeien in Vlaanderen. Daarom moeten allerhande drempels weggenomen worden om tot stimulerende omgevingsfactoren te komen: vereenvoudiging, transparantie, voorspelbaarheid en maatwerk. De FOD Economie, herinnert eraan dat hij, wat het kmo-beleid betreft, de schakel vormt tussen de Europese overheid en de deelstaten. Hij wil een nauwe samenwerking aangaan met de deelstaten, in een geest van openheid, luisterbereidheid en partnerschap. De FOD meldt dat België moeilijkheden heeft ondervonden om het enig loket op te richten, maar voor de andere thema’s van de Europese Small Business Act (SBA) is België verre van de slechtste leerling van de Europese Unie, wat ons uiteraard verheugt. De Gewestelijke Overheidsdienst Brussel stelt zijn structuur voor op basis van vijf strategische pijlers: informeren via één loket; samenbrengen van adviseren en begeleiden van ondernemers; verhogen van toegang tot financiële steun; intensiveren van steun voor lokalisatie, en infrastructuurontwikkeling. De Waalse overheidsdienst (SPW) legt de nadruk op de Europese aspecten via de richtlijn en de uitwerking van zijn prioriteiten in Wallonië. De SPW herinnert aan het only once-principe en het vertrouwensprincipe: geen a-priori-, maar enkel a-posterioricontrole op basis van steekproeven. Het aantal te verstrekken documenten moet zoveel mogelijk worden beperkt. Het bedrijf zou kunnen worden geïnformeerd over het bedrag van de hulp waarop het nog aanspraak kan maken. Na de verschillende hoorzittingen en tijdens de gedachtewisselingen onderstreepte mevrouw Turan dat het digitale tijdperk de nieuwe norm is, maar dat mensen blijkbaar toch persoonlijk contact nodig hebben. Mevrouw Maes stelde een vraag over de Kruispuntbank van Ondernemingen aangezien er nogal wat problemen blijken te zijn om deze databank up-to-date te houden. Tot slot meende de heer Lacroix dat de kmo’s wel hulp kunnen krijgen, maar dat ze vooral moeite hebben om een akkoord met de bank te bereiken. Hij vroeg zich af hoe men de kmo’s kan helpen om beter om te gaan met de terughoudendheid van privéinvesteerders, als ze officiële steun krijgen. De voorzitter, de heer Vanackere, vroeg de sprekers of ze ook de automatische toekenning van die steunmaatregelen beoogden. De hoorzittingen hebben geleid tot een eerste tekst, die werd uitgewerkt door de rapporteurs en werd voorgelegd aan de parlementsleden van de politieke fracties. Daarop volgden veel amendementen en veel standpunten die tot een aantal voorstellen en aanbevelingen hebben geleid. Die zal mevrouw Grouwels uiteenzetten. |
M. Yves Evrard (MR), rapporteur. – Le travail de la commission des Affaires régionales a abouti à la constitution d’un rapport de près de 90 pages. Je vais tenter de vous en résumer l’essentiel. Je laisserai ensuite à Mme Grouwels le soin de présenter les diverses recommandations qui seront soumises aux votes. Je remercie toutes les personnes qui ont travaillé à ce dossier, en particulier M. le président, qui a permis à l’ensemble des intervenants de s’exprimer, avec la volonté de toujours faire une synthèse des différents propos. Je remercie les collègues parlementaires, les services administratifs de notre assemblée, les secrétariats et les autres rapporteurs, avec qui j’ai pu travailler étroitement, que ce soit en commission ou lors des réunions préparatoires. Le 10 février 2017, est déposée au Sénat une demande d’établissement d’un rapport d’information concernant l’optimisation de la coopération entre le gouvernement fédéral et les Régions en ce qui concerne la publicité des mesures politiques en faveur des indépendants et des PME, ainsi qu’en ce qui concerne la simplification administrative. Elle est adoptée le 28 avril 2017 par l’assemblée plénière du Sénat. L’objectif premier de cette demande est d’appréhender la façon dont les indépendants et les PME naviguent à travers les nombreuses mesures prises en leur faveur par les différents niveaux de pouvoir. En effet, chacun de ces niveaux développe un éventail de mesures politiques qui visent à répondre aux besoins concrets des entrepreneurs indépendants et des PME. Dans de nombreux cas, il s’avère que les trop nombreuses modalités d’octroi ainsi que les multiples formalités administratives, sans parler du coût de ces mesures, constituent souvent des freins pour les entrepreneurs indépendants et les PME. Ils sont souvent confrontés à des problèmes de recevabilité des demandes, à des procédures longues, ou à des conditions d’octroi compliquées à rencontrer. Cette situation est contre-productive pour notre société et l’effet de levier de ces différentes aides en est dès lors souvent atténué. Cela a pour conséquence qu’un grand nombre de PME mais aussi de grandes entreprises passent à côté de certaines aides. Chacun sait combien les entrepreneurs indépendants et les PME sont un moteur important de notre économie. Il convient donc de les comprendre au mieux pour les accompagner dans leur développement. La commission des Matières transversales – Compétences régionales – a donc décidé de procéder à différentes auditions. Le 19 juin dernier, nous avons entendu la FEB, BECI, le Voka, l’UCM et l’UNIZO. La FEB nous fait ainsi part de quelques constats. Pour elle, le système des groupements d’employeurs ne rencontre pas le succès espéré, ce qui s’explique surtout par la complexité administrative dans la phase de création du groupement – création d’une personne morale distincte, discussions pour savoir de quelle commission paritaire le groupement relève, questions de confidentialité entre les personnes qui sont mises à disposition. Cela représente un risque élevé qui va de pair avec cette structure sur le plan juridique. La FEB, adepte du principe «Moins, c’est plus», a demandé de limiter le nombre de mesures, de groupes cibles et d’organismes publics. En outre, elle demande de limiter les modalités d’octroi et les formalités administratives liées aux mesures de soutien. Les PME, mais aussi les grandes entreprises, n’ont pas toujours le temps de s’en occuper. La FEB rappelle que le premier objectif d’un entrepreneur est d’entreprendre, et nombreuses sont les PME qui n’ont pas de service de personnel ou ont un service de personnel trop réduit pour pouvoir examiner toutes ces mesures. Quant à BECI, qui est une association privée d’employeurs, représentative et reconnue légalement, de la Région de Bruxelles-Capitale, elle a insisté sur la collaboration entre les administrations fédérales, régionales et communales ainsi que sur la nécessité de respecter le principe «only once» et d’intensifier la collaboration entre les administrations. Elle souligne, à juste titre, que les mesures d’aide aux entreprises prises par les différentes autorités en Belgique sont très éparses. Ainsi, des subventions sont octroyées aux entreprises aussi bien aux niveaux communal, provincial, régional et fédéral qu’au niveau européen notamment à travers les fonds FEDER, INTERREG, FSE, Horizon 2020, etc. Pour les entreprises, il est difficile voire quasi impossible de se tenir informé des aides existantes. Les aides publiques revêtent aussi différentes formes, ce qui complique leur lisibilité: cela va des exonérations fiscales jusqu’à la fourniture d’avis et d’informations en passant par des subventions. BECI fait remarquer que certaines mesures sont axées sur des groupes cibles très spécifiques alors que d’autres ont une portée plus générale. Enfin, les pouvoirs publics fournissent une aide aux entreprises dans de nombreux domaines tels que les investissements, l’innovation, la formation, les projets énergétiques et écologiques, le recrutement et les charges salariales, l’internationalisation et, en particulier, les exportations qui constituent un important moteur du monde économique. Cela a évidemment pour conséquence qu’un grand nombre de PME mais aussi de grandes entreprises passent à côté de certaines aides. D’autres chefs d’entreprise sollicitent l’aide d’experts-subsidiologues externes. BECI constate de manière générale que l’offre de mesures d’aide manque de clarté. Le VOKA, de son côté, formule un certain nombre de propositions en vue de simplifier l’offre en matière de mesures d’aide des pouvoirs publics. À cet effet, il faut rationaliser, optimiser et intégrer l’offre, avec la volonté de se placer dans l’optique du client. L’UCM présente son analyse sur l’utilisation et la connaissance des aides publiques. Il en ressort que près de trois quarts des répondants – 72% – n’ont pas sollicité d’aides publiques et, parmi ceux qui en ont sollicité, près de la moitié n’ont pas entièrement obtenu ce qu’ils avaient demandé. La méconnaissance des aides est la première raison citée pour leur non-obtention – 39,5% –, après leur adéquation avec l’activité – 30,3% – et les modalités d’obtention trop lourdes – 26,2%. Il ressort donc de ce sondage effectué par l’UCM en 2016 que les experts comptables sont les conseillers privilégiés des indépendants dans leur quête pour obtenir de l’aide. L’UNIZO a formulé une série de propositions, notamment la centralisation au sein des pouvoirs publics avec une fonction de guichet unique. À la suite de ces auditions, les parlementaires ont pu s’exprimer et poser différentes questions. Ainsi, lors des échanges de vues, Mme Grouwels a demandé s’il existe un échange de données sur les entreprises entre les différents niveaux de pouvoir de manière que les entreprises soient quelque peu déchargées d’une partie des formalités administratives en vertu du principe «only once». M. Desquesnes demandait s’il ne serait pas intéressant d’avoir une base de données dans laquelle les organismes octroyant les primes pourraient puiser les informations dont ils auraient besoin au sujet de l’entreprise. Mme Brouwers a fait remarquer que les pouvoirs utilisent manifestement un langage abscons que personne ne comprend. Enfin, M. Gryffroy a souligné qu’il appartient aux pouvoirs publics de fournir les informations ad hoc de manière simple et claire, et à la société civile d’attirer l’attention sur les problèmes éventuels. Lors des auditions du 20 novembre, nous avons entendu l’avis des administrations publiques, la VLAIO, c’est-à-dire l’agence flamande pour l’innovation et l’entreprise, le SPF Économie, le Service public de la Région bruxelloise, ainsi que le Service public de Wallonie. La VLAIO a souligné qu’elle ne doit pas jouer elle-même le rôle d’entrepreneur, mais bien créer un climat propice à l’épanouissement des entrepreneurs en Flandre. Pour ce faire, il faut supprimer toute une série de seuils afin de favoriser l’émergence de facteurs d’environnement stimulant, la simplification, la transparence, la prévisibilité et le travail adapté. L’administration fédérale, le SPF Économie, a rappelé qu’elle est l’interface entre les autorités européennes et les entités fédérées pour les politiques des PME. Elle veut s’inscrire dans le cadre d’une collaboration étroite avec les entités fédérées, dans un esprit d’ouverture, d’écoute et de partenariat. Le SPF a signalé que la Belgique avait éprouvé des difficultés pour l’implantation du guichet unique, mais pour les autres thèmes du Small Business Act européen, la Belgique est loin d’être la plus mauvaise élève au sein de l’Union européenne, ce qui nous réjouit, évidemment. Le Service public de la Région bruxelloise a, quant à lui, présenté sa structure, qui repose sur cinq piliers stratégiques: un guichet unique d’information, une fusion des missions de conseil et d’accompagnement des entrepreneurs, un accès élargi aux aides financières, une aide intensifiée à la localisation et au développement des infrastructures. Le Service public de Wallonie a notamment insisté sur les aspects européens via la directive Small Business Act et la déclinaison de ses priorités en Wallonie. Le SPW a rappelé le principe only once et le principe de confiance: pas de contrôle a priori mais uniquement a posteriori sur la base d’échantillonnages. Le nombre de documents à fournir doit être le plus restreint possible. L’entreprise pourrait être informée du montant d’aides auxquelles elle peut encore prétendre. À la suite de ces différentes auditions et lors des échanges de vues, Mme Turan a souligné que, si l’ère numérique est la nouvelle forme, les gens ont visiblement encore besoin de contacts personnels. Mme Maes s’est interrogée sur la Banque-Carrefour des entreprises, la mise à jour de cette banque de données semblant poser pas mal de problèmes. Enfin, M. Lacroix a estimé que les PME pouvaient se procurer de l’aide mais éprouvent surtout des difficultés pour obtenir l’accord bancaire et s’est demandé comment aider les PME à résister à la frilosité des investisseurs privés si elles avaient obtenu une aide officielle. Le président, M. Vanackere, a demandé aux intervenants si l’on envisageait aussi l’octroi automatique de ces mesures de soutien. Vous l’aurez compris, ces auditions ont débouché sur la réalisation d’un premier texte, élaboré par les rapporteurs et soumis aux parlementaires des groupes politiques. Ce texte a fait l’objet de nombreux amendements, de nombreuses prises de position, qui ont débouché sur une série de propositions de recommandations, que Mme Grouwels va vous exposer. |
|
Mevrouw Brigitte Grouwels (CD&V), rapporteur. – Ik dank collega Yves Evrard voor de excellente samenvatting van de voorbije hoorzittingen. Ik dank ook alle collega’s die hebben meegewerkt aan de totstandkoming van onze aanbevelingen. Uiteraard dank ik ook de diensten voor het verslag. Op mijn beurt wil ik graag een overzicht geven van de inhoud van dit informatieverslag, dat ervoor moet zorgen dat zelfstandige ondernemers en kmo’s in ons land nog beter worden ondersteund door de diverse overheden. In dit informatieverslag doen we daarom zestien aanbevelingen, verdeeld over een zestal clusters. Een eerste cluster van aanbevelingen betreft het gewestelijke overheidsaanspreekpunt. In het bijzonder beveelt de Senaat aan om in elk gewest één aanspreekpunt op te richten, dat zelfstandige ondernemers en kmo’s informeert over alle steunmaatregelen van de diverse overheden. Het gaat over de maatregelen van zowel de gewestelijke overheid, de federale overheid, de Europese Unie als van internationale instanties. Dat uniek loket moet een fysiek en een digitaal aanspreekpunt hebben. Het spreekt voor zich dat de Senaat ook aanbeveelt dat de unieke gewestelijke aanspreekpunten ook onderling goed overleggen en nauw samenwerken. Tot slot beveelt de Senaat aan dat de aanspreekpunten in staat zijn om hun diensten in meerdere talen aan te bieden, uiteraard met respect voor de geldende taalwetgeving. Een tweede cluster van aanbevelingen handelt over de werking van de overheidsagentschappen. De Senaat beveelt aan dat de overheidsagentschappen hun dienstverlening vraaggestuurd organiseren, op maat van de individuele onderneming. Dat houdt ook in dat de overheidsdiensten de tevredenheid van de ondernemingen goed dienen op te volgen. De vraaggestuurde werking van de overheid kan gestalte krijgen tijdens controlebezoeken bij kmo’s. Tijdens die bezoeken moeten de controleurs de nodige informatie kunnen geven over de stappen die ondernemingen moeten zetten om van steunmaatregelen te kunnen genieten. In dit verband beveelt de Senaat ook aan dat de administratieve verplichtingen die bedrijven van overheidswege moeten nakomen, zoveel mogelijk digitaal beschikbaar en kosteloos zijn. Dat gaat bijvoorbeeld over verplichtingen via de Kruispuntbank van Ondernemingen. Een derde cluster gaat over het only once-principe. Dat houdt in dat ondernemingen maar eenmaal informatie moeten doorgeven aan de overheid. Via de kruising van databanken wordt die informatie vervolgens onmiddellijk gedeeld met andere beleidsniveaus. Het delen van die informatie wordt vergemakkelijkt door gebruik te maken van nieuwe technologieën. In dat verband spreken we in de resolutie bijvoorbeeld over de mogelijkheden van de blockchaintechnologie. We bevelen aan om de blockchaintechnologie uit te testen omdat ze tot een aanzienlijke administratieve vereenvoudiging kan leiden. Dergelijke blockchaintechnologie kan zowel tot een kostenbesparing leiden als tot een automatisering van subsidieaanvragen. Een vierde cluster betreft het vertrouwensprincipe tussen de overheden en de ondernemingen. De Senaat beveelt aan dat het vertrouwensprincipe met de ondernemingen wordt versterkt. Dat houdt in dat ondernemingen niet elke keer dezelfde bewijsstukken of attesten moeten voorleggen wanneer ze een verzoek bij de overheid indienen. Een vijfde cluster betreft de concrete beleidsmaatregelen van diverse overheden. De Senaat beveelt bijvoorbeeld aan dat de overheden de te volgen procedures en definities vereenvoudigen en consistent maken. Het eerder vermelde only once-principe kan daartoe bijdragen. Voorts beveelt de Senaat aan om het aantal overheidsinstrumenten te beperken en er steeds voor te zorgen dat die instrumenten ook digitaal beschikbaar zijn. Een andere aanbeveling van de Senaat is dat de subsidieverstrekkende overheden via periodieke monitoring en benchmarking nagaan of de ingezette middelen wel effectief en efficiënt worden gebruikt. Ook beveelt de Senaat aan dat de subsidieverstrekkende overheden onderzoeken welke steunmaatregelen automatisch kunnen worden toegekend. Tot slot beveelt de Senaat de ondernemingen aan om zich te groeperen. Dat kan ervoor zorgen dat bepaalde middelen gemeenschappelijk kunnen worden aangewend. Een zesde en laatste cluster heeft betrekking op de communicatie tussen de overheden en de ondernemingen. De Senaat beveelt aan dat digitale communicatie en e-government de standaard worden in de communicatie tussen overheden en ondernemingen. Verder bevelen we aan dat het uniek gewestelijk loket alle informatie over de diverse beleidsmaatregelen op een laagdrempelige en toegankelijke wijze ter beschikking stelt van het grote publiek. Eenzelfde toegankelijke communicatie moet er trouwens ook zijn bij beleidswijzigingen. Nog beveelt de Senaat aan dat de gewestelijke aanspreekpunten nauw samenwerken met externe partners, zoals zelfstandigenorganisaties, cijferberoepen, ondernemersloketten en banken. Deze partners hebben immers vaak een vertrouwensrelatie met de ondernemer. Last but not least beveelt de Senaat aan om de online informatie van overheden vrij toegankelijk te maken voor alle burgers. Deze digitale informatie moet ook vlot leesbaar zijn voor slechtzienden. Het is een hele reeks concrete aanbevelingen. We hopen dat de overheden waartoe we ons richten, de gewesten, maar ook de federale overheid, dit alles werkelijk ter harte zullen nemen. |
Mme Brigitte Grouwels (CD&V), rapporteuse. – Mes remerciements vont à Yves Evrard pour son excellente synthèse des auditions, ainsi qu’à tous les collègues qui ont contribué à élaborer nos recommandations. Je remercie également les services pour le rapport. Je voudrais à mon tour donner un aperçu du contenu du présent rapport d’information, lequel vise à renforcer encore le soutien que les différentes autorités apportent aux entrepreneurs indépendants et aux PME de notre pays. Le rapport d’information formule seize recommandations, gravitant autour de six thèmes. Le premier thème est le point de contact régional. Le Sénat recommande de créer, par Région, un guichet unique qui informe les indépendants et les PME de l’ensemble des mesures de soutien aux échelons régional, fédéral, européen et international. Ce guichet doit fonctionner comme un point de contact à la fois physique et numérique. Le Sénat recommande bien entendu que les points de contact régionaux se concertent et collaborent étroitement. Enfin, le Sénat recommande qu’ils soient en mesure de fournir leurs services dans plusieurs langues, dans le respect de la législation linguistique. Le fonctionnement des agences publiques constitue le deuxième thème. Le Sénat recommande de veiller à ce que les prestations de services des agences publiques soient axées sur la demande, à l’échelle de l’entreprise. À cet effet, elles doivent s’enquérir régulièrement de la satisfaction des entreprises, par exemple lors des visites de vérification auprès des PME. Les contrôleurs doivent aussi pouvoir fournir l’information nécessaire sur les démarches qui permettront de bénéficier d’une aide. Dans cet esprit, le Sénat préconise aussi que les entreprises puissent, dans la mesure du possible, s’acquitter de leurs obligations administratives – notamment vis-à-vis de la Banque-Carrefour des entreprises – de manière numérique et gratuite. Le troisième thème est le principe only once, selon lequel les entreprises ne doivent fournir qu’une seule fois des informations aux autorités. Le croisement des banques de données, facilité par les nouvelles technologies, permet alors de partager immédiatement l’information avec les autres niveaux; il faudrait, en particulier, tester la chaîne de blocs, qui pourrait conduire à une sensible simplification administrative. Venons-en au quatrième thème. Le Sénat recommande de renforcer le principe de confiance avec les entreprises, en les dispensant de produire systématiquement certaines pièces probantes ou attestations au moment de l’introduction d’une demande. Le cinquième thème concerne les mesures politiques concrètes des diverses autorités. Le Sénat leur recommande ainsi de veiller à la simplification et à l’harmonisation des procédures et définitions; le principe only once peut y contribuer. Le Sénat recommande par ailleurs de réduire le nombre d’instruments publics et de garantir qu’ils soient disponibles aussi sous forme numérique. Autre recommandation: il convient que les services qui octroient des subventions examinent périodiquement, au moyen d’un suivi et d’une analyse comparative (benchmarking), si les moyens octroyés ont bien été utilisés efficacement. Le Sénat recommande que les services qui allouent des subventions examinent quelles mesures pourraient être octroyées automatiquement. Le Sénat recommande également d’encourager les entreprises à se regrouper pour mettre en commun certaines ressources. Le sixième et dernier thème concerne la communication entre les administrations publiques et les entreprises: le Sénat recommande de faire de la communication numérique et de l’e-government une norme. Autre recommandation: faire en sorte que les points de contact régionaux assurent une communication intelligible et accessible, en particulier lorsque les mesures d’aides sont modifiées. En outre, le Sénat prône une étroite collaboration entre les points de contact et les autres partenaires, comme les organisations d’indépendants, les professionnels du chiffre, les guichets d’entreprises et les banques, vu la relation de confiance que lesdits partenaires nouent souvent avec les entreprises. Last but not least, le Sénat recommande de garantir le libre accès (open access) et la lisibilité pour les citoyens, y compris malvoyants, des informations en ligne. Voilà tout un éventail de recommandations concrètes. Nous espérons que les autorités, régionales mais aussi fédérales, auxquelles nous les adressons y seront attentives. |
|
De heer Christophe Lacroix (PS). – Vooreerst dank ik de rapporteurs, de heer Evrard en mevrouw Grouwels, die al degenen die aan het verslag hebben meegewerkt, correct hebben vermeld. Het voorliggend informatieverslag heeft betrekking op een duidelijk en concreet beleid voor zelfstandige ondernemers en kmo’s. De bekendmaking van de maatregelen en de administratieve vereenvoudiging vormden de basis voor een constructieve discussie en zestien aanbevelingen die door alle Belgische regeringen zullen moeten worden onderzocht. Deze aanpak kan belangrijk zijn voor de economische heropleving van België. Twee grote lijnen lijken me essentieel. De eerste is een betere leesbaarheid van de bestaande hulp; in dat opzicht is de eerste aanbeveling uiterst belangrijk: ze voorziet in de oprichting van één aanspreekpunt per gewest dat zorgt voor de bekendmaking van alle maatregelen, inclusief de federale, Europese en internationale maatregelen. De Senaat beveelt aan dat de aanspreekpunten hun diensten in meerdere talen moeten kunnen aanbieden, met inachtneming van de taalwetgeving. Een tweede punt kan in één zin worden samengevat: ervoor zorgen dat zelfstandige ondernemers en kmo’s meer vertrouwen krijgen in overheidsagentschappen. Dat kan op verschillende niveaus, bijvoorbeeld door verificatiebezoeken bij de zelfstandigen en kmo’s. De controleurs moeten de nodige informatie kunnen verstrekken over de stappen die men moet zetten en over de steun die ter beschikking is. Het only once-principe staat voor een eenmalige verzameling van informatie die, via kruising van databanken, gedeeld wordt. Op uitdrukkelijke vraag van de socialistische fractie beveelt de Senaat aan dat het vertrouwensprincipe met de ondernemingen wordt versterkt waar een gezond risicomanagement dat mogelijk maakt. Daardoor moet de gebruiker van overheidsdiensten niet elke keer dezelfde bewijsstukken of attesten overleggen wanneer hij een verzoek indient. Onze fractie vindt dit belangrijk voor de dagelijkse werking van alle economische actoren, ongeacht hoe groot ze zijn. We weten dat kleine zelfstandigen geen tijd hebben om na te gaan op welke hulp ze recht hebben. De systematisering van overheidshulp kan een nuttig instrument zijn. Het verheugt ons dat drie van de tien amendementen die wij hebben ingediend, werden aangenomen. Ik heb daarnet het vertrouwensprincipe aangehaald, een symbolische en concrete stap voorwaarts. Ook ons voorstel voor een gratis gebruik van de Kruispuntbank voor Ondernemingen werd aangenomen. Dat is een pluspunt voor de kmo-portefeuille van kleine ondernemers. Voor een betere toegankelijkheid van de overheidshulp wensten we ook de vrije toegang – open access – en de leesbaarheid voor alle burgers, inclusief de slechtzienden, te garanderen. Dat is een stap vooruit voor alle personen met een beperking die in ons land willen ondernemen. Ik betreur evenwel twee zaken. Sommigen wensten het aantal overheidsinstrumenten te reduceren zonder een reden te geven voor deze vermindering of de hoedanigheid van de beoogde instrumenten te verduidelijken. Anderen hebben ongenuanceerd een doelstelling goedgekeurd volgens welke e-government de norm moet worden. We betreuren ook dat de commissie geen rekening heeft gehouden met de digitale kloof die in het nadeel is van vele kleine zaken en zelfstandigen, vooral op het platteland. Het papier, dat volgens ons te snel van tafel werd geveegd, moet een optie blijven. Tot slot hadden we in ten minste drie domeinen verder willen gaan. Ten eerste, de oprichting van een gratis juridische en boekhoudkundige ondersteuning en beleidsbegeleiding voor iedereen die wil ondernemen. Starters, zelfstandigen of kmo’s, hebben heel wat juridische en boekhoudkundige vragen. Om aan de vraag naar begeleiding tegemoet te komen, moeten zelfstandigen en oprichters van bedrijven tijdens het eerste jaar van hun activiteit – of tijdens de periode die daaraan voorafgaat –, gratis juridische en boekhoudkundige ondersteuning kunnen krijgen. De gewesten kunnen dit financieren door de ondernemer bij de start van zijn onderneming een aantal cheques ter beschikking te stellen die hij het hele jaar, afhankelijk van zijn noden, kan gebruiken. De Senaat had de uitwerking van deze gratis begeleiding kunnen verdedigen, en zich hierbij baseren op de bestaande gewestelijke economische instrumenten. Het is een gemiste kans en dat betreuren we. We hadden graag de terbeschikkingstelling van gegevens van de overheidssector, de open data, willen uitbreiden om innovatie en de het creëren van nieuwe bedrijvigheden aan te moedigen. We zijn overtuigd van het belang van het werk van de actoren van de sociale economie voor het samenleven en voor ons model van sociale cohesie. We hadden liever een vereenvoudiging van de subsidieregeling, in het bijzonder de gewestelijke en de Europese, en we hadden ook een betere communicatie gewild over de bestaande steun voor de sector van de sociale economie. Deze zestien aanbevelingen zijn zeker niet perfect, maar ze kunnen een nuttig uitgangspunt zijn voor het economisch leven in ons land. Ik dank de diensten en alle sprekers voor hun bijdrage aan dit informatieverslag dat, in tegenstelling tot wat sommigen kunnen denken, zeker niet onbetekenend is. Mijn fractie zal dit informatieverslag dus steunen. |
M. Christophe Lacroix (PS). – Je voudrais d’emblée remercier les rapporteurs, M. Evrard et Mme Grouwels, qui ont fait preuve d’équité en citant chacun des contributeurs. Le rapport d’information qui nous est soumis aujourd’hui porte sur une matière précise et concrète pour les indépendants et les PME de ce pays. La publicité des mesures à leur avantage, ainsi que l’enjeu crucial que constitue la simplification administrative, ont fait l’objet d’échanges instructifs et de seize recommandations qui devront être étudiées par tous les gouvernements de Belgique. Les pistes qui se dégagent peuvent être utiles à la relance économique de notre pays. Deux axes me paraissent essentiels. Le premier est d’accroître la lisibilité des aides existantes; à cet égard, la recommandation 1 est primordiale: elle prévoit de créer, par Région, un point de contact unique qui veille à la publicité de l’ensemble des mesures, y compris les mesures fédérales, européennes et internationales. Le Sénat recommande par ailleurs que ces points de contact soient en mesure de fournir leurs services dans plusieurs langues, en tenant compte de la législation linguistique. Le deuxième axe se résume en une phrase: mieux considérer les indépendants et les PME de toutes les entités en leur faisant davantage confiance. Cette dynamique positive s’exprime à différents niveaux. Lors des visites de vérification auprès des indépendants et des PME, les contrôleurs doivent pouvoir fournir l’information nécessaire sur les démarches et les aides disponibles. Quant au principe only once, le Sénat recommande que la collecte d’informations soit effectuée une seule fois et que le croisement des banques de données garantisse le partage des informations. Demande expresse du groupe socialiste, le principe de confiance vise à dispenser les usagers des services publics de produire systématiquement certaines pièces probantes ou attestations au moment où ils introduisent une demande, là où une saine gestion des risques le permet. Notre groupe s’est investi dans cet enjeu majeur pour le quotidien de tous les acteurs économiques, quelle que soit leur taille. On sait que des petits indépendants n’ont pas le temps de profiter des aides auxquelles ils ont droit. La systématisation des aides est une voie qui pourra leur être utile. Parmi la dizaine de propositions d’amendements que nous avons déposés, trois acquis nous réjouissent. Je viens d’évoquer le principe de confiance, avancée symbolique et concrète. Nous demandions d’assurer la gratuité de l’utilisation de la Banque-Carrefour des entreprises: cette proposition a également été retenue, et c’est un plus pour le portefeuille des petits entrepreneurs. En vue de renforcer l’accessibilité des aides, nous souhaitions également garantir le libre accès – ou open access – et la lisibilité pour les citoyens, y compris malvoyants, des logiciels de recherches d’aide publiques. C’est une avancée pour toutes les personnes en situation de handicap qui souhaitent entreprendre dans notre pays. Je me dois néanmoins de formuler deux regrets. D’aucuns ont souhaité réduire le nombre d’instruments publics, sans donner de précisions sur le motif de cette réduction ou la qualité des instruments visés. D’autres ont plébiscité sans nuance un objectif a priori enthousiasmant, selon lequel l’e-government devrait devenir la norme. Nous regrettons que la commission n’ait pas voulu intégrer la fracture numérique qui pénalise de nombreux petits commerces et indépendants, en particulier dans nos campagnes. Le papier, trop rapidement balayé à nos yeux, doit rester une option. Enfin, nous aurions voulu aller plus loin dans au moins trois domaines. D’abord, la création d’un service d’aide juridique, comptable et de gestion offrant un accompagnement gratuit à tous ceux qui se lancent dans une activité. Les questions juridiques et comptables que se posent les nouveaux entrepreneurs, qu’il s’agisse d’un indépendant ou d’une PME, sont en effet multiples. Pour répondre à ce besoin d’accompagnement, il conviendrait que les indépendants et créateurs d’entreprise bénéficient, durant leur première année d’activité, voire de pré-activité, d’un accompagnement gratuit par des professionnels juridiques ou comptables. Les Régions pourraient financer l’opération en octroyant à l’entrepreneur, lors du lancement de son activité, un nombre déterminé de chèques dont il pourrait faire usage toute l’année en fonction de ses besoins. Le Sénat aurait pu défendre la mise en place de cet accompagnement gratuit, en s’appuyant sur les outils économiques régionaux existants. C’est une occasion ratée que nous regrettons. Nous aurions aimé amplifier la mise à disposition des données du secteur public, l’open data, pour favoriser l’innovation et la création de nouvelles activités. En outre, convaincus de l’importance du travail des acteurs de l’économie sociale pour le vivre ensemble et pour notre modèle de cohésion sociale, nous aurions voulu marquer notre volonté d’une simplification des modalités de subventionnement, notamment régionales et européennes, et nous aurions voulu voir s’établir une meilleure communication, à l’attention du secteur de l’économie sociale, des soutiens existants. Ces seize recommandations ne sont certes pas parfaites mais elles peuvent constituer un point de départ utile à la vie économique de notre pays. Je tiens à remercier les services et l’ensemble des intervenants pour leur contribution à ce rapport d’information qui, contrairement à certains peuvent le penser, est tout sauf ridicule. Mon groupe soutiendra donc ce rapport d’information. |
|
De heer Andries Gryffroy (N-VA). – Onze fractie zal zich onthouden bij de stemming over dit informatieverslag. Ik zal uitleggen waarom. Eerst zal ik de positieve elementen ervan toelichten. Vervolgens zal ik het over de negatieve aspecten hebben, die ons ertoe brengen ons te onthouden. Positief: onze partij draagt het ondernemerschap een warm hart toe en wantrouwt de private sector niet. De overheid moet, zoals wij dat in het Vlaams Parlement noemen, vraaggestuurd werken. Ondernemers zijn immers de motor van onze welvaart en ons welzijn. Ze verdienen alle steun. Met onze Vlaamse en federale regeringsdeelname willen we dit engagement kracht bijzetten. Met succes. De economische groei trekt aan en het ondernemerschap boomt. Onze Vlaamse minister voor Economie, Philippe Muyters, heeft daar verdienste aan. Dankzij hem gaat het VLAIO, het Agentschap Innoveren & Ondernemen, voortaan vraaggestuurd te werk. De ondernemer die bij de overheid aanklopt, moet niet langer zelf zijn weg zoeken. De diensten zoeken het voor hem uit. Zo heeft hij tijd om te doen waar hij goed in is: ondernemen. Tijd besparen doet de ondernemer ook doordat bepaalde subsidies bij ons voortaan automatisch toegekend worden, zoals de minderhinderpremie. Dat alles kan hij elektronisch afhandelen. E-government is bij ons de norm. Al die zaken zijn, onder andere door de input van de interessante sprekers, ook opgenomen in het verslag. Daarom steunen wij dat. We zijn niet tegen het principe van één enkel loket per gewest, zowel fysiek als digitaal, waar men ook terecht moet kunnen voor de op heden nog federale bevoegdheden en voor de Europese maatregelen. Uiteraard zijn we voorstander van samenwerking van de gewesten. Dat past in de definitie van confederalisme, maar daarvoor hebben we de Senaat niet nodig. Daarvoor kunnen we van gewest tot gewest spreken. Onze parlementsvoorzitter, Jan Peumans, doet dat heel geregeld over die thema’s. Toch zijn er een aantal zaken waar wij ons niet achter kunnen scharen of die beter kunnen. Wat we hier bijvoorbeeld niet durven te benoemen, is het dispatchingprincipe. Iedere ondernemer wil geholpen worden op het juiste niveau, en wel op een simpele, transparante manier. Nu zijn onze bevoegdheidsverdelingen soms te complex. Maar vooral worden, bijvoorbeeld Europese maatregelen, te traag doorgespeeld naar de bevoegde niveaus. Ook worden vragen soms niet behandeld, omdat ze niet op het juiste niveau zijn aangevraagd. Inmiddels blijft de ondernemer op zijn honger, want zijn vraag blijft onbeantwoord. In Duitsland gebeurt dit namelijk veel sneller. Daar past men het dispatchingprincipe voor honderd procent toe. Een Europese maatregel komt eerst op het federale niveau terecht en wordt van daaruit gedispatcht naar het niveau waar hij thuishoort, de Bundesländer of de lokale niveaus. Men had een duidelijke, snelle en transparante manier van dispatchen naar het bevoegde enige loket moeten opnemen in de aanbevelingen. Dat had het informatieverslag kunnen versterken. Onze principiële visie op de Senaat als instituut is bekend. Zolang de Senaat er echter nog is, vinden wij niet dat er aanbevelingen van de Senaat moeten worden gedaan aan de staatssecretaris voor administratieve vereenvoudiging, of rechtstreeks aan de gewesten. Zij zijn immers exclusief bevoegd voor het bepalen van hun economisch beleid. Zij zijn soeverein in de uitoefening van dit beleid. Dat is positief: het zorgt voor competitie tussen gewesten en op die manier ook voor vooruitgang. Een aantal aanbevelingen vinden we te imperatief. Aanbeveling 4, die gaat over de werking van de overheidsagentschappen, is daar een voorbeeld van. In die aanbeveling wordt gesteld dat bij verificatiebezoeken, de controleurs – dat betekent dat de bezoeken dan toch controles zijn – de nodige informatie moeten kunnen verstrekken. Informatieverstrekking zou dus ook, volgens deze aanbeveling, toevertrouwd moeten kunnen worden aan deze controleurs. Eerder dan informatieverstrekking dreigt dan het gevaar van informatieversnippering. Op die manier wordt het only once-principe ondergraven. Aanbeveling 12 is een ander voorbeeld. Tijdens de hoorzitting werd een opmerking gemaakt over het aanmoedigen van de creatie van bedrijvenclusters. Het zou in deze context bijvoorbeeld interessant kunnen zijn om op die manier een boekhouder, een accountant of noem maar op, te delen binnen de bedrijvencluster. Het gaat om “het zich groeperen met het oog op de gemeenschappelijke aanwending van de beschikbare middelen”. Welnu, het is niet aan de Senaat om aan te duiden welke beleidsdomeinen prioritair administratief vereenvoudigd moeten worden. Aanbeveling 11, die betrekking heeft op de automatische toekenning van subsidies, valt meestal onder de bevoegdheid van de gewesten. In Vlaanderen gebeurt dit al. Ik verwijs naar de minderhinderpremie, waarover ik al heb gesproken. Daarnaast maken wij ook inhoudelijk voorbehoud bij een aantal passages. Zo beveelt de Senaat in aanbeveling 16 aan “de vrije toegang en de leesbaarheid voor alle burgers, inclusief de slechtzienden, te waarborgen van de software die helpt bij het zoeken naar overheidshulp”. Ik vraag u deze aanbeveling nog eens aandachtig na te lezen. Het is niet alleen een grammaticaal ongelukkige zin, maar de aanbeveling gaat ook verder dan nodig, want ze zat al vervat in aanbeveling 14. In aanbeveling 14 was immers reeds opgenomen dat de aanspreekpunten, en ik citeer, “alle informatie over de verschillende maatregelen en de wijzigingen ervan verzamelen en er op een laagdrempelige en toegankelijke manier over communiceren in een eenvoudige, heldere taal”. De conclusie is dat wij ons, gelet op het voorgaande en om al deze redenen, zullen onthouden bij de stemming over dit informatieverslag. |
M. Andries Gryffroy (N-VA). – Notre groupe s’abstiendra lors du vote sur ce rapport d’information et j’expliquerai pourquoi. Je commencerai par développer les éléments positifs. J’aborderai ensuite les aspects négatifs qui nous amènent à nous abstenir. Notre parti se soucie beaucoup de l’entrepreneuriat et n’a aucune méfiance à l’égard du secteur privé. Les pouvoirs publics doivent avoir une action ciblée sur la demande. Les entrepreneurs sont en effet le moteur de notre prospérité et de notre bien-être. Ils méritent d’être pleinement soutenus. Notre participation aux gouvernements flamand et fédéral nous permet de réaffirmer cet engagement. La croissance économique reprend et l’entrepreneuriat est en plein essor. Le ministre flamand de l’Économie, Philippe Muyters, n’y est pas pour rien. Grâce à lui, la VLAIO, Agentschap Innoveren & Ondernemen (Agence flamande pour l’innovation et l’entrepreneuriat) orientera son action sur la demande. L’entrepreneur qui s’adressera à l’autorité ne devra plus se débrouiller tout seul. Les services feront le nécessaire pour lui. Il aura ainsi le temps de se consacrer à ce qu’il sait faire: entreprendre. L’octroi automatique de certaines de nos subventions, comme l’indemnité pour nuisances, permettra aussi à l’entrepreneur de gagner du temps. Toutes les formalités peuvent être accomplies en ligne. En Flandre, l’e-government est la norme. Tous ces points figurent également dans le rapport, grâce, entre autres, aux interventions d’orateurs intéressants. Nous y adhérons également. Nous ne sommes pas opposés au principe d’un guichet unique par Région, tant physique que numérique, auquel on pourrait aussi s’adresser pour des compétences qui, aujourd’hui, relèvent encore du niveau fédéral, et pour des mesures européennes. Nous sommes en effet favorables à une coopération des Régions, qui s’inscrit dans la définition du confédéralisme, mais pour ce faire, nous n’avons pas besoin du Sénat. Les Régions peuvent discuter entre elles. Le président du Parlement flamand, Jan Peumans, le fait régulièrement pour ces questions. Il y a des points que nous ne pouvons néanmoins pas soutenir ou qui pourraient être améliorés. Je pense, par exemple, au principe de «dispatching». Tout entrepreneur souhaite être aidé à l’échelon adéquat, de manière simple et transparente. Actuellement, dans notre pays, les répartitions de compétences sont parfois trop complexes. Qui plus est, les mesures prises à l’échelon européen sont souvent relayées trop lentement aux niveaux compétents. Par ailleurs, certaines demandes ne sont pas toujours traitées parce qu’elles n’ont pas été adressées au niveau adéquat. Entretemps, l’entrepreneur reste sur sa faim car il n’a pas reçu de réponse. En Allemagne, ces procédures sont plus rapides: le principe de «dispatching» y est appliqué à cent pour cent. Lorsque le niveau fédéral est avisé de mesures prises à l’échelon européen, il en informe immédiatement le niveau qu’elles concernent, État fédéré ou entité locale. On aurait dû prévoir un dispatching clair, rapide et transparent vers le guichet unique, ce qui aurait pu renforcer le rapport d’information. On connaît notre position de principe sur le Sénat en tant qu’institution. Toutefois, tant que le Sénat existera, nous estimons qu’il ne doit pas formuler des recommandations au secrétaire d’État à la Simplification administrative, ou directement aux Régions. Celles-ci jouissent en effet d’une compétence exclusive pour définir leur politique économique. Elles mènent dès lors souverainement cette politique. C’est une bonne chose: cela favorise la compétition entre Régions et donc, le progrès. Certaines recommandations nous paraissent trop impératives, comme la recommandation 4 relative au fonctionnement des agences publiques. Cette recommandation prévoit que lors des visites de vérification, les contrôleurs – il s’agit donc bien de contrôles – doivent pouvoir fournir l’information nécessaire. On risque alors d’assister à un éparpillement de l’information plutôt qu’à une communication de l’information, et de mettre à mal le principe only once. La recommandation 12 est un autre exemple. Au cours des auditions, il a été question d’encourager la création de clusters d’entreprises. Dans ce contexte, il pourrait, par exemple, être intéressant pour plusieurs entreprises, de partager un comptable, un expert-comptable, etc. – je cite: «se regrouper pour mettre en commun différentes ressources». Eh bien, il n’appartient pas au Sénat d’indiquer quelles matières doivent être simplifiées en priorité sur le plan administratif. La recommandation 11, l’octroi automatique de subventions, relève souvent des Régions et est déjà une réalité en Flandre; je pense à l’indemnité pour nuisances dont j’ai déjà parlé. Nous émettons également des réserves de fond sur certains passages. Ainsi, le Sénat recommande, à la recommandation 16, «de garantir le libre accès (open access) et la lisibilité pour les citoyens, y compris malvoyants, des logiciels d’aides à la recherche d’aides publiques». Je vous demande de relire une fois encore cette recommandation attentivement: elle n’est pas seulement lamentable sur le plan grammatical, elle va au-delà de ce qui est nécessaire, car cet aspect est déjà traité par la recommandation 14, prévoyant que les points de contacts, et je cite, «collectent toutes les informations à propos des différentes mesures et de leurs modifications, et assurent une communication intelligible et accessible en la matière, dans un langage simple et clair». En conclusion, pour toutes les raisons invoquées, nous nous abstiendrons lors du vote sur ce rapport d’information. |
|
Mevrouw Güler Turan (sp.a). – Ik dank de collega’s die hebben meegewerkt aan dit informatieverslag. Ik vind het een van de nuttigste werkzaamheden die we hier hebben verricht. Ondernemers, kmo’s en bedrijven liggen mij zeer na aan het hart omdat ze de motor van onze economie zijn. Het gaat vooral ook over heel veel geld. Beseffen we wel goed wat voor een subsidie-industrie er bestaat in Vlaanderen, in Brussel, in Wallonië, in Europa en op internationaal vlak? Bij een ongewijzigd beleid zou het in 2018, over de verschillende beleidsniveaus heen, gaan om een totaal bedrag van 15 miljard euro aan rechtstreekse en onrechtstreekse subsidies en ondersteuning voor onze bedrijven. Als er één instantie bevoegd is om dit thema te bestuderen, dan is dat de Senaat. Ik ben dan ook heel blij dat we hiervoor rustig de tijd hebben genomen. Waarom worden al die subsidies toegekend? Bedrijven zijn belangrijk, maar dat geldt evenzeer voor de sociale sector, de jeugdsector en de vergrijzing. In deze wereld met zeer sterke competitie – collega Gryffroy verwees naar de gezonde competitie tussen de gewesten – moet men sterk staan en moet men investeren in innovatie, in technologie en in bedrijven die ook de maatschappelijke uitdagingen aanpakken, zoals de vergrijzing, de vluchtelingenstroom, milieu en klimaat, gezondheid. We hebben iedereen nodig om die uitdagingen het hoofd te bieden. We zitten in een periode van transformatie. Alles wordt in twijfel getrokken. Of we willen of niet: we zullen moeten veranderen. Business as usual is niet langer houdbaar. Problemen zoals klimaatuitdagingen, leefmilieu, vluchtelingenstromen stoppen immers niet aan de grenzen van België of Europa. De overheid heeft de taak de bedrijven, die een belangrijke partner zijn, mee te nemen in die transformatie. Het is belangrijk om na te gaan waar we ondersteuning kunnen bieden en waar we voor de bedrijven het verschil kunnen maken. Dan komen de subsidies in beeld. Net voor innovatie en groeibedrijven kan ons belastinggeld het verschil maken. We moeten geen subsidies toekennen enkel en alleen aan bedrijven die de weg naar de subsidies kennen. Niet het ons-kent-onsprincipe moet de leidraad zijn, maar wel de vraag waar we het verschil kunnen maken voor de individuele bedrijven én voor de samenleving. We moeten dus niet alleen subsidies tussen de gewesten stroomlijnen; er moeten ook afspraken worden gemaakt. Op wereldvlak zijn we maar een kleine regio, nog kleiner dan België in Europa. We mogen niet meer denken in termen van competitie tussen de gewesten. De Europese Commissie heeft in verschillende onderzoeken aangetoond dat het erom gaat als regio een positieve dynamiek te kunnen uitdragen. We moeten dus verder kijken dan de competitie tussen twee gewesten die elkaar verdringen om bepaalde internationale investeringen binnen te rijven. Er moet gekeken worden naar de verrijking als regio en dan heb ik het niet over Vlaanderen en Wallonië. Er moet gekeken worden naar mogelijke synergieën over bepaalde landsgrenzen heen, zoals met Nederland en Frankrijk. De middelen moeten worden ingezet waar innovatie mogelijk is, waar lokale maakindustrie kan komen en waar bedrijven verankerd kunnen worden in onze regio. |
Mme Güler Turan (sp.a). – Je remercie les collègues qui ont contribué à ce rapport d’information. Celui-ci est le fruit d’une de nos activités les plus utiles, car les entreprises, notamment petites et moyennes, qui constituent le moteur de notre économie me sont chères. Les montants en jeu sont énormes. Sommes-nous conscients de tous les mécanismes de subvention qui existent en Flandre, à Bruxelles, en Wallonie, en Europe et au niveau international? Pour 2018, il s’agirait, à politique inchangée, d’un total de 15 milliards d’euros de soutien direct et indirect à nos entreprises. Si une instance est compétente en la matière, c’est bien le Sénat, et je me félicite que nous ayons pris le temps d’approfondir le sujet. Pourquoi alloue-t-on tous ces subsides? Les entreprises sont certes importantes, mais c’est aussi vrai pour le secteur social, la jeunesse ou le vieillissement. Dans notre monde très compétitif – notre collègue Gryffroy a évoqué la saine concurrence interrégionale – il importe d’investir dans l’innovation et la technologie, et dans les entreprises qui relèvent les défis sociétaux tels que le vieillissement, les personnes déplacées, l’environnement et le climat, ou encore la santé. Nous avons besoin de chacun pour y répondre. Nous vivons une période de transformations, où plus rien n’est certain. Qu’on le veuille ou non, il faudra évoluer. Des problèmes comme l’environnement, le climat ou les flots de réfugiés ne s’arrêtent pas aux frontières de la Belgique ou de l’Europe. Face à cette mutation, les autorités doivent accompagner les entreprises. Demandons-nous quelles mesures de soutien peuvent avoir un impact. C’est ici que les subsides interviennent: l’argent du contribuable peut stimuler l’innovation et aider les entreprises en croissance. Nous ne devons pas réserver nos subventions aux seules entreprises qui savent où et comment en décrocher. Le facteur décisif ne doit pas être le copinage, mais la possibilité de vraiment faire la différence, au niveau de l’entreprise et de l’ensemble de la population. Entre Régions, nous devons non seulement rationaliser les subsides, mais aussi nous entendre. À l’échelle planétaire, plus encore que par rapport à l’Europe, nous ne sommes qu’un confetti. Plusieurs études de la Commission européenne ont montré que, pour une région, il importe de donner une image dynamique positive. Il faut donc dépasser l’idée de deux régions qui se combattent pour arracher des investissements internationaux et penser au développement régional, pas seulement flamand ou wallon. Intéressons-nous aux synergies transfrontalières, par exemple avec les Pays-Bas ou la France. Les moyens doivent être affectés là où des innovations sont possibles, là où l’industrie manufacturière peut être accueillie, là où des entreprises peuvent s’implanter durablement chez nous. |
|
De heer Andries Gryffroy (N-VA). – Mevrouw Turan, ik begrijp uw visie, maar laten we eerlijk zijn: in Europa kunnen er nogal wat landen die zelfs een stuk kleiner zijn dan Vlaanderen – Estland, Letland, Litouwen, Denemarken, Luxemburg – het ook zelfstandig aan. Voor mij gaat het erom te werken op basis van een DNA en dat kan in Vlaanderen en Wallonië verschillend zijn. Ik zeg niet dat het ene beter is dan het andere, het is gewoon verschillend. Op basis van dat DNA moeten we een beleid voeren. Daardoor kan er tussen de gewesten ook een vorm van concurrentie bestaan, maar dat kan toch geen probleem zijn. Op die manier houden we elkaar scherp. |
M. Andries Gryffroy (N-VA). – Madame Turan, je comprends votre point de vue, mais soyons honnêtes: en Europe, certains pays, parfois même beaucoup plus petits que la Flandre – l’Estonie, la Lettonie, la Lituanie, le Danemark, le Luxembourg – sont aussi capables de se débrouiller par eux-mêmes. Pour moi, il s’agit de travailler sur la base d’un ADN qui est peut-être différent en Flandre et en Wallonie, mais pas nécessairement meilleur d’un côté que de l’autre. Nous devons mener une politique sur la base de cet ADN, ce qui peut entraîner une forme de concurrence entre les Régions, mais cela ne pose aucun problème car nous entretenons ainsi notre vivacité respective. |
|
Mevrouw Güler Turan (sp.a). – Collega Gryffroy, dat er verschillende DNA’s zijn, is een verrijking. Wij komen allebei uit Vlaanderen, maar ik ben blij dat we een verschillend DNA hebben. We moeten gewoon zoeken welke synergieën we het best kunnen ondersteunen om de maatschappelijke uitdagingen aan te gaan waar u en ik in Vlaanderen, maar ook onze collega’s in Wallonië, in Estland, Letland en Litouwen, voor staan. We hebben aanbevelingen geformuleerd, we hebben erover gediscussieerd en er ook een beetje ruzie over gemaakt. Ik volg uw opmerking over de beperkingen. U hebt uit de aanbevelingen een reeks goede dingen aangehaald, maar ook een aantal minder goede. Zoals u weet, sloot het opstellen van dit informatieverslag beter aan bij het DNA van sommigen. Dat kunnen we niet ontkennen. We hebben allemaal onze manier van denken en onze werkwijze. Ik kom uit Vlaanderen en weet hoe wij in Vlaanderen onze subsidies hebben georganiseerd. Daar kunnen we veel kritiek op geven, maar er zitten ook heel veel positieve elementen in. Het is heel belangrijk die positieve, werkende instrumenten vanuit Vlaanderen met de collega’s te delen en de goede voorbeelden en best practices van andere regio’s en van de federale en Europese overheid mee te nemen. Ik blijf het herhalen. Door goede interregionale verbindingen kunnen onze ondernemingen de risico’s waarvoor ze staan, beter aan. Ze kunnen daar gewoon als bedrijf een competitief voordeel uithalen. Daar draait het toch om. We willen kennis, innovatie en technologie allemaal dicht bij ons houden, want we willen tewerkstelling. Tewerkstelling, rijkdom, kapitaalkrachtige mensen, consumenten, … daar gaat het om. Maar we mogen ook niet vergeten dat we voor digitale uitdagingen staan. Die digitale uitdagingen zorgen ervoor dat de competitiviteit veel verder reikt dan de nabijgelegen regio’s, waarvan we denken dat ze buitenland zijn. Ze zijn dichter bij ons dan we denken. Tijdens het opstellen van dit informatieverslag hebben we niet naar het instrumentarium op zich gekeken. Dat vind ik een beetje jammer. We hebben echter wel enkele belangrijke aanbevelingen geformuleerd die de verschillende partners de mogelijkheid geven om dat punt verder te onderzoeken. Het only once-principe is een zeer breed gedragen voorstel. Bedrijven moeten inderdaad doen waar ze goed in zijn en om hen te ondersteunen moet de overheid hen niet met administratieve rompslomp opzadelen. Eigenlijk moeten we het voor alle onderdanen zo gemakkelijk maken. Ik kom daarop nog terug in verband met de belastingaangifte. Daar moeten we in de toekomst ook eens naar kijken, zodat burgers de informatie die al bekend is, niet nog eens moeten invullen. Ik ben er voorstander van het only once-principe dat we vandaag voor bedrijven hanteren, op iedereen toe te passen. Dat is een belangrijke uitdaging. Administratieve vereenvoudiging is fantastisch voor onze bedrijven, maar we moeten verder kijken dan naar onze bedrijven. Ik kijk uit naar andere uitdagingen, naar andere informatieverslagen waarin we het over administratieve vereenvoudiging zullen hebben. Automatische toekenning, daar ben ik absoluut voorstander van. We hebben in Vlaanderen één recent voorbeeld: de minderhinderpremie. Die heeft wel wat groeipijnen gekend, maar dat is niet erg. Ze houdt in dat, als er in de straat van de ondernemer openbare werken zijn, die ondernemer automatisch een brief van de betrokken dienst krijgt zodat de mogelijkheid wordt geboden om de communicatie met de klanten op voorhand goed te organiseren. Natuurlijk kan dat automatisch. Waar we van af moeten stappen, zijn de subsidies en ondersteuningen die elke keer naar hetzelfde gaan, naar de mensen die hun weg kennen, naar de mannen die recepties niet overslaan, terwijl de vrouwelijke ondernemers misschien thuis in de problemen zitten – nietwaar, mevrouw Brusseel? – door de combinatie werk-gezin. Dat is een extra uitdaging voor onze vrouwelijke ondernemers. We moeten daar realistisch mee omgaan. We moeten van het principe vertrekken dat de subsidies toegankelijk zijn voor iedereen, dat ze laagdrempelig en kwaliteitsvol zijn, en automatisch waar het kan. Ze moeten ook vraaggestuurd zijn, maar niet volledig vraaggestuurd. Als een ondernemer wil investeren in een milieuonvriendelijke onderneming, in bedrijvigheid die onze gezondheid kan schaden, in bedrijvigheid die misschien een lokale synergie kan verstoren, dan moeten we als overheid kunnen zeggen: opgepast! Vraaggestuurd, maar niet ten koste van mens, maatschappij en milieu. Dat is een rode lijn die we moeten trekken als verantwoordelijke bestuurders. Het is een blijvende frustratie dat het altijd de grootste bedrijven zijn die de grootste subsidies binnenhalen. Ik weet niet hoe de situatie in andere gewesten is, maar in Vlaanderen is dat meestal het geval. Een volgend zeer positief punt in het informatieverslag is de aanbeveling om groeperingen te stimuleren. Ondernemen is niet alleen technologische bedrijvigheid. Als we kijken naar het groeiende aantal zelfstandige ondernemers zien we dat, als ik me niet vergis, meer dan 87 procent van alle ondernemingen: zelfstandigen zonder personeel, zzp’ers. Dat zijn de ondernemingen waarover het vooral gaat in Vlaanderen, maar over heel België zal die verhouding ongeveer dezelfde zijn. Veel van die zzp’ers voelen zich vandaag niet vertegenwoordigd door de bestaande werkgeversorganisaties. De aanbeveling van de Senaat om groeperingen te stimuleren is dan ook zeer positief. Die groeperingen kunnen een lokale synergie betreffen, maar het kunnen ook zzp’ers zijn die zich vandaag niet vertegenwoordigd voelen en die ook een aantal issues hebben die ze met de bestuurders, met de politici, of met andere grote bedrijven en organisaties, willen delen. Wat ook een heel belangrijke aanbeveling is, is de vraag naar verantwoorde overheidsdiensten, subsidieverleners. We mogen niet vergeten dat subsidies afkomstig zijn van belastinggeld. Het is een keuze die we maken. Het is eventueel een keuze om niet te investeren in hoogstnodige kinderopvang, maar wel in een bedrijf dat een meerwaarde kan creëren, dat jobs kan creëren, dat misschien in een volgende fase wel voor die kinderopvang zal kunnen zorgen. We moeten dus goed kijken wat we met het belastinggeld doen. We kunnen het maar één keer uitgeven. Als we als overheid belastinggeld uitgeven als subsidie, moeten we kijken wat we daarmee beogen en of het resultaat wordt behaald. Die vraag is heel belangrijk: is het beoogde resultaat behaald met de verleende subsidie? Monitoren en benchmarken is dus van groot belang. Die gewestelijke aanspreekpunten zijn ook een heel belangrijke administratieve vereenvoudiging. Waar nodig moet ook worden doorverwezen naar andere aanspreekpunten. Wat we niet hebben behandeld, daar ben ik mee begonnen en daar wil ook mee eindigen: synergie en meerwaarde tot stand brengen. Eén euro kan maar één keer worden uitgegeven. We hebben niet inhoudelijk gekeken naar welk instrumentarium, welke middelen, welke subsidie we gaan inzetten. Het heeft geen zin om onder de grote bedrijven, die bijna nergens belastingen betalen, of heel weinig – de multinationals vinden altijd hun weg – nog eens een subsidiecompetitie te organiseren. We kunnen beter samenwerken om te kijken waar we elkaar aanvullen en waar we regioversterkend kunnen samenwerken. In een volgende fase moeten we ook inhoudelijk onderzoeken waar welke middelen het best kunnen worden ingezet. Bepaalde middelen die beter vanuit Wallonië kunnen worden ingezet, moeten wij niet inzetten. Een heel belangrijk aspect van subsidies is dat we internationale investeringen aantrekken. Daarvoor hebben we AWEX en FIT. Vanuit de politiek kunnen wij daar heel veel kritiek op geven en het apart, als een eilandje bekijken. Het stemt mij verdomd gelukkig dat ik kan vaststellen dat die mensen in het veld zeer goed samenwerken om het maximale voor ons eigen gewest, onze eigen regio, voor onze lokale maakindustrie, onze lokale economie en tewerkstelling binnen te halen. Ik sluit af. We moeten het kortetermijndenken overstijgen en we moeten gewestelijke grenzen, landsgrenzen, Europese grenzen overschrijden. Of we het willen of niet, de problemen overstijgen die grenzen. Laten we samen veel verder kijken dan onze neus lang is en onze economische bedrijvigheid alle ondersteuning geven die ze nodig heeft, vooral daar waar die een verschil kan maken. |
Mme Güler Turan (sp.a). – Monsieur Gryffroy, le fait qu’il y ait différents ADN est enrichissant. Nous sommes tous deux originaires de Flandre mais je me réjouis que nous n’ayons pas le même ADN. Nous devons simplement rechercher les synergies que nous pouvons soutenir au mieux pour relever les défis sociaux auxquels nous sommes confrontés, vous et moi en Flandre, mais aussi d’autres en Wallonie, en Estonie, en Lettonie et en Lituanie. Nous avons formulé des recommandations, nous en avons discuté et nous nous sommes même un peu querellés à leur sujet. J’approuve votre remarque sur les limites. Vous avez cité une série de points positifs et de points moins positifs dans les recommandations. Comme vous le savez, l’établissement de ce rapport d’information correspond mieux à l’ADN de certains. Nous ne pouvons le nier. Nous avons chacun notre manière de penser et de travailler. Étant originaire de Flandre, je sais comment les subventions y sont organisées. Nous pouvons les critiquer mais elles contiennent de nombreux éléments positifs. Il est très important de partager avec nos collègues ces instruments efficaces de la Flandre et de tirer parti des bons exemples et des bonnes pratiques provenant des autres Régions et des autorités fédérale et européenne. Je le répète, grâce à de bonnes relations interrégionales, nos entreprises sont mieux armées pour faire face aux risques qui les menacent et elles peuvent en retirer un avantage concurrentiel. En effet, ce qui compte, c’est de garder chez nous l’expertise, l’innovation et la technologie, car cela représente des emplois, donc, de la richesse, des consommateurs… Mais nous ne pouvons pas non plus oublier les défis numériques. Dans ce cadre, la concurrence va bien plus loin que les régions voisines, dont nous pensons qu’elles sont étrangères mais qui sont pourtant bien plus proches de nous. Lors de l’établissement de ce rapport d’information, nous n’avons pas examiné les instruments en tant que tels. Cela me paraît regrettable. Nous avons toutefois formulé quelques importantes recommandations permettant aux différents partenaires d’approfondir l’examen de ce point. Le principe only once est une proposition très largement soutenue. Les entreprises doivent en effet se concentrer sur ce qu’elles font le mieux et, pour les soutenir, les autorités doivent éviter de leur imposer de la paperasserie. En réalité, nous devons faciliter les démarches pour tous les citoyens. Il en va de même pour la déclaration fiscale. À l’avenir, nous devons faire en sorte que les contribuables ne doivent pas indiquer de nouveau des informations qui sont déjà connues. Je plaide que nous étendions à tous le principe only once qui est aujourd’hui appliqué aux entreprises. C’est un défi important. La simplification administrative est primordiale pour nos entreprises, mais nous devons élargir notre vision. J’attends avec impatience d’autres défis, d’autres rapports d’informations qui traiteront de la simplification administrative. Je suis tout à fait favorable à l’octroi automatique du bénéfice de certaines mesures. Par exemple, l’indemnité pour nuisances a été instaurée récemment en Flandre. Elle a connu quelques petites difficultés. Le principe est que lorsque des travaux sont réalisés dans la rue d’un entrepreneur, celui-ci reçoit automatiquement une lettre du service compétent, ce qui lui permet d’informer à l’avance sa clientèle. Nous devons éviter que les aides et subventions reviennent toujours aux mêmes personnes, celles qui savent à quelle porte frapper, aux hommes qui sont présents à toutes les réceptions alors que les femmes entrepreneurs restent à la maison parce qu’elles ont parfois du mal à concilier la vie de famille et la vie professionnelle – n’est-ce pas, Madame Brusseel? C’est un défi supplémentaire pour nos femmes entrepreneurs. Nous devons être réalistes à cet égard. Nous devons partir du principe que les subventions sont accessibles à tous, qu’elles sont correctes, et si possible, automatiques. Elles doivent également être ciblées sur la demande mais pas uniquement. Si un entrepreneur veut investir dans une entreprise moins respectueuse de l’environnement, dans une activité susceptible de nuire à notre santé ou de perturber une synergie locale, l’autorité doit pouvoir le mettre en garde. Il ne peut s’agir d’activités nuisibles à l’homme, à la société et à l’environnement. C’est une limite que nous devons fixer en tant que dirigeants responsables. Il est frustrant que ce soit toujours les entreprises les plus importantes qui reçoivent les plus grosses subventions, en tout cas en Flandre. Un autre point très positif dans le rapport d’information est la recommandation visant à encourager les regroupements d’entreprises. Une entreprise n’est pas seulement une activité technologique. Si nous considérons le nombre croissant d’entrepreneurs indépendants, nous constatons que plus de 87% sont des indépendants sans personnel (isp). C’est vrai en Flandre, et sans doute aussi dans l’ensemble de la Belgique. Bon nombre de ces isp ne se sentent plus représentés aujourd’hui par les organisations patronales existantes. La recommandation formulée par le Sénat visant à encourager les regroupements d’entreprises est dès lors très positive. Ces regroupements peuvent concerner une synergie locale mais également des isp qui ne se sentent plus représentés et souhaitent partager certains de leurs problèmes avec des dirigeants, des responsables politiques ou d’autres organisations ou entreprises. Une autre recommandation très importante concerne la responsabilité des services publics qui octroient les subventions. Les subventions proviennent de l’argent du contribuable. Nous pouvons ainsi choisir de ne pas investir dans des services d’accueil de la petite l’enfance pourtant vraiment indispensables, mais plutôt dans une entreprise susceptible de générer des emplois, de créer une plus-value qui pourra peut-être, ultérieurement, être affectée à l’accueil à l’enfance. Nous devons donc être attentifs à la façon dont nous utilisons l’argent du contribuable. Nous ne pouvons le dépenser qu’une fois. Lorsque, en tant qu’autorité, nous accordons des subventions, nous devons savoir quel objectif nous poursuivons et vérifier si le résultat est obtenu. Il est dès lors très important d’effectuer un suivi et des analyses comparatives en la matière. Ces points de contact régionaux permettent également une très importante simplification administrative. En cas de nécessité, on doit également pouvoir aiguiller les entreprises vers d’autres points de contact. J’ai d’abord parlé de ce que nous n’avions pas traité et je terminerai par le même sujet: la création de synergies et de plus-values. Un euro ne peut être dépensé qu’une fois. Nous n’avons pas examiné quels instruments, quels moyens, quelles subventions nous allions utiliser. Il serait absurde d’organiser une course aux subventions pour des grosses entreprises que ne paient presque pas d’impôts, ou très peu – les multinationales. Il serait préférable que nous coopérions pour voir où nous nous complétons et où nous pouvons nous renforcer sur le plan régional. Ensuite, nous devrons examiner sur le fond où nous pouvons affecter au mieux quels moyens. Certains moyens seraient peut-être mieux investis par la Wallonie. Un aspect très important des subventions est qu’elles attirent les investissements internationaux. C’est le rôle de l’AWEX et de Flanders Investment & Trade (FIT). En tant que politique, on peut émettre de nombreuses critiques à ce sujet et les considérer comme des cas particuliers. Je me réjouis de constater que les acteurs de terrain coopèrent fort bien afin de réaliser un maximum pour notre Région, notre industrie manufacturière locale, notre économie locale et pour l’emploi. En conclusion, nous devons avoir une vision à plus long terme et qui aille au-delà des frontières régionales, nationales, européennes, car qu’on le veuille ou non, les problèmes ne s’arrêtent pas aux frontières. Élargissons notre vision et donnons à notre économie toute l’aide dont elle a besoin, en particulier lorsque cela peut faire une différence. |
|
Mevrouw Cécile Thibaut (Ecolo-Groen). – Mevrouw Turan heeft ons een buitengewoon ruime beleidshorizon geschetst over alles wat er op het vlak van de samenwerking tussen bestuur en ondernemingen, monitoring van de subsidies en fiscaliteit moet gebeuren om onze economie te doen heropleven. De actieradius van ons informatieverslag was spijtig genoeg niet zo ruim, want het ging alleen maar over de bekendmaking van de maatregelen en de administratieve vereenvoudiging. Het is een belangrijk onderwerp, het is de long van onze economie. Onze economie bloeit dankzij de oprichting van bedrijven. Wanneer een grote onderneming de deuren sluit, moeten er spijtig genoeg vele nieuwe bedrijven worden opgericht om evenveel arbeidsplaatsen te creëren. In Wallonië worden we geregeld met dit probleem geconfronteerd, daarom willen we het leven van kleine ondernemingen zoveel mogelijk vergemakkelijken. De zelfstandigen staan garant voor een belangrijk deel van de tewerkstelling, maar ze worden vaak geconfronteerd met onbegrijpelijk zware administratieve logheid. De Senaat heeft zich nog eens toegespitst op een onderwerp op de grens van de deelstaten en de federale overheid. De bevoegdheidsverdeling heeft een institutionele logica, maar vanuit het standpunt van de gebruikers, de bedrijven en de zelfstandigen, is het niet altijd even duidelijk of eenvoudig! Het is dus onze plicht ervoor te zorgen dat de verschillende “stukken” met elkaar in overeenstemming worden gebracht. De belangrijkste aanbeveling is de oprichting van één loket per gewest. Het zijn dus in feite drie aanspreekpunten, die toegang verlenen tot alle beleidsniveaus en waar men, afhankelijk van het thema, eventueel kan worden doorverwezen naar andere aanspreekpunten. Die punten moeten in staat zijn hun diensten in meerdere talen aan te bieden, uiteraard “met inachtneming van de taalwetgeving”. Het vertrouwensprincipe is belangrijk, maar er moet wel voldoende controle zijn vanwege de overheid. Het gaat om het creëren van een positieve dynamiek, waarvoor een grondige mentaliteitswijziging nodig is. Het only once-principe staat voor een eenmalige verzameling van informatie die niet telkens opnieuw moeten worden gecodeerd. Dat vraagt wat organisatie van de overheid en een goede overdracht van gegevens. Hierbij mogen de vertrouwelijkheid van de gegevens en de eerbiediging van het privéleven niet uit het oog worden verloren. Een ander belangrijk element is de beschikbaarheid van de gegevens en de ontwikkeling van software voor de vrije toegang, open access. Dat is heel belangrijk voor de ondernemingen die zich in de digitale sector ontwikkelen. Dit aspect is opgenomen in aanbeveling 16. De commissie had ongetwijfeld verder kunnen gaan in het onderscheiden van de aanbevelingen, naargelang de grootte van de ondernemingen. We moeten in gedachten houden dat onze economie zeer veel kleine en heel kleine bedrijven en zelfstandigen telt, die niet op dezelfde manier zijn uitgerust als de grotere bedrijven. We moeten bijzonder aandacht hebben bij de uitwerking van de verschillende instrumenten. Dit verslag kon op een brede consensus rekenen. We hopen dat het, in het bijzonder in de gewesten, effect zal sorteren. Het zal slechts vruchten afwerpen als iedereen zijn duit in het zakje doet. De vraag is overigens wat er met onze aanbevelingen en de uitwerking ervan zal gebeuren. Ik ben altijd verbaasd te zien hoe zeer mensen tijdens een hoorzitting op alle beleidsniveaus een coherent beleid wensen. Dat wordt duidelijk weergegeven in onze aanbevelingen, maar dat betekent nog niet dat de politiek ze effectief ook volgt. Waakzaamheid is dus geboden. |
Mme Cécile Thibaut (Ecolo-Groen). – Mme Turan, dont j’ai vraiment apprécié l’enthousiasme, nous a dressé un horizon politique extrêmement large de tout ce qu’il faut faire en matière économique et de vivification de notre économie en termes de coopération entre pays et entre entreprises, de monitoring des subsides ou encore de fiscalité. Malheureusement, le champ d’action de notre rapport d’information était beaucoup plus concis que cela, puisque nous ne pouvions parler que de la publicité des mesures et de la simplification administrative. Le sujet est important, c’est le poumon de notre économie. On le sait, notre économie prospère grâce à la création d’entreprises. Malheureusement, lorsqu’une grosse entreprise ferme ses portes, il faut créer de nombreuses nouvelles entreprises pour créer un nombre d’emplois équivalents. En Wallonie, nous sommes régulièrement confrontés à ce problème, raison pour laquelle nous devons faciliter le plus possible la vie des petites entreprises. Les indépendants aussi représentent une part très importante de l’emploi et sont souvent confrontés à des lourdeurs administratives incompréhensibles. Une fois de plus, notre Sénat a travaillé sur un sujet aux frontières entre les niveaux régional et fédéral. La répartition des compétences a sa logique institutionnelle, mais du point de vue des usagers, des entreprises et des indépendants, cela n’est pas toujours clair ni plus simple! Il est donc de notre devoir de faire en sorte de réconcilier les différents «morceaux» du point de vue des usagers. La recommandation principale du rapport est l’objectif d’un guichet unique par Région, c’est-à-dire trois guichets uniques, en fait, qui seront des portes d’entrée permettant d’avoir les informations de tous les niveaux de pouvoir et d’être éventuellement redirigé vers un autre endroit, en fonction des sujets. Ils devront de préférence être multilingues même si, comme le texte le prévoit, ce sera bien sûr «dans le respect de la législation en matière d’emploi des langues». Le principe de confiance, c’est-à-dire ne pas être plus tatillon que nécessaire tout en gardant bien entendu l’autorité et le contrôle suffisant du côté des pouvoirs publics, est important. Il s’agit d’une dynamique positive à mettre en œuvre qui nécessitera un profond changement d’esprit, lequel sera accompagné. Le principe only once vise à ce que les données fournies par les entreprises ne doivent pas être «réencodées» à de multiples reprises. Cela nécessite un peu d’organisation de la part des pouvoirs publics et une bonne transmission des données, tout en veillant, évidemment, à respecter aussi le principe de la confidentialité des données et du respect de la vie privée. Un autre élément important à nos yeux est la disponibilité des données et le développement d’outils open access. Il est particulièrement important pour les entreprises qui se développent dans le domaine du numérique. Cette préoccupation figure dans le texte de la recommandation 16. La commission aurait certainement pu aller plus loin dans la distinction des recommandations suivant la taille des entreprises. Nous devons toujours nous souvenir que notre tissu économique est composé en grande partie de petites et très petites entreprises et d’indépendants, et qu’elles ne sont pas outillées de la même façon que les plus grandes entreprises. Nous devons être particulièrement attentifs à cette question dans la mise en œuvre des différents outils. Le rapport, assez consensuel, a été largement soutenu. Nous espérons qu’il sera très rapidement suivi d’effets, notamment dans les Régions. Il ne portera ses fruits que si chacun y met du sien. C’est d’ailleurs une question générale que celle de nous demander ce qu’il advient de nos recommandations et de leur mise en œuvre. Je suis toujours frappée de voir à quel point les personnes que nous auditionnons souhaitent une politique cohérente aux différents niveaux de pouvoir. Cela se traduit largement dans nos recommandations, mais ce n’est pas pour autant que les politiques effectives suivent. La vigilance s’impose donc. |
|
De heer Yves Evrard (MR). – Met dit verzoek tot het opstellen van een informatieverslag had onze fractie als eerste doel voor ogen het in kaart brengen van de manier waarop kmo’s en zelfstandigen hun weg zoeken in de vele maatregelen die voor die doelgroep worden genomen. We wilden ook nagaan of vormen van synergie mogelijk zijn tussen de verschillende beleidsniveaus voor het kmo-beleid en tegelijk een proactieve aanpak vanwege de overheid promoten. Dat betekent dat er moet geluisterd worden naar de noden en zorgen van ondernemers en dat er in beide richtingen efficiënte en duidelijke communicatie moet zijn. De twee eerste doelstellingen vloeien eigenlijk voort uit het hogere principe van de administratieve vereenvoudiging. Politici beloven het keer op keer, kmo’s en zelfstandigen kijken er reikhalzend naar uit. Om te kunnen vereenvoudigen, is er een betere terreinkennis nodig, moet worden gezocht naar een verbetering van de communicatie en moet men bereid zijn om de relatie tussen overheid en bedrijven bij te sturen. Dat lag aan de basis van ons verzoek. Zijn die doelstellingen nu bereikt? Het verslag dat voorligt en waarover we straks gaan stemmen, is zeker een nieuwe stap die bijdraagt aan de reflectie over de steun aan bedrijven. Na de gedachtewisselingen hierover is het verslag de weergave van datgene waarover een consensus bestaat, maar de hoorzittingen met tal van spelers, zoals VBO, VOKA, UNIZO, UCM of BECI verschafte ieder van ons als parlementslid ook een beter inzicht in hoe de zaken lopen in de andere gewesten van ons land, zodat we daar ideeën uit konden opdoen, ook al staan die niet allemaal in het verslag vermeld. Ik denk bijvoorbeeld aan één callcenter, één enkel oproepnummer dat specifiek voorbehouden is voor bedrijven. Ik heb de opmerkingen van de heer Gryffroy goed gehoord. Hij is van mening dat de Senaat niet de geschikte plaats is om dit soort van debat te houden. Ik stel wel vast dat we door de oefening die we hier gedaan hebben, toch een beter begrip hebben van wat er in de verschillende gewesten van het land gebeurt. Dat kan bijdragen aan ons werk in de andere assemblees waar we deel van uitmaken. Ook al zijn de economische indicatoren in de verschillende gewesten van het land erg verschillend, toch waren alle spelers die gehoord werden het erover eens dat de steunmaatregelen moeten worden gestroomlijnd, dat de administratieve rompslomp en het aantal doelgroepen moeten worden verminderd en dat er meer en betere informatie nodig is over de bestaande maatregelen. Er is veel gesproken over werkgeversverenigingen. De Senaat is misschien niet de geschikte plaats om die problematiek te bespreken, maar hij is wel van belang voor de federale regelgeving en de gewestelijke maatregelen. De steunmaatregelen die er zijn, botsen in de praktijk vaak op allerlei concrete situaties, zoals de keuze van het paritair comité, de noodzaak om een aparte rechtspersoon op te richten of problemen met de geheimhouding voor personeelsleden die in bedrijven werken met hetzelfde maatschappelijk doel. Alle genomen maatregelen zijn erop gericht om het leven van zelfstandige ondernemers te vergemakkelijken, maar ze boeten vaak in aan efficiëntie omdat de procedures te complex zijn. De overheid heeft in dit verband al een uitgebreide regelgeving ontwikkeld. De federale regering heeft met de ministers Borsus en Ducarme een kmo-plan met een veertigtal maatregelen uitgewerkt, zoals de verbetering van het statuut van de zelfstandigen en van de zelfstandigenpensioenen en, recenter, de hervorming van de vennootschapsbelasting met specifieke bepalingen ten gunste van kmo’s. Elk gewest heeft ook een actieplan ontwikkeld voor kmo’s en zelfstandigen. In het Waals Gewest is er sprake van steunmaatregelen in de eerste lijn en van bedrijvencheques. Dat betekent dat tal van publieke spelers, op verschillende niveaus, betrokken zijn bij het gevoerde economisch beleid. Na de hoorzittingen kunnen we zeker zijn dat beroepsverenigingen en overheidsdiensten complementair zijn voor het verspreiden van informatie en het bekendmaken van maatregelen ten gunste van bedrijven. Omgekeerd is het vaak zo dat kmo’s en zelfstandigen vaak niet beschikken over voldoende personeel en tijd om alert genoeg te zijn en zo lopen ze tal van bestaande subsidies mis. Om die reden besteden ze de zoektocht naar steunmaatregelen of subsidies soms uit aan gespecialiseerde consultants, die de procedures en de voorwaarden goed kennen, en betalen ze hen daarvoor een bepaald percentage of zelfs aanzienlijke erelonen. Na de hoorzittingen en het opmaken van het verslag door de rapporteurs konden enkele relevante aanbevelingen worden opgesteld. Onze fractie heeft daaraan meegewerkt met als leidraad dat de overheid vooral goed moet luisteren naar de kmo’s en de zelfstandigen. Naast de oprichting van één fysiek en digitaal gewestelijk overheidsaanspreekpunt, dat zorgt voor de bekendmaking van alle federale en regionale maatregelen, onthoud ik vooral de aanbeveling om het vertrouwensprincipe tussen overheid en bedrijven te versterken, dat volgens mij de norm moet worden. Het is niet meer van deze tijd om drie of vier keer hetzelfde document te moeten verschaffen aan verschillende overheidsinstellingen. Het only once-principe moet een doeltreffende manier zijn om de ondernemer te bevrijden van nutteloze en onproductieve druk. Tijdens de hoorzittingen werd er al op gewezen dat bestaande instrumenten, zoals My Enterprise van de Kruispuntbank van Ondernemingen (KBO), moeten worden versterkt; de uitwisseling en de kruising van gegevens tussen administraties en de overheidsaanspreekpunten moet zoveel mogelijk worden geautomatiseerd. Ik herhaal dat de relatie tussen overheid en kmo’s moet evolueren. Onze fractie heeft voorgesteld dat de controles waaraan ondernemers worden onderworpen, momenten van dialoog en rechtstreekse informatie over de beschikbare steunmaatregelen moeten worden. Zonder afbreuk te doen aan het only once-principe moet er een mentaliteitswijziging tot stand komen en moeten de controleurs geresponsabiliseerd worden. Zo’n genormaliseerde relatie, die meer gebaseerd is op vertrouwen, luisterbereidheid en samenwerking is cruciaal voor de ontwikkeling van een bedrijf. Zoals ik eerder al zei, moet vooral het samenbrengen van middelen en van kmo’s en zelfstandigen gefaciliteerd worden om hen in staat te stellen het glazen plafond van administratieve en financiële beperkingen te doorbreken, zodat ze sneller kunnen groeien. De actualisering en de evaluatie van maatregelen zijn ook aanbevelingen waar onze fractie achter staat. We hebben nu een stand van zaken opgemaakt. Het verslag waarover vandaag wordt gestemd, is een momentopname die belangrijke uitdagingen weergeeft voor onze zelfstandigen en kmo’s. Onze instelling heeft de tijd en de moeite genomen om die vaststelling te doen. We voegen er denksporen voor verbetering aan toe met onze aanbevelingen. Mijn wens is dat we zo inspirerend kunnen werken op de regeringen in ons land en dat andere parlementsleden interesse zullen tonen voor het leven van ondernemers die een duwtje in de rug willen, mensen willen aanwerven en hun bedrijf willen laten groeien, of die gewoon actief willen zijn binnen een bedrijfsvriendelijk regelgevend kader. Het werk is niet af. We moeten blijven luisteren naar de mening van ondernemers, hen ontmoeten, hen voorleggen waar we mee bezig zijn en dat aanvullen met hun ervaring op het terrein. Dat is wat onze fractie wil blijven doen in de komende weken en maanden. |
M. Yves Evrard (MR). – En déposant cette demande d’établissement d’un rapport, notre groupe avait pour objectif premier d’appréhender la façon dont les indépendants et les PME naviguent au milieu des nombreuses mesures prises en leur faveur. Il s’agissait aussi de voir si des synergies sont possibles entre les différents niveaux de pouvoir pour les politiques d’aide aux entreprises, tout en promouvant une démarche proactive des autorités à leur égard, ce qui exige d’être à l’écoute de leurs besoins et préoccupations et de développer une communication efficace et audible fonctionnant dans les deux sens. Ces deux premiers objectifs relèvent, en fait, d’un principe supérieur, que l’on peut qualifier de refrain politique et d’éden pour les PME et les indépendants, à savoir la simplification administrative. Cette simplification passe par une meilleure compréhension des réalités de terrain, l’identification de pistes d’amélioration en termes de communication et la volonté d’une relation nouvelle entre les autorités et les entreprises. Telle était la base de notre demande. La question qui se pose est de savoir si ces objectifs ont été effectivement atteints. Il est clair que le rapport qui sera soumis aux voix tout à l’heure est certainement une étape complémentaire qui contribue à alimenter la réflexion dans le domaine des aides aux entreprises. Si le rapport reflète le consensus qui résulte des nombreux échanges de points de vue, il n’en reste pas moins que les auditions de nombreux opérateurs – FEB, VOKA, UNIZO, UCM ou BECI – ont également permis à chaque parlementaire de mieux comprendre comment cela fonctionne dans les autres Régions du pays et de retenir ainsi l’une ou l’autre idée, même si elle ne figure pas telle quelle dans le rapport final. Je pense notamment au call center unique, un numéro d’appel spécifiquement réservé aux entreprises. J’entends bien les remarques de M. Gryffroy, qui considère que le Sénat n’est pas le lieu adéquat pour mener ce genre de débat. Je constate en tout cas que le travail que nous accomplissons ici permet d’avoir une meilleure connaissance de ce qui se passe dans les différentes Régions du pays et d’alimenter le processus de réflexion dans les autres assemblées parlementaires où nous siégeons. Même si les indicateurs économiques dans les différentes Régions du pays sont sensiblement différents, il n’en reste pas moins que tous les organismes auditionnés sont d’accord pour dire qu’il faut rationaliser les aides, réduire les formalités administratives et le nombre de groupes cibles tout en fournissant une meilleure information sur les dispositifs existants. On a ainsi beaucoup parlé des groupements d’employeurs. Le Sénat n’est peut-être pas l’endroit adéquat pour discuter de cette problématique, mais il faut reconnaître que celle-ci a un impact à travers les réglementations fédérales et les dispositifs régionaux. Si les mesures d’aide existent, elles se heurtent néanmoins sur le terrain à toute une série de réalités concrètes, à savoir le choix de la commission paritaire, la nécessité de créer une personne morale distincte ou encore les problèmes de confidentialité concernant du personnel appelé à travailler dans différentes entreprises ayant le même objet social. Si toutes les mesures prises visent réellement au départ à faciliter la vie des entrepreneurs, elles perdent souvent en efficacité en raison de la complexité des dispositifs. À cet égard, les pouvoirs publics ont développé un arsenal législatif important. Le gouvernement fédéral, à travers l’action des ministres successifs, MM. Borsus et Ducarme, a développé un plan en faveur des PME contenant une quarantaine de mesures, comme l’amélioration du statut et de la pension d’indépendant et, plus récemment, la réforme de l’impôt des sociétés assortie, d’un volet spécifique sur les PME. Chaque Région a également développé son plan d’action au bénéfice des PME et des indépendants. En Région wallonne, on parle à présent d’aides de premier niveau et de chèques d’entreprises. Cela signifie que de nombreux acteurs publics, à des échelons différents, sont impliqués dans les politiques économiques mises en œuvre. À la lumière de ces auditions, il est certain que les fédérations professionnelles ainsi que les administrations publiques se complètent dans l’information et la publicité à destination des entreprises; a contrario, les PME et les indépendants restent bien souvent démunis, en termes de moyens humains et de temps, pour accrocher le bon wagon, et passent ainsi à côté de nombreuses aides disponibles. Cela les amène dans certains cas à externaliser cette recherche d’aides ou de subventions à des consultants spécialisés, rodés aux modalités et aux conditions d’octroi, en y en laissant au passage des pourcentages ou des montants parfois significatifs. Quoi qu’il en soit, les auditions en commission et le travail mené avec les rapporteurs ont permis d’établir quelques recommandations pertinentes. Notre groupe a œuvré en ce sens, avec comme fil conducteur la nécessité pour les pouvoirs publics d’être à l’écoute des PME et des indépendants. Au-delà de la création, physique et numérique, d’un point de contact unique par Région reprenant l’ensemble des mesures fédérales et régionales, je retiens particulièrement la recommandation renforçant le principe de confiance entre l’administration et l’entreprise, qui doit à mon sens devenir la norme. Il n’est plus acceptable à notre époque de devoir fournir trois ou quatre fois le même document à diverses institutions. Le principe only once doit lui aussi devenir une norme effective et efficace afin de libérer l’entrepreneur d’une pression inutile et improductive. Déjà évoqués lors des auditions, des outils existants, comme My Enterprise de la Banque-Carrefour, doivent être renforcés; l’échange et le croisement d’informations entre administrations et entre points de contact doit être automatisé le plus possible. Je le redis, cette relation entre l’autorité publique et la PME doit évoluer. À ce titre, notre groupe a proposé que les contrôles auxquels sont soumis les entrepreneurs puissent devenir des moments de dialogue et d’information directe sur les aides disponibles. Sans contrevenir au principe only once, il s’agit de faire évoluer les mentalités et de responsabiliser les contrôleurs. Cette relation normalisée, basée sur davantage de confiance, d’écoute et de collaboration, dans un cadre réglementaire clair, est essentielle au développement de l’entreprise. De plus, et je l’ai abordé plus tôt dans mon intervention, il est impératif de faciliter la mise en commun de ressources et le regroupement de PME et/ou d’indépendants pour leur permettre de briser le plafond de verre administratif et financier, ce qui accélérera leur croissance. Enfin, je souligne que l’actualisation et l’évaluation des mesures font également partie des recommandations portées par notre groupe. Le travail que nous avons mené est une mise au point. Le rapport voté aujourd’hui dresse un portrait qui révèle des enjeux importants pour nos indépendants et nos PME. Notre institution a eu les capacités et le temps pour faire ce constat. Nous y avons ajouté des pistes d’amélioration via nos recommandations, et je souhaite que notre travail puisse inspirer les gouvernements de notre pays, et pousse d’autres parlementaires à s’intéresser concrètement à ce qui se passe dans la vie d’un entrepreneur désirant être aidé, souhaitant engager plus facilement, faire croître son entreprise ou tout simplement évoluer dans un cadre réglementaire facilitant sa prise de risque. Comme je l’ai dit, ce travail n’est pas fini. Il faut rester à l’écoute des avis des entrepreneurs, aller à leur rencontre, leur présenter le résultat de nos travaux, y ajouter leur expérience de terrain. C’est en tout cas une démarche que notre groupe continuera à mener dans les prochaines semaines et les prochains mois. |
|
Mevrouw Brigitte Grouwels (CD&V). – Ik ben oprecht trots op dit informatieverslag. Het is natuurlijk niet perfect, er is nog veel te doen, maar indien dit zou worden toegepast, kunnen we er zeker van zijn dat er iets gebeurt voor de kmo’s en voor de zelfstandige ondernemers. Als beleidsmakers, op welk niveau ook, is het onze verdomde plicht om kmo’s maximale ondersteuning te bieden. We kunnen het maatschappelijk belang van onze zelfstandige ondernemers nauwelijks overschatten. Ik denk dat men soms onvoldoende beseft dat liefst vier op tien werkende Belgen voor een kmo aan de slag is. Daarnaast verstrekken zelfstandige ondernemers ook heel wat sociale input: zij versterken het sociale weefsel in onze samenleving. Denk maar aan de bakker, de kapper, de beenhouwer, of de horeca-uitbater op de hoek van de straat. Deze mensen vervullen een sociale functie in onze samenleving. Ze dragen bij tot de warme samenleving. We moeten onze ondernemers dus koesteren. Ze zijn van goudwaarde voor onze samenleving. Toch kunnen we niet rond de vaststelling heen dat zelfstandige ondernemers het lang niet altijd gemakkelijk hebben, bijvoorbeeld in de traditioneel moeilijke opstartfase van een bedrijf. Onlangs was ik erg geraakt door een televisiereportage over Quentin, een jonge startende koffiebrander in Brussel. Quentin was intussen iets meer dan een jaar bezig en had in die periode zijn klantenbestand al aardig zien groeien. Hij werkte dag in, dag uit om zijn koffiebranderij uit te bouwen. In die korte periode was hij erin geslaagd break-even te draaien. Zichzelf een loon uitkeren kon helaas nog niet, wat niet evident was aangezien Quentin ook nog een gezin met twee jonge kinderen moest onderhouden. Quentin had zich ook aardig verkeken op de zware administratieve rompslomp die bij de opstart van een eigen zaak kwam kijken. De jonge koffiebrander gaf zichzelf nog maximaal twee jaar om zijn zaak levensvatbaar te maken. Indien dit niet zou lukken, zag hij zich genoodzaakt om zijn droom noodgedwongen te laten varen. Ik was geraakt door het verhaal van Quentin, dat typerend is voor heel wat zelfstandige ondernemers in ons land. Uit een recente enquête van ondernemersorganisatie UNIZO blijkt dat liefst één op drie zelfstandige ondernemers overweegt om te stoppen als gevolg van de administratieve rompslomp. De grote boosdoeners blijken de complexe boekhouding, de fiscaliteit en de sociale wetgeving, het vergunningenbeleid en de btw-administratie te zijn. Ik vind dat dit erg confronterende cijfers zijn, die ons, politici voor onze verantwoordelijkheid plaatsen. We moeten zelfstandige ondernemers maximaal ont-zorgen. Zelfstandige ondernemers moeten hun energie kwijt kunnen in hun corebusiness en niet langer in allerhande overbodige paperassen. Ik ben dan ook blij met dit informatieverslag en ik herhaal dat er wellicht nog meer te doen is, maar de 16 aanbevelingen die wij hier geformuleerd hebben, zullen het dagelijkse leven van een zelfstandige ondernemer en van een kmo-er ongetwijfeld heel wat vergemakkelijken. De aanbeveling om per gewest in een uniek aanspreekpunt te voorzien, is heel belangrijk. Dit aanspreekpunt informeert ondernemers over alle bestaande steunmaatregelen op alle beleidsniveaus. Zo’n uniek loket vermijdt dat startende ondernemers van het kastje naar de muur worden gestuurd, zoals helaas nu nog te vaak het geval is. Om buitenlandse investeerders warm te maken voor ons land kan dit uniek loket ook een andere taal dan de streektaal hanteren. Ik denk daarbij aan het Frans of het Engels. Het only once-principe houdt in dat ondernemers informatie slechts één keer aan de overheid moeten meedelen. Via de kruising van databanken wordt die informatie met de andere overheden gedeeld. Dat moet snel, transparant en zonder rompslomp gebeuren. Laten we daartoe nieuwe technologieën, zoals blockchain, gebruiken. Uiteraard moet dat alles gebeuren met respect voor de privacy van de ondernemer. De steunmaatregelen aan kmo’s gebeuren vraaggestuurd en liefst zelfs automatisch. Elke onderneming is immers uniek en heeft eigen opportuniteiten en bedreigingen. De overheid moet dan ook maatwerk leveren en op maat van elke ondernemer kunnen aangeven welke maatregelen voor hem het meest geschikt zijn. Maatwerk, geen bandwerk! De communicatie tussen overheid en ondernemer verloopt standaard via de digitale weg. E-government is de norm. Ik mag toch zeggen dat tegenwoordig alle ondernemers, ook kleine, de digitale weg hebben gevonden. Digitaal is het nieuwe normaal! De administratieve verplichtingen van de bedrijven moeten in de mate van het mogelijke kosteloos zijn. Zo moeten bedrijven nog altijd betalen voor een statutenwijziging. Dat leidt ertoe dat bedrijven nalaten om hun statuten aan te passen, hoewel dat soms raadzaam is. Het groeperen van ondernemingen wordt aangemoedigd. Dat helpt om gemeenschappelijke belangen na te streven, samen bepaalde knelpunten aan te pakken of om kosten te delen. Dergelijke samenwerkingsverbanden moeten uiteraard vanuit de basis groeien, al kan de overheid hierin een ondersteunende rol spelen. Het gaat uiteraard niet om een verplichting. Overheden en kmo’s moeten een vertrouwensrelatie onderhouden. Hopelijk is dit geen wens, maar wordt dat de normale relatie tussen overheid en kmo. De overheid moet ondernemers een helpende hand reiken en niet een vermanende vinger opsteken. In de praktijk wordt dat dikwijls nog zo aangevoeld. Het vertrouwensprincipe houdt ook in dat ondernemers niet constant bewijsstukken naar de overheid moeten sturen, maar dat het volstaat dat ze de documenten ter beschikking voor het geval een controle plaatsvindt. Deze enkele concrete aanbevelingen zullen het leven van de zelfstandige ondernemers en de kmo’s enorm vergemakkelijken. Ze zullen het ondernemerschap in onze contreien stimuleren. De afgelopen jaren hebben de diverse overheden in ons land al heel wat maatregelen genomen om jonge en ook oudere mensen aan het ondernemen te krijgen. Die inspanningen hebben resultaat gehad. Onze voorstellen zijn een aanvulling op het beleid dat, vooral de gewesten reeds voeren. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest was in 2016 maar liefst 1 op 100 inwoners een startende ondernemer. Ook in de andere gewesten is het aantal starters de afgelopen jaren gestegen. Dat is een positieve evolutie. Het betekent dat steeds meer mensen, zoals de Brusselse koffiebrander Quentin, hun dromen durven nastreven. Ik ben ervan overtuigd dat nog veel andere mensen rondlopen met ondernemersdromen. Ze durven de stap echter nog niet zetten. De aanbevelingen die de Senaat vandaag aanneemt, kunnen hen misschien over de streep trekken. Dat is ons doel. |
Mme Brigitte Grouwels (CD&V). – Je suis vraiment fière de ce rapport d’information. Il n’est certes pas parfait mais s’il est appliqué, nous aurons à coup sûr fait quelque chose pour les PME et les indépendants. Il est de notre devoir de responsable politique de soutenir au maximum les PME, à tous les niveaux. L’importance des indépendants pour notre société est inestimable. On oublie trop souvent que non moins de quatre Belges sur dix travaillent dans une PME. L’apport social des indépendants est également important: ils renforcent le tissu social de notre société. Pensons au boulanger ou au coiffeur du coin de la rue. Ces personnes remplissent une fonction sociale, elles contribuent à une société chaleureuse. Nous devons donc les dorloter. Elles sont précieuses pour notre société. Force est pourtant de constater que les indépendants n’ont pas toujours la vie facile, par exemple au cours de la phase de lancement de leur entreprise, qui est traditionnellement pleine d’embûches. Dernièrement, j’ai été très touchée par un reportage télévisé sur Quentin, un jeune torréfacteur de Bruxelles. En un peu plus d’un an, il avait bien développé sa clientèle. Il travaillait dur pour développer son entreprise sans toutefois pouvoir s’octroyer un salaire, ce qui posait problème puisqu’il avait une famille avec deux enfants à nourrir. Quentin avait aussi sous-estimé l’ampleur des formalités administratives à remplir lors du lancement d’une entreprise. Le jeune torréfacteur s’accordait encore un délai de deux ans pour rendre son entreprise viable. En cas d’échec, il serait contraint de renoncer à son rêve. Le cas de Quentin est typique de la situation vécue par de nombreux jeunes entrepreneurs de notre pays. Une enquête récente d’UNIZO révèle que non moins d’un entrepreneur sur trois envisage de cesser ses activités en raison des complications administratives. Les principaux obstacles sont la complexité de la comptabilité, la fiscalité et la législation sociale, la politique de licence et de permis et la TVA. Ces chiffres sont interpellants et nous placent face à nos responsabilités de politiques. Nous devons simplifier le plus possible la vie des indépendants qui devraient pouvoir consacrer leur énergie à leurs affaires et plus à de la paperasse inutile. Ce rapport d’information me réjouit donc et, s’il est sans doute possible de faire plus, les seize recommandations que nous avons formulées peuvent très certainement faciliter la vie quotidienne des indépendants et patrons de PME. La recommandation relative à la création d’un point de contact unique par Région est très importante. Ce point de contact informera les entrepreneurs sur toutes les mesures de soutien qui existent aux différents niveaux de pouvoir. Le guichet unique évitera que les entrepreneurs débutants soient ballotés d’un endroit à l’autre, comme c’est trop souvent le cas aujourd’hui. Il pourra aussi proposer des services dans une autre langue que celle de la région de manière à attirer les investisseurs étrangers. Le principe only once implique que les entrepreneurs ne doivent communiquer une information aux autorités qu’une seule et unique fois. Le croisement des banques données permettra aux autorités de se partager l’information. Cela doit se faire rapidement, de manière transparente et sans complications administratives. Utilisons pour ce faire les nouvelles technologies, comme la chaîne de blocs, tout en garantissant le respect de la vie privée. Les mesures de soutien des PME doivent être axées sur la demande et même automatiques. Chaque entreprise est en effet unique, dispose d’un potentiel et est exposée à des menaces propres. Les pouvoirs publics doivent donc offrir un service sur mesure et pouvoir préciser quelles mesures conviennent le mieux à tel ou tel entrepreneur. La communication entre les pouvoirs publics et l’entrepreneur se fait communément par voie électronique. L’e-government est la règle. Tous les entrepreneurs, même les petits, connaissent aujourd’hui les outils numériques. Les obligations administratives des entreprises doivent autant que possible être gratuites. Les entreprises paient encore pour publier une modification de statuts et beaucoup négligent donc de le faire alors que ce serait parfois conseillé. Le groupement d’entreprises est encouragé. Cela permet de poursuivre des intérêts communs, d’affronter ensemble certaines difficultés ou de partager des coûts. De telles collaborations doivent bien sûr partir de la base, même si les autorités publiques peuvent les encourager. Il ne s’agit bien sûr pas d’une obligation. Les pouvoirs publics et les PME doivent construire une relation de confiance. Espérons que cette recommandation ne sera pas un vœu pieux. Les autorités publiques doivent tendre la main aux entrepreneurs pour les aider et non lever le doigt pour les réprimander, comme beaucoup le ressentent encore sur le terrain. Le principe de confiance implique également que les entrepreneurs ne soient pas constamment contraints de fournir des pièces justificatives aux autorités et qu’il suffise qu’ils les tiennent à disposition en cas de contrôle. Ces quelques recommandations concrètes faciliteront considérablement l’existence des indépendants et des PME. Elles stimuleront l’entrepreneuriat dans nos régions. Ces dernières années, différentes autorités de notre pays ont déjà pris de nombreuses mesures pour inciter les jeunes mais aussi les aînés à entreprendre. Ces efforts ont porté leurs fruits. Nos propositions viennent en complément de la politique que les Régions surtout mènent déjà. Dans la Région de Bruxelles-Capitale, non moins d’un habitant sur cent était un entrepreneur débutant en 2016. Le nombre d’entrepreneurs débutants a également augmenté dans les autres Régions. Il s’agit d’une évolution positive indiquant que de plus en plus de personnes osent, comme Quentin, le torréfacteur bruxellois, tenter de réaliser leur rêve. Je suis convaincue que bon nombre de personnes se rêvent elles aussi entrepreneurs sans toutefois oser franchir le pas. Les recommandations que le Sénat adoptera aujourd’hui pourront peut-être les persuader de se lancer. Tel est notre objectif. |
|
De heer François Desquesnes (cdH). – Men kan altijd zeuren over de opportuniteit om over dit soort problemen te debatteren in onze assemblee. Maar dit is niet het gepaste ogenblik. Wat telt, is dat het werk dat is verricht, wordt benut. Dat werk is immers nuttig, aangezien het over 900 000 kleine en middelgrote ondernemingen (kmo’s) of zeer kleine ondernemingen (zko’s) gaat, evenals over 1 052 000 zelfstandigen. Die sector van onze economie is uiterst belangrijk, aangezien hij zeer levendig en soepel is, en actief is op het vlak van de export. Het zijn de ondernemingen die voor de economische ontwikkeling van ons land zorgen. De zestien aanbevelingen zullen nuttig zijn voor iedereen die verantwoordelijkheid draagt op politiek, administratief of ondernemersniveau en een aantal beslissingen moet nemen. Ik moet echter een kritische noot plaatsen over dit werk. Het verslag ging aanvankelijk over de optimalisatie van de samenwerking tussen de federale regering en de gewesten. De eindaanbevelingen betreffen echter slechts in geringe mate de federale regering, of in ieder geval de band tussen de federale regering en de gewesten. Een aanbeveling draagt de bijzondere aandacht weg van onze fractie: de aanbeveling over de noodzaak om de steun aan de ondernemingen voortdurend te evalueren, zodat de maximale efficiëntie ervan kan worden verzekerd teneinde de openbare middelen optimaal te beheren, in het bijzonder door het gebruik van benchmarking. We zouden die belangrijke aanbeveling tegenover een andere willen plaatsen, namelijk de aanbeveling die de bevordering van het automatiseren van de steun beoogt. Dat punt verwondert ons enigszins, in de mate dat de steun van de verschillende Europese instanties meer selectief is. Zo moeten de 35 000 landbouwbedrijven die ons land rijk is met elkaar wedijveren voor steun in het kader van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB), dat gesteund is op een idee van selectie om de hulp naar de beste projecten te laten gaan. In de toekomst zouden de verschillende parlementen over die werkwijze moeten nadenken. De kwestie van het automatiseren en de selectiviteit verdient een diepgaand debat. Onze fractie zal de zestien aanbevelingen steunen. |
M. François Desquesnes (cdH). – On peut toujours gloser sur l’opportunité de débattre de ce genre de question au sein de notre assemblée. Mais ce n’est ni l’heure ni le moment. Ce qui est important, c’est de valoriser le travail réalisé. Et ce travail est utile, dans la mesure où il concerne aussi 900 000 petites et moyennes entreprises (PME) ou très petites entreprises (TPE), ainsi qu’1 052 000 indépendants. Cette partie de notre économie est extrêmement importante car elle présente une forte vivacité, une agilité et des performances dans le domaine de l’exportation. Ce sont des entreprises, des acteurs qui tirent vers le haut notre pays et notre développement économique. Les seize recommandations seront utiles demain, pour toutes celles et ceux qui, à un niveau de responsabilité politique, administratif ou entrepreneurial seront amenés à prendre une série de décisions. Je devrai pourtant émettre un petit bémol par rapport au cadre de ce travail. En effet, le rapport concernait au départ l’optimisation de la coopération entre le gouvernement fédéral et les Régions. Or, les recommandations finales concernent très peu le gouvernement fédéral, ou du moins le lien entre celui-ci et les Régions. Une recommandation retient particulièrement l’attention de notre groupe: celle qui concerne la nécessité d’évaluer en permanence les aides aux entreprises, de façon à s’assurer de leur efficacité maximale, afin de gérer au mieux les deniers publics, notamment par l’utilisation du benchmark. Nous voudrions confronter cette recommandation importante avec une autre, qui vise à encourager l’automaticité des aides. Cet élément nous semble quelque peu étonnant, dans la mesure où l’encouragement assuré par les différentes instances européennes est davantage sélectif. Ainsi, pour bénéficier de soutien dans le cadre de la Politique agricole commune (PAC), les 35 000 exploitations agricoles que compte notre beau pays sont mises en compétition, dans une logique de sélection qui vise à ce que les aides aillent aux meilleurs projets. À l’avenir, nos différents parlements devraient réfléchir à cette démarche. Le débat entre automaticité et sélectivité mérite d’être approfondi. Notre groupe soutiendra les seize recommandations contenues dans ce rapport. |
|
De heer Lode Vereeck (Open Vld). – De Senaat zou zich vooral moeten bezighouden met Grondwetsherzieningen en staatshervormingen. Daar zijn we nog niet veel aan toegekomen en het merendeel van onze tijd houden wij ons bezig met het opstellen van informatieverslagen. Ook het verslag dat hier voorligt, is een mooi werkstuk. In de afgelopen jaren is het de bedoeling geweest om van elkaar te leren en dat hebben we ook gedaan. Ik denk dat het Vlaamse voorbeeld om subsidies aan bedrijven automatisch toe te kennen iets is waar de andere Gewesten hun voordeel mee kunnen doen. Maar ik ben het ook wel eens met mevrouw Turan: we hadden nog verder kunnen gaan. We hadden het niet alleen kunnen hebben over de administratieve vereenvoudiging, wat het doel was van dit informatieverslag. We hadden ook naar de inhoud van die maatregelen kunnen kijken en ook dan opnieuw hadden onze collega’s uit Wallonië en Brussel misschien kunnen leren van de vereenvoudiging van de kmo-portefeuille van subsidies, die in Vlaanderen aan het einde van de vorige legislatuur is doorgevoerd door mevrouw Lieten en vandaag door de heer Muyters. Men kan zich natuurlijk afvragen, mijnheer Gryffroy, of we de Senaat nodig hebben om van elkaar te leren. Ik heb geen idee, maar ik weet zeker dat wat we niet nodig hebben allerlei ad hoc interparlementaire initiatiefjes zijn. Ik denk dat men op een bepaald moment nood heeft aan een vast forum, een soort parlementair overlegcomité. Dan komen we in 2018 toch nog uit bij de Senaat. Voorlopig toch, zolang hij er is. |
M. Lode Vereeck (Open Vld). – Le Sénat devrait surtout s’occuper des révisions de la Constitution et des réformes de l’État. Jusqu’à présent, nous consacrons la majeure partie de notre temps à l’établissement de rapports d’information. Le rapport présenté aujourd’hui est aussi un beau travail. L’objectif de ces dernières années a été d’apprendre les uns des autres et c’est ce que nous avons fait. J’estime que les autres Régions pourraient profiter de l’exemple flamand de l’octroi automatique de subventions aux entreprises. Mais je suis également d’accord avec Mme Turan: nous aurions pu aller plus loin. Nous aurions pu ne pas nous limiter à la simplification administrative, qui était l’objectif de ce rapport d’information. Nous aurions aussi pu examiner le contenu de ces mesures et, encore une fois, nos collègues de Wallonie et de Bruxelles auraient pu s’inspirer de la simplification du portefeuille de subventions des PME, mise en œuvre en Flandre, à la fin de la législature précédente, par Mme Lieten et aujourd’hui, par M. Muyters. On peut bien entendu se demander, Monsieur Gryffroy, si nous avons besoin du Sénat pour apprendre les uns des autres. Je n’en ai aucune idée, mais je suis sûr que nous n’avons pas besoin de toutes sortes d’initiatives interparlementaires ponctuelles. À un moment donné, il faut un forum permanent, une sorte de comité de concertation parlementaire. En 2018, c’est toujours le Sénat qui joue ce rôle, en tout cas pour l’instant, tant qu’il existe. |
|
De heer Jan Peumans (N-VA). – Mijnheer Vereeck, ik heb veel sympathie voor u, maar ik vind dat wat u zegt van weinig respect getuigt door het feit dat het Waals Parlement, het Brussels Hoofdstedelijk Parlement, de Kamer en het Vlaams Parlement een resolutie aangenomen hebben voor de top van Bonn. Op vraag van Groen komen wij nu opnieuw samen. Ik vind de manier waarop u daarover spreekt, van weinig respect getuigen voor de inspanningen die de volksvertegenwoordigers op dat vlak hebben gedaan. |
M. Jan Peumans (N-VA). – Monsieur Vereeck, j’ai beaucoup de sympathie pour vous, mais je trouve vos propos peu respectueux car le Parlement wallon, le Parlement de Bruxelles-Capitale, la Chambre et le Parlement flamand ont adopté une résolution pour le sommet de Bonn, et nous nous réunissons à nouveau, à la demande de Groen. La façon dont vous parlez de ce sujet est peu respectueuse des efforts déployés par les différents parlementaires dans ce domaine. |
|
De heer Lode Vereeck (Open Vld). – Ik zie totaal niet in hoe dit getuigt van een gebrek aan respect. Ik zeg alleen dat dit op het vlak van institutionele organisatie inefficiënt is. Ik heb zelf zitting gehad in het Vlaams Parlement en ben er echt van overtuigd dat de mensen die aan die werkzaamheden hebben deelgenomen, er hard aan gewerkt hebben en dat daar waarschijnlijk ook goede conclusies zijn uitgekomen. Maar, als we dat op die manier doen, gaan we telkens van die ad-hocinitiatieven moeten organiseren. Ik denk dat er nood is aan een permanent overlegcomité, de parlementaire tegenhanger van het Overlegcomité tussen de federale overheid en de regionale overheden. Ik ben het ook niet eens met de heer Gryffroy, die stelt dat de Senaat geen aanbevelingen zou mogen doen aan federale of regionale ministers. Ik begrijp natuurlijk wel dat de N-VA in deze specifieke aangelegenheid van administratieve vereenvoudiging het niet zo fijn vindt dat onze Waalse en Brusselse collega’s misschien aanbevelingen gaan doen aan Theo Francken, die toevallig ook staatssecretaris is voor administratieve vereenvoudiging. Ik denk dat u het mis hebt, mijnheer Gryffroy. U bent een confederalist en u moet weten dat u op dit moment hier in deze Senaat vanuit de regio’s aanbevelingen doet aan het federale niveau en niet omgekeerd. Het is niet zo dat er federale parlementsleden zijn die aan de heer Muyters zeggen wat hij moet doen. Als confederalist zou u toch blij moeten zijn met de manier waarop de Senaat op dit moment gestructureerd is. Ik begrijp wel dat u niet wil dat mensen van het Waals Parlement aanbevelingen doen aan Theo Francken. U moet evenwel even verder denken. Stel dat u de volgende keer niet in de federale coalitie zit, maar misschien wel in de Vlaamse coalitie, dan kunnen u en uw collega’s, mijnheer Peumans, wel als confederalisten aanbevelingen doen aan die federale minister. Dat moet u als confederalist toch als muziek in de oren klinken. |
M. Lode Vereeck (Open Vld). – Je ne vois absolument pas en quoi cela témoigne d’un manque de respect. Je dis seulement que cette méthode est inefficace en termes d’organisation institutionnelle. J’ai moi-même siégé au Parlement flamand et je suis vraiment convaincu que les personnes qui ont participé à ces activités ont travaillé dur et que de bonnes conclusions en ont vraisemblablement découlé. Mais si nous procédons de la sorte, nous devrons toujours organiser ces initiatives ponctuelles. Il faut un comité de concertation permanent, le pendant parlementaire du Comité de concertation entre le gouvernement fédéral et les autorités régionales. Je ne suis pas non plus d’accord avec M. Gryffroy, pour qui le Sénat ne devrait pas adresser de recommandations aux ministres fédéraux ou régionaux. Bien sûr, je comprends que la N-VA, sur ce thème spécifique de la simplification administrative, n’aime pas tellement que nos collègues wallons et bruxellois puissent faire des recommandations à Theo Francken, qui se trouve être le secrétaire d’État à la Simplification administrative. Vous avez tort, Monsieur Gryffroy. Vous êtes un confédéraliste. Vous devez savoir qu’en ce moment, ici au Sénat, vous faites des recommandations au gouvernement fédéral au nom des Régions, et non l’inverse. Ce n’est pas comme si des parlementaires fédéraux disaient à M. Muyters ce qu’il doit faire. En tant que confédéraliste, vous devriez être satisfait de la structure actuelle du Sénat. Je comprends que vous ne vouliez pas que des députés wallons fassent des recommandations à Theo Francken. Cependant, vous devez pousser le raisonnement plus loin. Supposons que la prochaine fois, vous ne soyez pas dans la coalition fédérale, mais dans la coalition flamande, Monsieur Peumans. Alors, vos collègues et vous pourrez adresser des recommandations à ce ministre fédéral. En tant que confédéraliste, vous ne pouvez quand même que vous en réjouir, me semble-t-il. |
|
De heer Andries Gryffroy (N-VA). – Als wij de volgende keer geen deel uitmaken van de federale, maar wel van de Vlaamse regering, dan zullen wij vanuit de Kamer harde oppositie voeren en aanbevelingen doen. Daar hebben we de Senaat niet voor nodig. |
M. Andries Gryffroy (N-VA). – Si la prochaine fois, nous ne faisons pas partie du gouvernement fédéral, mais du gouvernement flamand, nous mènerons une forte opposition et ferons des recommandations à partir de la Chambre. Nous n’avons pas besoin du Sénat pour cela. |
|
De heer Lode Vereeck (Open Vld). – Dat is nu net het absurde, dat is in complete tegenspraak met uw confederalistische overtuiging. In het confederalisme zijn het net de regionale parlementsleden die op het federale niveau mee beslissen wat er gebeurt. U gaat dat ontkennen, want u gaat een federale kamer bevoegd maken! U weet eigenlijk toch niet goed wat u wil met dat confederalisme. Zelfs over een vrij eenvoudig thema als administratieve vereenvoudiging van kmo-maatregelen raakt u met zichzelf in de knoop. |
M. Lode Vereeck (Open Vld). – Là se trouve justement tout le côté absurde. C’est en totale contradiction avec vos convictions confédéralistes. Dans le confédéralisme, ce sont précisément les parlementaires régionaux qui décident, avec les parlementaires fédéraux. Vous ne savez pas ce que vous voulez. Même sur un thème assez simple tel que la simplification administrative des mesures relatives aux PME, vous vous contredisez! |
|
Mevrouw Annick De Ridder (N-VA). – Mijnheer Vereeck, er was een tijd dat uw partij nog voor het confederalisme was. Dat is niet zo heel lang geleden. We kunnen keer op keer het debat blijven voeren over de meerwaarde van de Senaat. Als ik sommige partijen bezig hoor, lijkt het soms alsof die partijen op verschillende niveaus werken. N-VA is één groep en als we als N-VA zaken aan te kaarten hebben op het federale niveau, dan doen we dat in de Kamer, waar het hoort. Als we zaken aan te kaarten hebben op het Vlaamse niveau, dan doen we dat in het Vlaams Parlement, waar het hoort. Wat we niet gaan doen en nooit zullen doen is op dit niveau, op dit kunstmatig in leven gehouden niveau, debatten organiseren en aanbevelingen doen aan, verdorie, onze Vlaamse ministers. We gaan geen debatten houden die in het Vlaams Parlement horen, of omgekeerd, debatten beginnen houden die gericht zijn aan de daarnet genoemde Theo Francken. Onze collega’s zijn volwassen genoeg om die debatten in de Kamer te voeren. Hou toch op met die krampachtige pogingen om de Senaat nieuw leven in te blazen. Ik zou zelfs meer zeggen: als we terug aan zet zijn in 2019, dan zal het één van onze prioriteiten zijn om opnieuw na te denken over de rol van de Senaat. |
Mme Annick De Ridder (N-VA). – Monsieur Vereeck, il fut un temps, d’ailleurs pas si lointain, où votre parti était pour le confédéralisme. Nous pouvons à chaque fois continuer à débattre de la valeur ajoutée du Sénat… Quand j’entends certains partis, j’ai l’impression qu’ils travaillent à différents niveaux. La N-VA est un groupe qui ne fait qu’un. Si nous voulons aborder une question au niveau fédéral, nous le faisons à la Chambre. Si nous voulons aborder une question au niveau flamand, nous le faisons au Parlement flamand. Ce que nous n’allons pas faire et ne ferons jamais, c’est commencer à organiser des débats à ce niveau-ci, artificiellement maintenu en vie, et à faire des recommandations à nos ministres flamands. Nous n’allons pas mener des débats qui doivent avoir lieu au Parlement flamand ni commencer à tenir des discussions visant Theo Francken. Nos collègues sont assez mûrs pour mener ces débats à la Chambre. Cessez donc ces tentatives acharnées de revitalisation du Sénat. Je dirais même plus: si nous revenons au pouvoir en 2019, une de nos priorités sera de repenser le rôle du Sénat. |
|
De heer Lode Vereeck (Open Vld). – Mevrouw De Ridder, ik weet niet of u het goed hebt gehoord. Ik heb in mijn inleiding gezegd dat ik niet overtuigd ben of het permanente overlegcomité per se de Senaat moet zijn. Echter, dat er geen nood is aan ad-hocinitiatieven, maar wel aan een soort permanent initiatief, daar ben ik wel van overtuigd. Vandaag is dat de Senaat. Wat het in de toekomst zal zijn, dat zullen we wel zien. U mag het zeggen: in Vlaanderen doen we onze Vlaamse zaken en op het federale niveau doen we onze federale zaken en de twee fracties zijn één partij en praten met elkaar. Dat is fantastisch. Ik denk dat alle partijen dat doen. Maar dat is geen confederalisme. Confederalisme zou betekenen dat u hier als Vlaams parlementslid op de federale bühne komt zeggen wat u wil dat het federale doet. Dat is confederalisme, voor zover u dat begrijpt. De term confederalisme gebruiken we in België trouwens verkeerd. Puur staatsrechtelijk bekeken gaat het over onafhankelijke staten die beslissen om iets samen te doen. Er is geen enkele partij die op die manier in België de term confederalisme gebruikt. Wat confederalisme in het verleden voor verschillende partijen heeft betekent, verschilt. Dat is vooral een in belangrijke mate doorgedreven federalisme, voor elke partij. |
M. Lode Vereeck (Open Vld). – Madame De Ridder, je ne sais pas si vous avez bien entendu. Comme je l’ai dit dans mon introduction, je ne suis pas convaincu que le comité permanent de concertation doive être le Sénat. Par contre, je suis convaincu que nous n’avons pas besoin d’initiatives ponctuelles, mais d’une sorte d’initiative permanente. Aujourd’hui, c’est le Sénat. Nous verrons ce qu’il en sera dans le futur. Vous pouvez dire qu’en Flandre, vous traitez les questions flamandes et au niveau fédéral, les questions fédérales et que vos deux groupes parlementaires dialoguent. C’est fantastique. Je pense que tous les partis le font. Mais ce n’est pas le confédéralisme. Le confédéralisme signifierait qu’en tant que membre du Parlement flamand, vous veniez dire sur la scène fédérale ce que vous voulez que le pouvoir fédéral fasse. C’est cela, le confédéralisme. En Belgique, nous n’utilisons d’ailleurs pas ce terme de façon correcte. En droit constitutionnel, ce sont des États indépendants qui décident d’agir ensemble. En Belgique, le terme de confédéralisme a eu, par le passé, une signification différente selon les partis, mais il s’agit principalement d’un fédéralisme poussé. |
|
De heer Jan Peumans (N-VA). – Mijnheer Vereeck, ik stel u een andere vraag: hoeveel van deze informatieverslagen werden er al behandeld in de Kamer van volksvertegenwoordigers? Hoeveel van die verslagen werden er gelezen en hoeveel keer werden er zaken die erin staan ter harte genomen? Mijnheer De Gucht, u hoeft zich daar niet over op te winden. Ik stel gewoon een informatieve vraag. Ik stel een tweede vraag. Ik krijg regelmatig zeer charmante briefwisseling van mevrouw Defraigne, over informatieverslagen. Weet u hoeveel van die verslagen bij ons in het Vlaams Parlement al besproken werden? Geen enkel. Mevrouw Turan, ik weet dat u nu naar buitenlandse zaken gaat verwijzen, maar dat was geen bespreking van het verslag, het ging over een aantal aanbevelingen in verband met het beleid van minister-president Bourgeois. Mijn vraag is nu, hic et nunc: wat heeft de Kamer van volksvertegenwoordigers met al die informatieverslagen tot nu toe gedaan, en vooral, welke gevolgen heeft ze gegeven aan de aanbevelingen? |
M. Jan Peumans (N-VA). – Monsieur Vereeck, je vous pose une autre question: combien de ces rapports d’information ont-ils déjà été traités à la Chambre des représentants? Combien de ces rapports ont-ils été lus et combien de fois des éléments de ces rapports ont-ils été pris à cœur? Je pose une deuxième question. Je reçois régulièrement de la part de Mme Defraigne une correspondance très aimable sur les rapports d’information. Savez-vous combien de ces rapports ont été discutés au Parlement flamand? Aucun. Madame Turan, je sais que vous allez évoquer les Affaires étrangères, mais ce n’était pas une discussion sur le rapport; le débat portait sur un certain nombre de recommandations concernant la politique du ministre-président Bourgeois. Ma question est, hic et nunc, la suivante: qu’a fait la Chambre des représentants, jusqu’à présent, de tous ces rapports d’information et, surtout, quelles suites a-t-elle données aux recommandations? |
|
De heer Jean-Jacques De Gucht (Open Vld). – Mijnheer Peumans, misschien geldt dit niet voor uw fractie, maar vanuit de onze zijn er al verschillende vragen gesteld op basis van informatieverslagen die verschenen zijn. Als de Senaat geen enkel probleem zou hebben en ook geen enkele slagkracht, dan moet u me eens uitleggen waarom er zo krampachtig wordt gereageerd wanneer ik voorstel om in dit “nietsbetekenend halfrond” een informatieverslag over de evaluatie van de euthanasiewetgeving op te stellen. Vanuit bepaalde ministeriële kabinetten werd er zelfs gebeld om dat voorstel in te trekken. U bent gekant tegen de huidige invulling van de Senaat. Collega Vereeck heeft al verschillende keren gezegd dat we een verkeerde naam hebben gekozen. We hadden dit nooit Senaat mogen noemen. Maar het doel is wel goed, namelijk aan regionale parlementsleden de mogelijkheid geven om op permanente basis met elkaar in overleg te gaan, van elkaar te leren en zich daarnaast uit te spreken over datgene wat het allerbelangrijkste is, namelijk de Grondwet en op welke manier ermee wordt omgegaan. Dat geeft de regionale parlementsleden een ongelooflijke vrijheid. U mag het blijven ontkennen en we zullen die discussie waarschijnlijk blijven voeren, maar de realiteit is dat u voor de splitsing van het land bent en dat de Senaat een struikelblok vormt, omdat het hier gaat over de vraag hoe we met elkaar dialogeren. Onze partij gaat wel voor dialoog, voor een goed werkende economie en dat betekent samenwerken met elkaar. Dit informatieverslag is daar een voorbeeld van. Het gaat over hoe we van elkaar kunnen leren en met elkaar kunnen samenwerken en het kijkt op een positieve manier naar de toekomst. Het is tijd dat elkeen voor zichzelf uitmaakt of hij op een negatieve manier aan onze werkzaamheden wil deelnemen of op een positieve manier die op het einde van de rit iets bijdraagt aan wat de burger van ons verwacht, namelijk dat we in de politiek stappen vooruit zetten. |
M. Jean-Jacques De Gucht (Open Vld). – Monsieur Peumans, cela ne s’applique peut-être pas à votre groupe mais des membres de notre groupe ont déjà posé plusieurs questions inspirées par les rapports d’information. Si le Sénat n’a aucun problème ni aucune force d’action, vous devez alors m’expliquer pourquoi la réaction est aussi crispée quand je propose d’établir, dans cet hémicycle «insignifiant», un rapport d’information sur l’évaluation de la loi relative à l’euthanasie. Certains cabinets ministériels ont même demandé le retrait de cette proposition. Vous êtes contre le rôle actuel du Sénat. M. Vereeck a dit à plusieurs reprises que nous avions choisi un mauvais nom. Nous n’aurions jamais dû donner à cette assemblée le nom de Sénat. Mais l’objectif est tout à fait valable, à savoir donner aux parlementaires régionaux la possibilité de se concerter de façon permanente, d’apprendre les uns des autres et aussi de se prononcer sur ce qui est le plus important, à savoir la Constitution. Cela donne une incroyable liberté aux députés régionaux. Vous pouvez continuer à le nier et nous continuerons probablement à mener cette discussion, mais la réalité est la suivante: vous êtes pour la scission du pays et le Sénat est une pierre d’achoppement, parce que nous y dialoguons les uns avec les autres. Notre parti soutient le dialogue et le bon fonctionnement de l’économie, ce qui nécessite la collaboration. Ce rapport d’information en est un exemple. Il porte sur la façon dont nous pouvons apprendre les uns des autres, travailler ensemble et envisager l’avenir d’une manière positive. Il est temps que chacun décide par lui-même s’il veut participer à nos activités de manière négative ou positive pour, à la fin, contribuer à ce que le citoyen attend de nous: des avancées politiques. |
|
De voorzitster. – Collega’s, dit wordt een eindeloze discussie die geen basis vindt in het reglement. Ik geef nu het woord terug aan de heer Vereeck. |
Mme la présidente. – Ces échanges deviennent une discussion sans fin sans fondement réglementaire. La parole est à M. Vereeck. |
|
Mevrouw Annick De Ridder (N-VA). – De heer Vereeck maakt opmerkingen waarop wij niet mogen repliceren! |
Mme Annick De Ridder (N-VA). – M. Vereeck formule des observations auxquelles nous ne pouvons pas répondre! |
|
De heer Lode Vereeck (Open Vld). – De heer Peumans raakt terecht een heikel punt aan. Wat gebeurt er met al die informatieverslagen? Het is niet de bedoeling dat ze verticaal worden geklasseerd. Ik ben gecoöpteerd senator, maar wie in regionale parlementen verantwoordelijkheid draagt, zou ervoor moeten zorgen dat de informatieverslagen daar op de agenda komen. De heer Daems heeft de aanbevelingen van een informatieverslag met betrekking tot Buitenlandse Zaken in het verleden reeds ter discussie voorgelegd in het Vlaams Parlement. Toen in de Kamer het debat over geweld tegen vrouwen plaatsvond, maakte ik bij mezelf de bedenking dat men rekening had moeten houden met ons informatieverslag over geweld tegen vrouwen, dat inmiddels al een jaar oud was. Het had als voordeel dat de Kamer het onderwerp vanuit het standpunt van Justitie bekijkt, terwijl wij dat in Vlaanderen vanuit het standpunt van Welzijn bekijken. Net die bevruchting maakt het werk van de Senaat zo uniek. Ik vond het schitterend toen de heer Peumans als oud-directeur van De Lijn en als Vlaams parlementslid de federale minister van Mobiliteit op de rooster legde alsook de directeur-generaal van de NMBS, die hier zijn gekomen. Toen hebben we een stukje van dat samenwerkingsfederalisme aan het werk gezien. |
M. Lode Vereeck (Open Vld). – M. Peumans aborde à juste titre une question délicate. Que deviennent tous ces rapports d’information? Ils ne sont pas destinés à être classés verticalement! Je suis un sénateur coopté, mais quiconque assume une responsabilité dans les parlements régionaux devrait s’assurer que les rapports d’information y soient mis à l’ordre du jour. M. Daems a déjà, par le passé, proposé de débattre, au Parlement flamand, des recommandations d’un rapport d’information concernant les Affaires étrangères. Lorsque la Chambre a débattu de la violence envers les femmes, je me suis fait la remarque que l’on aurait dû prendre en compte notre rapport d’information relatif à la violence à l’encontre des femmes, adopté un an auparavant. Il présentait l’avantage de concilier deux angles de vue, la Chambre considérant le sujet du point de vue de la Justice, et le Parlement flamand, du point de vue du bien-être. C’est précisément cet enrichissement qui rend le travail du Sénat tellement unique. J’ai adoré quand M. Peumans, en tant qu’ancien directeur de De Lijn et en tant que député flamand, a mis sur la sellette le ministre fédéral de la Mobilité et le directeur général de la SNCB, qui ont tous deux été auditionnés. Nous avons alors vu à l’œuvre une partie de ce fédéralisme de coopération. |
|
Mevrouw Annick De Ridder (N-VA). – Mevrouw de voorzitster, de heer Vereeck ging verder in op het debat. Wij mogen niet repliceren. Dat is onwaardig. |
Mme Annick De Ridder (N-VA). – Madame la Présidente, M. Vereeck a encore alimenté la polémique. Nous ne pouvons pas répliquer. C’est indigne. |
|
De voorzitster. – De heer Vereeck heeft het woord. |
Mme la présidente. – La parole est à M. Vereeck. |
|
De heer Lode Vereeck (Open Vld). – De verschillende overheden die ons land rijk is, beslissen geregeld, maar vaak niet met voldoende overleg, over allerlei aanmoedigingsmaatregelen voor ondernemers en kmo’s. Onze commissie heeft zich daar het afgelopen jaar over gebogen en heeft zich beperkt tot de noodzaak om die maatregelen beter te laten doorstromen, beter te communiceren en dus tot een effectievere impact ervan te komen. Zeker voor onze fractie is dat een terechte zorg. Tijdens de hoorzittingen kwamen de pijnpunten duidelijk bovendrijven. Mijn collega’s hebben dat al uitvoerig toegelicht. Ik ga er niet verder op in. Wel duidelijk is dat zowel vanuit de administratie als vanuit de ondernemerswereld wordt aangedrongen op een beperking van het aantal maatregelen en op een vereenvoudiging van de procedures. Er wordt ook aangedrongen op een beperking van het aantal doelgroepen. De nadruk moet dus veeleer liggen op cliëntgerichte maatregelen. In Vlaanderen noemen we dat vraaggestuurd beleid. De maatregelen moeten inspelen op de echte noden, in plaats van een veelheid aan maatregelen. De vorige twee Vlaamse ministers voor het economische instrumentarium zijn daarmee aan de slag gegaan. Een voorwaarde tot efficiënt functioneren is ten slotte enerzijds het inperken van de betrokken overheidsinstanties en anderzijds een betere onderlinge afstemming tussen die instanties. Het is duidelijk dat er een sleutelrol ligt bij administratieve vereenvoudiging en dat slimme digitalisering daarbij de standaard moet zijn. Kortom, de boodschap van iedereen die we gehoord hebben was duidelijk unaniem: rationaliseer, optimaliseer en integreer het aanbod. Op basis van de hoorzittingen heeft elke fractie een voorstel van aanbevelingen geformuleerd. Die voorstellen zijn opgenomen in het verslag en werden op vier en achttien december besproken. De commissieleden onderschreven unaniem de noodzaak tot een meer efficiënte en performante organisatie van de overheidsinstanties, in samenwerking met alle betrokken partijen. Over de zestien aanbevelingen was er een grote eensgezindheid. De belangrijkste verdienste van het verslag is volgens mij dat het de struikelblokken op een rij zet en een globaal kader van werkpunten en oplossingen aangeeft. Een fundamentele aanbeveling voor mijn fractie is het consequent doortrekken van de administratieve vereenvoudiging. Administratieve vereenvoudiging in het algemeen en voor kmo’s in het bijzonder blijft een werkpunt voor alle regeringen, want op dat gebied was er de afgelopen legislatuur maar een zeer beperkte vooruitgang te zien. In het verslag wordt de administratieve vereenvoudiging vertaald naar de noodzaak om tot één gewestelijk aanspreekpunt te komen en komt ze ook terug in de toepassing van het only once-principe. Dat laatste werd trouwens bijna twintig jaar geleden door de toenmalige minister van Bestuurszaken, Geert Bourgeois, gelanceerd en ook in Vlaanderen hebben we op dat gebied nog wel wat werk te verzetten. De bedoeling is inderdaad dat een onderneming dezelfde gegevens niet meerdere keren moet aanleveren. Dat is de basisvoorwaarde voor een goede organisatie en een doordachte communicatie. Daarnaast blijft de inzet op digitalisering, vandaag althans, ondermaats. Er wordt nog steeds heel veel met de pen geschreven, het kruisen van databanken staat nog maar in de kinderschoenen en updating behoort niet tot de standaardprocedures. Er is kortom nog heel wat werk te verrichten en slimme digitalisering is een conditio sine qua non voor de administratieve vereenvoudiging. Daarbij moeten we ook opletten dat we niet overrompeld worden door nieuwe technologieën vóór we de oude implementeren. Onze fractie heeft daarom een amendement ingediend waarin we aandringen op het uittesten van de blockchaintechnologie. Het werd uiteindelijk zonder tegenstem aanvaard, maar niet alle leden waren er aanvankelijk enthousiast over. Er was natuurlijk enige ongerustheid en onzekerheid over de waarborgen inzake privacy en veiligheid. Dat is een terechte bekommernis. In een digitale omgeving moeten we alert blijven. Onze fractie heeft daarom over deze problematiek bijkomend een amendement ingediend en het verheugt me dan ook dat ons amendement werd aangenomen. Blockchain wordt in het buitenland al langer toegepast. Onder meer in Nederland en Zweden is de overheid er mee aan de slag. Vorig jaar richtte de FOD Beleid en Ondersteuning in ons land een werkgroep op die onderzoekt hoe processen op verschillende beleidsniveaus kunnen worden geoptimaliseerd om blockchainoplossingen te kunnen integreren. Het opzet is om daarvoor een technologisch platform te ontwikkelen. Dat is een perfecte springplak voor de problematiek die ons vandaag bezighoudt. De meerwaarde van blockchain ligt dan in het terugdringen van kosten, doordat tussenschakels overbodig worden. Dat betekent afslanken en vereenvoudigen in één beweging. Het kan ook ingezet worden in het automatiseringsproces van bijvoorbeeld subsidiëringen. Tot besluit wil ik nog het secretariaat van de commissie bedanken voor de uitstekende voorbereiding en verslaggeving en uiteraard ook mijn collega’s in de commissie. |
M. Lode Vereeck (Open Vld). – Les différents gouvernements de notre pays décident régulièrement, mais souvent sans concertation suffisante, de toutes sortes de mesures d’encouragement pour les entrepreneurs et les PME. Notre commission s’est penchée sur cette question l’année dernière et s’est limitée à la nécessité d’améliorer l’accès à ces mesures, de mieux communiquer et ainsi d’accroître leur efficacité. C’est une préoccupation légitime pour notre groupe. Les points névralgiques ont clairement fait surface lors des auditions. Mes collègues l’ont déjà expliqué en détail et je n’irai pas plus loin. Il est clair, cependant, que tant l’administration que le monde de l’entreprise insistent sur la limitation du nombre de mesures et sur la simplification des procédures. On insiste également sur la limitation du nombre de groupes cibles. L’accent devrait donc davantage être mis sur les mesures centrées sur le client. En Flandre, nous appelons cela une «politique axée sur la demande». Les mesures doivent répondre à des besoins réels, au lieu d’une multitude de mesures; les deux précédents ministres flamands responsables des instruments économiques se sont mis au travail. Enfin, une condition préalable à un fonctionnement efficace est, d’une part, la limitation des instances publiques concernées et, d’autre part, une meilleure coordination entre ces autorités. Il est clair que la simplification administrative joue un rôle clef et que la numérisation intelligente doit être la norme. En bref, le message de tous ceux que nous avons entendus était clairement unanime: rationaliser, optimiser et intégrer l’offre. Sur la base des auditions, chaque groupe a formulé une proposition de recommandations. Ces propositions ont été incluses dans le rapport et ont été débattues les 4 et 18 décembre. Les membres de la commission ont unanimement admis la nécessité d’une organisation plus efficace des pouvoirs publics, en collaboration avec toutes les parties concernées. Les seize recommandations ont fait l’objet d’une grande unanimité. Le principal mérite du rapport est d’aligner les difficultés et d’indiquer un cadre global de priorités et de solutions. Une recommandation fondamentale pour mon groupe est la poursuite cohérente de la simplification administrative. La simplification administrative en général et pour les PME en particulier reste une action prioritaire pour tous les gouvernements car, dans ce domaine, les progrès ont été très limités sous la dernière législature. Dans le rapport, la simplification administrative se traduit par la nécessité de créer un point de contact unique par Région et en revient à l’application du principe only once. Ce dernier a, par ailleurs, été lancé il y a près de vingt ans par l’ancien ministre des Affaires administratives, Geert Bourgeois; en Flandre aussi, il nous reste du pain sur la planche dans ce domaine. L’objectif est en effet qu’une entreprise n’ait pas à fournir plusieurs fois les mêmes informations. C’est la condition de base d’une bonne organisation et d’une communication réfléchie. En outre, les efforts consacrés à la numérisation restent insuffisants. Il y a encore beaucoup de documents écrits à la main, le croisement des bases de données en est encore à ses balbutiements et la mise à jour ne fait pas partie des procédures standard. Bref, il reste encore beaucoup de travail et la numérisation intelligente est une condition sine qua non de la simplification administrative. Nous devons également veiller à ne pas nous laisser submerger par les nouvelles technologies avant de mettre en œuvre les anciennes. Notre groupe a donc déposé un amendement dans lequel nous insistons pour que la technologie de la chaîne de blocs soit testée. Il a finalement été adopté. Aucun membre n’a voté contre mais ils n’étaient pas tous enthousiastes au départ. Il y avait, bien sûr, une certaine inquiétude et de l’incertitude quant aux garanties relatives à la protection de la vie privée et à la sécurité. C’est une préoccupation légitime. Il faut rester vigilant, dans un environnement numérique. Notre groupe a donc également déposé un amendement à cet égard et je suis heureux qu’il ait aussi été adopté. La chaîne de blocs est déjà utilisée à l’étranger depuis un certain temps, notamment aux Pays-Bas et en Suède. Dans notre pays, l’année dernière, le SPF Stratégie et Appui a mis en place un groupe de travail qui examine comment les processus peuvent être optimisés à différents niveaux de pouvoir pour intégrer la technologie des chaînes de blocs. L’objectif est de développer une plateforme technologique à cet effet. C’est un tremplin pour résoudre la problématique qui nous occupe aujourd’hui. La valeur ajoutée de la chaîne de blocs réside alors dans la réduction des coûts car les intermédiaires deviennent superflus. On fait donc d’une pierre deux coups: compression des coûts et simplification. Cette technologie peut également être utilisée pour le processus d’automatisation des subventions, par exemple. Enfin, je tiens à remercier le secrétariat de la commission pour son excellent travail ainsi, bien entendu, que mes collègues. |
|
– De bespreking is gesloten. |
– La discussion est close. |
|
– De stemming over het informatieverslag heeft later plaats. |
– Il sera procédé ultérieurement au vote sur le rapport d’information. |
Verzoek tot het opstellen van een informatieverslag betreffende de noodzakelijke samenwerking tussen de federale overheid, de Gemeenschappen en de Gewesten inzake de verbetering van de luchtkwaliteit, met het oog op de bevordering van de volksgezondheid (van mevrouw Elisabeth Meuleman, de heren Philippe Henry en Joris Poschet, de dames Karin Brouwers, Sabine de Bethune en Brigitte Grouwels, de heren Steven Vanackere, Johan Verstreken, Bert Anciaux en Rob Beenders, de dames Katia Segers en Güler Turan, de heren Bart Van Malderen en Jean-Jacques De Gucht, mevrouw Martine Taelman, de heer Lode Vereeck, mevrouw Anne Barzin, de heer Jacques Brotchi, mevrouw Christine Defraigne, de heren Alain Destexhe, Olivier Destrebecq, Gilles Mouyard, Jean-Paul Wahl, Christophe Bastin, François Desquesnes en Bertin Mampaka Mankamba, mevrouw Véronique Waroux, de heer Christophe Lacroix, de dames Nadia El Yousfi en Anne Lambelin, de heer Karl-Heinz Lambertz, mevrouw Christie Morreale, de heer Patrick Prévot en de dames Simone Susskind, Christiane Vienne en Olga Zrihen; Stuk 6-391) |
|
|
Mevrouw Elisabeth Meuleman (Ecolo-Groen). – Ik wil eerst en vooral mijn tevredenheid uitspreken over het feit dat we tot een consensus zijn gekomen, dat er een informatieverslag over de luchtkwaliteit komt en dat dit in de Senaat zal worden behandeld. In het verzoek tot het opstellen van een informatieverslag wordt benadrukt welke maatregelen in ons land al genomen worden. Het is zeer duidelijk dat de bevoegdheden hieromtrent verdeeld zijn, dat er heel wat bevoegdheden op het vlak van mobiliteit en milieu bij de gewesten liggen, maar dat er ook op het federale niveau bevoegdheden blijven, zoals fiscaliteit en de vergroening van onze fiscaliteit. Als we willen inzetten op de modal shift, hebben we natuurlijk de NMBS nodig. Het is duidelijk dat de bevoegdheden inzake luchtkwaliteit de gewestgrenzen overschrijden en een behandeling in de Senaat verdienen. Het lokale niveau speelt daarbij eveneens een belangrijke rol. Er moeten lokale luchtkwaliteitsplannen komen, en met het oog op de komende gemeenteraadsverkiezingen kunnen daarover suggesties worden geformuleerd. Het is goed dat de nadruk wordt gelegd op wat reeds wordt gedaan en op het feit dat er vooruitgang wordt geboekt, maar laten we niet vergeten dat we kritisch moeten blijven. De actualiteit toont aan dat er nog heel wat werk voor de boeg is. We kregen deze week de nieuwe luchtkwaliteitskaarten, waaruit zeer duidelijk bleek dat er grote problemen zijn met stikstofdioxide en zwarte koolstof of roet, die verkeerspolluenten zijn, en dat dit probleem zich niet beperkt tot de grote steden. Het probleem manifesteert zich veel ruimer. De zogenaamde street canyons, de straten waar de luchtkwaliteit echt te vervuild is en waar de vuile lucht blijft hangen, vormen ook in kleinere steden en gemeenten een probleem voor onze gezondheid, maar zeker voor de gezondheid van kinderen, die het meest kwetsbaar zijn. Als we zien wat de gevolgen zijn van die vuile lucht, beseffen we dat er drastische maatregelen nodig zijn. Er bestaan duidelijke normen inzake luchtvervuiling en luchtkwaliteit. De Europese normen worden niet overal gehaald, niet in de grote steden, en evenmin in de kleinere steden en gemeenten. We moeten er eerst en vooral naar streven om die Europese normen op korte termijn te halen, zoals de Europese commissie zegt. In dat verband ben ik van mening dat de vooropgestelde termijn, 2030, veel te laat is. De Europese normen zijn bovendien veel te ruim, het zijn geen veilige normen. We moeten proberen de luchtvervuiling verder terug te dringen dan de normen van 40 microgram die door Europa worden vooropgesteld. Ik hoop dat iedereen het verzoek dat voorligt zal steunen en dat we het werk snel kunnen aanvatten om tot een urgentieplan te komen. Dat is wat Greenpeace vraagt en wat burgers vandaag vragen op de voorpagina van De Morgen. De burgers zijn bijzonder bezorgd en ze zullen de overheden voor hun verantwoordelijkheid stellen. Ik hoop dat we hierrond echt nuttig werk kunnen verrichten. |
Mme Elisabeth Meuleman (Ecolo-Groen). – Je tiens d’abord à exprimer ma satisfaction sur le fait que nous sommes parvenus à un consensus et qu’un rapport d’information sur la qualité de l’air sera élaboré au Sénat. La demande d’établissement de ce rapport d’information met en évidence les mesures déjà prises dans notre pays. Il est manifeste que les compétences en la matière sont partagées et que si de nombreuses compétences dans le domaine de la mobilité et de l’environnement appartiennent aux Régions, le niveau fédéral en conserve en matière de fiscalité et de fiscalité verte. Si nous voulons parier sur un report modal, nous avons bien sûr besoin de la SNCB. Il est évident que la pollution atmosphérique dépasse les frontières régionales et mérite un examen au Sénat. Le niveau local a aussi un rôle important à jouer. Il doit élaborer des plans relatifs à la qualité de l’air et des suggestions peuvent être formulées dans la perspective des prochaines élections communales. Que l’accent soit mis sur les actions déjà entreprises et les progrès réalisés est une bonne chose mais gardons notre sens critique. L’actualité montre qu’il reste beaucoup à faire. Les nouvelles cartes de la qualité de l’air ont été publiées cette semaine; elles montrent très clairement les gros problèmes causés par le dioxyde d’azote et le carbone suie, des polluants liés au trafic routier, et pas seulement dans les grandes villes. Même dans les plus petites villes et communes, les «rues canyons» ou «canyons urbains», c’est-à-dire des rues où stagne un air beaucoup trop pollué, posent des problèmes de santé, particulièrement pour les enfants qui sont les plus vulnérables. Quand nous voyons les effets de cet air pollué, nous comprenons la nécessité de prendre des mesures draconiennes. Il existe des normes précises sur la pollution et la qualité de l’air. Les normes européennes ne sont pas respectées dans les grandes villes, ni dans certaines villes et communes plus petites. Nous devons avant tout faire en sorte de respecter ces normes à court terme, comme le demande la Commission européenne. À cet égard, j’estime que l’échéance fixée, 2030, est trop tardive. De plus, les normes européennes sont trop souples et pas assez sûres. Nous devons tenter de ramener la pollution atmosphérique en deçà des 40 microgrammes fixés par l’Europe. J’espère que chacun votera en faveur de la présente demande d’établissement d’un rapport d’information et que nous pourrons nous mettre rapidement au travail pour élaborer un plan d’urgence. C’est ce que demandent Greenpeace et, à la une du quotidien De Morgen de ce jour, des citoyens inquiets qui mettent les pouvoirs publics face à leurs responsabilités. J’espère que nous pourrons accomplir un travail utile. |
|
De heer Rob Beenders (sp.a). – Ook sp.a is heel blij dat een consensustekst op tafel ligt en dat we een informatieverslag zullen kunnen opstellen over een actueel en heel belangrijk thema. Iedereen zal het er wel over eens zijn dat luchtverontreiniging een belangrijk aspect van de globale milieuproblematiek is. Broeikasgassen en uitlaatgassen van auto- en luchtverkeer, pcb’s … stoppen niet aan de grenzen van de gemeenten, de gewesten en zelfs niet aan de landsgrenzen. Het is dan ook uitermate belangrijk dat de Senaat een coördinerende rol speelt en gepaste aanbevelingen formuleert. De tijd is er rijp voor. Bij de Belgische bevolking is de aandacht voor gezonde luchtkwaliteit de jongste jaren enorm toegenomen. Er is een draagvlak voor maatregelen. We moeten die kans met beide handen grijpen. Niet alleen in grote steden zoals Brussel, maar ook in kleine gemeenten is luchtkwaliteit een issue. De bevolking vraagt dat de overheid maatregelen neemt om de luchtkwaliteit te verbeteren. Vorige week nog meldden de media dat heel Vlaanderen zich op het vlak van luchtkwaliteit in de gevarenzone bevindt. Kleine gemeenten ontsnappen daar niet aan. Vandaag las ik in de krant dat een burgerbeweging eraan denkt om een rechtszaak aan te spannen met de eis dat er propere lucht komt. Ik was beschaamd toen ik dat bericht las. Het is eigenlijk een schande dat de burger naar de rechtbank moet stappen om gezonde lucht te krijgen. Het is de verdomde plicht van politici om ervoor te zorgen dat de lucht proper is. Als de Senaat hiertoe kan bijdragen, dan moet hij dat doen en dan moeten we vooral niet discussiëren over de rol van de Senaat. Neen, we moeten ervoor zorgen dat we aanbevelingen formuleren die ertoe bijdragen dat de lucht proper wordt. Betere lucht is niet alleen noodzakelijk. De sterftecijfers bij kinderen en kwetsbare groepen zijn beschamend hoog. Uit cijfers van de Wereldgezondheidsorganisatie blijkt dat alleen al in België jaarlijks 3 300 mensen sterven aan de gevolgen van luchtverontreiniging. Dat cijfer moet dalen en daar moeten we samen werk van maken. Dat is onze verdomde plicht en verantwoordelijkheid. Gemeenten, gewesten en de federale overheid nemen reeds heel wat maatregelen. Toch is er nood aan meer maatregelen en vooral aan coördinatie en goede samenwerking tussen de verschillende overheden van ons land. We zijn er ervan overtuigd dat de Senaat hierover een boeiend informatieverslag kan opstellen. Onze fractie zal dan ook constructief en enthousiast meewerken. |
M. Rob Beenders (sp.a). – Le sp.a se réjouit lui aussi qu’un consensus ait été trouvé sur le texte et que nous puissions élaborer un rapport d’information sur un thème actuel très important. Chacun admettra que la pollution atmosphérique est une dimension majeure de la problématique environnementale globale. Les gaz à effet de serre, les gaz d’échappement des véhicules automobiles et des avions, les PCB, etc. ne s’arrêtent pas aux frontières d’une commune, d’une région, ni même d’un pays. Il est dès lors capital que le Sénat joue un rôle de coordination et formule des recommandations appropriées. C’est le bon moment. Depuis quelques années, la population belge se préoccupe davantage de la qualité de l’air, elle est prête à accepter des mesures. Nous devons saisir cette occasion à deux mains. La qualité de l’air est problématique non seulement dans les grandes villes, comme Bruxelles, mais aussi dans les petites communes. La population attend des pouvoirs publics qu’ils prennent des mesures afin de l’améliorer. La semaine dernière encore, les médias annonçaient que l’ensemble de la Flandre se trouvait en zone de danger quant à la qualité de l’air. Les petites communes n’y échappent pas. J’ai lu aujourd’hui dans la presse qu’un mouvement citoyen envisage d’intenter une action judiciaire pour exiger un air plus propre. Quand j’ai lu cela, j’ai eu honte. Il est honteux que les citoyens doivent s’adresser à la justice pour pouvoir respirer un air sain. Il incombe aux politiques de veiller à la propreté de l’air. Si le Sénat peut apporter sa contribution, il doit le faire. Inutile de relancer la discussion sur le rôle du Sénat! Non, nous devons nous efforcer de formuler des recommandations qui contribueront à améliorer la qualité de l’air. Un air de meilleure qualité est une nécessité. Les taux de mortalité des enfants et des groupes vulnérables sont très élevés. Les chiffres de l’Organisation mondiale de la santé montrent que rien qu’en Belgique, 3 300 personnes meurent chaque année des effets de la pollution atmosphérique. Ce chiffre doit diminuer et nous devons œuvrer ensemble pour qu’il en soit ainsi. C’est notre devoir et notre responsabilité. Les communes, les Régions et l’autorité fédérale prennent déjà de nombreuses mesures. Il en faut cependant davantage et surtout une coordination et une bonne collaboration entre les différents niveaux de pouvoir de notre pays. Nous sommes donc persuadés que le Sénat est capable de rédiger un rapport d’information particulièrement intéressant à ce sujet. Notre groupe y participera de manière constructive et enthousiaste. |
|
De heer Joris Poschet (CD&V). – Luchtverontreiniging vormt één van de grootste uitdagingen van onze tijd. Dan hebben we het over broeikasgassen, roet, stikstofdioxide, pcb’s enzovoort. Bepaalde van die stoffen werden de jongste jaren gelukkig teruggedrongen, zoals de ozonafbrekende emissies. Ik herinner mij nog dat toen ik een kwarteeuw geleden op de lagere schoolbanken zat, het nieuws bol stond van het gat in de ozonlaag. Ook met zure regen werden we bijna dagelijks op de televisie geconfronteerd. Het is dus mogelijk om met een pak ambitie, durf en samenwerking de weg vooruit te vinden en de emissie van schadelijke stoffen drastisch terug te dringen. De weg vooruit ook naar een betere levenskwaliteit. Zo is ook de uitstoot van zware metalen sterk teruggedrongen. Maar we moeten ook realistisch zijn, want de aanwezigheid van andere stoffen neemt nog toe. Het is een thema waarvan de mensen, die wij allemaal vertegenwoordigen, wakker liggen. Dit thema leeft in de stad, op het platteland, bij jong en bij oud. Het is ook een thema dat mij persoonlijk bijzonder na aan het hart ligt. Ik organiseer al enkele jaren een onderzoek op basis van lindenboombladeren in Brussel, in samenwerking met de Universiteit Antwerpen. Daar zien we een aantal significante factoren, zoals de aanwezigheid van verkeer. De afstand van het verkeer tot de woongebieden heeft een cruciale impact. We zullen dat ook ontdekken in de hoorzittingen. Luchtverontreiniging blijft de belangrijkste milieufactor bij vermijdbare ziekten en voortijdige sterfte. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie stierven vorig jaar in België bijvoorbeeld meer dan drieduizend Belgen aan de gevolgen van luchtverontreiniging. Er is niet enkel de menselijke kost, er is ook een economische kost. Het zou ons land 8 miljard euro kosten per jaar als we kijken naar de impact op landbouw, ziekteverlof en de gezondheidszorg. Luchtverontreiniging en fijnstof kennen geen geografische grenzen. Zo komt een groot aandeel van het fijnstof van onze buurlanden naar ons gewaaid. Luchtverontreiniging kent ook geen bevoegdheidsgrenzen. Het is een uitdaging dat elk bevoegdheidsniveau op zijn niveau moet aangaan. Van de Europese Unie, over het federale niveau, naar de gemeenschappen en de gewesten, tot het lokale bestuur. Het maakt juist van onze assemblee de plaats bij uitstek om die strijd tegen fijnstof en luchtvervuiling een duw in de rug te geven. Daarom denk ik ook dat hier over de grenzen van meerderheid en oppositie, hoe die grenzen ook mogen lopen, samengewerkt kan worden. Ik kijk uit naar een vruchtbaar informatieverslag. |
M. Joris Poschet (CD&V). – La pollution de l’air constitue l’un des défis majeurs de notre temps. Pensons aux gaz à effet de serre, à la suie, au dioxyde d’azote, aux PCB, etc. L’émission de certaines de ces substances, entre autres celles qui appauvrissent la couche d’ozone, a heureusement diminué ces dernières années. Voici vingt-cinq ans, le trou dans la couche d’ozone et les pluies acides faisaient la une de l’actualité. Avec un peu d’ambition, d’audace et de collaboration, il est donc possible d’aller de l’avant et de réduire sensiblement les émissions de substances dangereuses, d’aller vers une meilleure qualité de vie. Les émissions de métaux lourds ont elles aussi nettement diminué. Mais nous devons aussi être réalistes car d’autres substances sont de plus en plus présentes. Le thème de cette demande préoccupe tous les citoyens que nous représentons, ruraux ou citadins, jeunes ou vieux, et me tient particulièrement à cœur. En collaboration avec l’Université d’Anvers, j’organise depuis quelques années une étude basée sur les feuilles de tilleul. Celle-ci met en évidence quelques facteurs significatifs, comme le trafic automobile. La distance entre le domicile et le lieu de travail a un impact considérable. Nous le découvrirons également lors des auditions que nous organiserons. La pollution atmosphérique demeure le principal facteur environnemental de maladies évitables et de décès prématurés. Selon l’Organisation mondiale de la santé, plus de trois mille Belges sont décédés l’an dernier des conséquences de la pollution de l’air. À ce coût humain s’ajoute un coût économique. L’incidence de cette pollution sur l’agriculture, le nombre de congés de maladie et les soins de santé coûterait chaque année 8 milliards d’euros à notre pays. La pollution atmosphérique et les particules fines n’ont pas de frontières géographiques. Une grande part des particules fines provient ainsi des pays voisins. Elles ne connaissent pas non plus de frontières en termes de compétences. Elles constituent un défi que chaque niveau de pouvoir doit relever, depuis les pouvoirs locaux jusqu’à l’Union européenne, en passant par les Régions et Communautés et par le pouvoir fédéral. C’est précisément pour cela que notre assemblée est le lieu par excellence pour encourager la lutte contre la pollution de l’air. Je suis donc persuadé que nous pouvons travailler ensemble, majorité et opposition confondues, à un rapport d’information riche et fécond que j’appelle de tous mes vœux. |
|
De heer François Desquesnes (cdH). – We zullen het verzoek, dat we medeondertekend hebben, steunen. We hadden meer tijd gewild om uitgebreider in te gaan op wat op het Waalse niveau al bestaat en nog voorbereid wordt, en zeer summier vermeld wordt in de toelichtende nota. Maar we staan helemaal achter dit initiatief. |
M. François Desquesnes (cdH). – Nous soutiendrons la demande, que nous avons d’ailleurs cosignée. Nous aurions voulu avoir plus de temps pour développer davantage ce qui a déjà été réalisé et ce qui est en cours à l’échelon wallon, qui apparaît plus faiblement dans la note de motivation. Cependant, nous rejoignons tout à fait cette démarche. |
|
Mevrouw Anne Barzin (MR). – Mijn fractie steunt dit informatieverslag. De tekst werd door verschillende fracties verbeterd en dat leidde tot een ruimere consensus. Het betreft een belangrijke aangelegenheid met een economische impact. Ik ben blij met de interessante discussies die we, over meerderheid en oppositie heen, hebben gevoerd. Belangrijk is dat de nadruk wordt gelegd op de aspecten die verbonden zijn met de bedrijven, de gebouwen en het vervoer. Op dat vlak kunnen nog heel wat acties worden ondernomen. |
Mme Anne Barzin (MR). – Mon groupe soutient cette demande de rapport d’information. Le texte, remanié par différents groupes, débouche sur un consensus plus large. Il s’agit d’une thématique de santé publique très importante, qui a aussi des impacts économiques. Je me réjouis que nous ayons pu avoir des discussions intéressantes allant au-delà des clivages majorité-opposition. Il importait de mettre l’accent sur les aspects liés aux maisons, aux bâtiments et aux transports, et de nombreuses actions peuvent encore être menées dans ce domaine. |
|
De heer Christophe Lacroix (PS). – Ik feliciteer de collega’s die dit verzoek tot informatieverslag ingediend hebben. We zullen het eveneens steunen en we vinden dat er goed voorbereidend werk is gedaan. |
M. Christophe Lacroix (PS). – Je félicite les collègues qui sont à l’origine de cette demande de rapport d’information. Nous le soutiendrons également, et bravo pour le travail de préparation. |
|
– De bespreking is gesloten. |
– La discussion est close. |
|
– De stemming over het verzoek tot het opstellen van een informatieverslag heeft later plaats. |
– Il sera procédé ultérieurement au vote sur la demande d’établissement d’un rapport d’information. |
Dotatie van de Senaat – Aanpassing van de dotatie voor het dienstjaar 2018 (Stuk 6-375/2) |
Dotation du Sénat – Ajustement de la dotation pour l’exercice 2018 (Doc. 6-375/2) |
Bespreking |
|
|
De heer Bert Anciaux (sp.a), rapporteur. – Tijdens de zitting van 24 november vorig jaar heeft de Senaat zijn begroting voor het dienstjaar 2018 goedgekeurd. We hebben toen beslist dat we het met 46 miljoen moesten doen. Dat is 1 650 000 euro minder ten opzichte van wat in de Belgische begroting is voorzien. Dat betekent dat bij de begrotingscontrole de post voor de Senaat al met 1 650 000 euro kan verminderen. De begroting van de Senaat wordt nu inderdaad nog eens met 4 miljoen euro verminderd omdat de Senaat en de Kamer hebben afgesproken om de verantwoordelijkheid en de financiering van de veiligheidsagenten niet langer door de Senaat te laten dragen, maar door de Kamer. Hoe is die vermindering van 4 miljoen te verklaren? Enerzijds door de overdracht van de veiligheidsagenten. Op dit ogenblik bedragen de kosten voor de veiligheidsagenten ongeveer 2 900 000 euro, voor 33 veiligheidsagenten. In de loop van 2018 hadden we gepland dat er tien extra veiligheidsagenten zouden worden aangeworven, wat ons op 43 veiligheidsagenten brengt. Daardoor verhoogt het bedrag met 600 000 euro. In de loop van 2018 worden er eveneens zeven veiligheidsagenten vervangen die met pensioen gaan, maar die nog gedurende een jaar, of een andere periode, afhankelijk van hun anciënniteit, ten laste van de Senaat vallen. Als we die zeven agenten daarbij rekenen – zeven maal 60 000 euro, dus 420 000 euro – komen we aan een bedrag van 3 920 000 euro. Rekening houdend met een kleine reserve, afhankelijk van het aantal veiligheidsagenten dat al dan niet met pensioen gaat, hebben we dat bedrag, samen met de verantwoordelijken van de Kamer, afgerond op 4 miljoen euro. Daarom willen we u voorstellen om de begroting van de Senaat te verlagen van 46 miljoen euro naar 42 miljoen euro. Door de beslissingen in deze legislatuur vanaf 2014, zou de begroting in 2018 op basis van de niet-geïndexeerde bedragen, dus op basis van de waarde van de euro in 2013, 39 300 000 euro bedragen. Met een indexering komt dat op 42 miljoen euro. Dat betekent een reële vermindering van de kosten van de Senaat met 44 procent ten opzichte van de begroting van 2013. Dat is in vijf jaar tijd een aanzienlijke vermindering van de kosten. |
M. Bert Anciaux (sp.a), rapporteur. – En sa séance du 24 novembre 2017, le Sénat a adopté son budget pour l’exercice 2018. Nous avons alors décidé que nous devrions nous contenter de 46 millions d’euros, ce qui correspond à une diminution de 1 650 000 euros par rapport au montant prévu dans le budget de la Belgique. Cela signifie que la dotation du Sénat diminuera d’office d’autant lors du prochain contrôle budgétaire. Le budget du Sénat diminue encore de 4 millions d’euros car le Sénat et la Chambre sont convenus de confier la responsabilité et le financement du corps des agents de sécurité à la Chambre. Comment expliquer cette réduction de 4 millions? La première raison est le transfert des agents de sécurité. À l’heure actuelle, leur coût s’élève à environ 2 900 000 euros, pour 33 agents de sécurité. Nous avions prévu qu’au cours de l’année 2018, dix agents de sécurité supplémentaires seraient recrutés, ce qui nous amènerait à 43 agents de sécurité. Le montant augmente dès lors de 600 000 euros. Dans le courant de l’année 2018, sept agents de sécurité partant à la retraite seront également remplacés, mais ils resteront encore à charge du Sénat pendant un an ou pour une autre période, en fonction de leur ancienneté. Si l’on compte ces sept agents – sept fois 60 000 euros, cela donne 420 000 euros –, on obtient la somme de 3 920 000 euros. En tenant compte d’une petite réserve, en fonction du nombre d’agents de sécurité qui partiront ou non à la retraite, nous avons, en concertation avec les responsables de la Chambre, arrondi ce montant à 4 millions d’euros. Par conséquent, nous vous proposons de réduire le budget du Sénat de 46 millions d’euros à 42 millions d’euros. À la suite des décisions prises depuis 2014, le budget de 2018, basé sur les montants non indexés, c’est-à-dire sur la valeur de l’euro en 2013, s’élèverait à 39 300 000 euros. En tenant compte de l’indexation, nous arrivons à 42 millions d’euros, soit une réduction du coût du Sénat de 44% par rapport au budget de 2013, ce qui est considérable, en l’espace de cinq ans. |
|
Mevrouw Lieve Maes (N-VA). – De heer Anciaux heeft het volledige verslag weergegeven en ik beperk me daarom tot een korte aanvulling namens mijn fractie. Tijdens de plenaire vergadering van november heb ik al gezegd dat ik op korte termijn een doorbraak in de overheveling van het veiligheidspersoneel verwachtte. Dat is inderdaad gebeurd. We vinden dat een zeer goede stap, want nu zitten de uitgaven voor het veiligheidspersoneel bij de instelling die er eigenlijk het meeste gebruik van maakt en die ook een permanent karakter heeft. Dat is niet meer dan een logische stap en zo wordt de Senaat teruggebracht tot zijn reële gewicht. Wij zullen deze aanpassing dus volop steunen. |
Mme Lieve Maes (N-VA). – M. Anciaux ayant présenté l’ensemble du rapport, je n’ajouterai que quelques mots au nom de mon groupe. Durant la séance plénière de novembre, j’avais pronostiqué que le transfert du personnel de sécurité aboutirait bientôt. C’est le cas. Nous nous réjouissons que les dépenses liées au personnel de sécurité soient dorénavant supportées par l’assemblée – permanente – pour laquelle ce personnel travaille principalement. Cela traduit le poids réel du Sénat. Nous soutiendrons donc pleinement cette adaptation. |
|
Mevrouw Anne Barzin (MR). – Ik ben ook blij met de aanpassing van de dotatie van de Senaat na het akkoord dat met de Kamer is bereikt over de overdracht van de veiligheidsagenten. Ik wil in dat verband de inspanningen van de instelling benadrukken. Sinds 2013 is de dotatie met ongeveer 40% gedaald. Dat wou ik onderstrepen. |
Mme Anne Barzin (MR). – Je me réjouis aussi de l’adaptation de la dotation du Sénat découlant de l’accord conclu avec la Chambre des représentants concernant le transfert des agents de sécurité. À cet égard, il me plaît également de souligner les efforts fournis par l’institution. Depuis 2013, sa dotation a diminué d’environ 40%. Il fallait le souligner. |
|
Mevrouw Elisabeth Meuleman (Ecolo-Groen). – Ik wil er heel kort nog op wijzen dat we ons bij de stemming op het einde van vorig jaar inderdaad hebben onthouden, omdat dat punt nog niet was uitgeklaard. We zijn blij met deze ontwikkeling en zullen de aanpassing aan de dotatie zeker goedkeuren. |
Mme Elisabeth Meuleman (Ecolo-Groen). – Je voudrais rappeler qu’à la fin de l’année dernière, nous nous étions abstenus parce que ce point n’avait pas encore été réglé. Nous sommes heureux de ce nouveau développement et approuverons donc l’adaptation de la dotation. |
|
– De bespreking is gesloten. |
– La discussion est close. |
|
– De stemming over de aanpassing van de dotatie van de Senaat heeft later plaats. |
– Il sera procédé ultérieurement au vote sur l’ajustement de la dotation du Sénat. |
Voordracht van kandidaten voor het ambt van Nederlandstalig assessor bij de afdeling wetgeving van de Raad van State |
|
|
De voorzitster. – Aan de orde is de voordracht van een lijst met drie namen voor het vacante ambt van Nederlandstalig assessor bij de Raad van State. |
Mme la présidente. – L’ordre du jour appelle la présentation d’une liste de trois noms pour la fonction d’assesseur néerlandophone au Conseil d’État. |
|
Bij brief van 1 december 2017, ontvangen op 6 december 2017, heeft de eerste voorzitter van de Raad van State de lijst met drie namen meegedeeld die door de Raad voor dit vacante ambt wordt voorgedragen. |
Par lettre du 1er décembre 2017, reçue le 6 décembre 2017, le premier président du Conseil d’État a communiqué au Sénat la liste de trois noms, présentée par le Conseil pour la fonction vacante. |
|
De voordracht van de Raad was niet eenparig. Bijgevolg kan de Senaat, binnen een termijn van ten hoogste dertig dagen vanaf de ontvangst van de mededeling van de voordracht van de Raad, hetzij de door de Raad van State voorgedragen lijst bevestigen, hetzij een tweede lijst met drie namen, die uitdrukkelijk wordt gemotiveerd, voordragen. |
La présentation du Conseil d’État n’était pas unanime. Par conséquent, le Sénat peut, dans un délai ne pouvant dépasser trente jours à compter de la réception de la présentation du Conseil, soit confirmer la liste présentée par le Conseil d’État, soit présenter une deuxième liste de trois noms qui fait l’objet d’une motivation formelle. |
|
De lijst van de kandidaten werd rondgedeeld onder het nummer 6-386/1. |
La liste des candidats a été distribuée sous le numéro 6-386/1. |
|
Alle senatoren hebben kennis kunnen nemen van het curriculum vitae van de kandidaten, die allen voldoen aan de wettelijke benoemingsvoorwaarden. |
Tous les sénateurs ont pu prendre connaissance du curriculum vitae des candidats, qui remplissent tous les conditions légales de nomination. |
|
De commissie voor de Institutionele Aangelegenheden heeft de kandidaten gehoord op 15 januari jongstleden; alle senatoren waren uitgenodigd om de hoorzitting bij te wonen. |
La commission des Affaires institutionnelles a entendu les candidats le 15 janvier dernier; tous les sénateurs ont été invités à assister à cette audition. |
|
De commissie is vervolgens, met gesloten deuren, overgegaan tot een vergelijking van hun titels en verdiensten. |
La Commission a ensuite procédé, en comité secret, à une comparaison de leurs titres et mérites. |
|
De rapporteur is de heer Jan Becaus. Hij heeft het woord. |
Le rapporteur est M. Jan Becaus. Je lui donne la parole. |
|
De heer Jan Becaus (N-VA), rapporteur. – De tekst die ik nu zal voorlezen, werd opgesteld door de diensten van de Senaat. Waarvoor mijn dank. Het is enigszins droge stof. Mijn excuses daarvoor. Op 24 april 2017 heeft de Raad van State met toepassing van artikel 80 van de gecoördineerde wetten op de Raad van State in het Belgisch Staatsblad een vacature gepubliceerd voor een mandaat van Nederlandstalig assessor bij de afdeling wetgeving. Blijkens de notulen van de openbare zitting van de algemene vergadering van de Raad van State van 3 oktober 2017, waarvan een afschrift door de eerste voorzitter van de Raad van State bij brief van 1 december 2017, ter griffie ontvangen op 6 december 2017, aan de voorzitster van de Senaat is toegezonden, heeft de algemene vergadering van de Raad van State geen eenparigheid van stemmen bereikt bij de voordracht van kandidaten. Bijgevolg kan de Senaat krachtens artikel 70, §1, achtste lid, en artikel 80, tweede lid, van de voormelde gecoördineerde wetten, binnen een termijn van ten hoogste dertig dagen, hetzij de door de Raad van State voorgedragen lijst bevestigen (zie stuk Senaat, nr. 6-386/1), hetzij een tweede lijst met drie namen die uitdrukkelijk wordt gemotiveerd, voordragen. Op 18 december 2017 heeft het Bureau van de Senaat besloten dat de kandidaten voor het te begeven ambt, overeenkomstig artikel 70, §1, negende lid, en artikel 80, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State, door de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden dienden te worden gehoord. Er rees echter een probleem met betrekking tot de termijn van dertig dagen waarbinnen de Senaat zich over de voordracht kan uitspreken. Die is immers beginnen te lopen bij de ontvangst van de mededeling van de voordracht op 6 december 2017 en zou bijgevolg verstrijken op 5 januari 2018. Aangezien de Senaat geen plenaire vergadering zou houden tijdens de maand december 2017, dreigde de termijn alzo te worden overschreden. Artikel 70, §1, elfde lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State voorziet evenwel in de stuiting van die termijn “tijdens het parlementair reces zoals bepaald door Kamer en Senaat”. Hoewel die bepaling hoogst onduidelijk geformuleerd is, blijkt daaruit de bekommernis van de wetgever dat, enerzijds, het parlement zijn wettelijke bevoegdheden met betrekking tot de voordrachten voor benoemingen bij de Raad van State in alle omstandigheden ook daadwerkelijk moet kunnen uitoefenen, terwijl, anderzijds, de benoemingsprocedure niet langer dan nodig mag aanslepen. Tijdens zijn vergadering van 27 maart 2017 heeft het Bureau van de Senaat zich achter de interpretatie geschaard dat de dertigdagentermijn niet loopt tijdens de door de parlementaire overlegcommissie vastgestelde recesperiodes. Op verzoek van de Senaat heeft de overlegcommissie daarom op 20 december 2017 beslist dat de termijnen tijdens het kerstreces zouden worden geschorst van 23 december 2017 tot en met 7 januari 2018. Daardoor kan de Senaat zich vandaag tijdens de plenaire vergadering van 19 januari 2018 tijdig over de voordracht uitspreken. Gelet op het voorgaande heeft de voorzitster van de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden alle drie de kandidaten voor het te begeven ambt van assessor bij e-mails van 22 december 2017 uitgenodigd om met gesloten deuren te worden gehoord op 15 januari 2018, namelijk: 1. de heer Johan Put, hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Leuven en assessor bij de afdeling wetgeving van de Raad van State; 2. de heer Yves Stevens, hoofddocent aan de Katholieke Universiteit Leuven; 3. de heer Dirk Van Gestel, beleidsjurist bij het Agentschap Wonen Vlaanderen. Op 15 januari 2018 heeft de commissie de heer Johan Put gehoord. De heer Yves Stevens had laten weten niet op de hoorzitting aanwezig te kunnen zijn. Hij heeft daarbij gevraagd zijn kandidatuur te beoordelen op basis van de ingediende geschreven stukken. De heer Dirk Van Gestel had eveneens laten weten niet op de hoorzitting aanwezig te zullen zijn. Hij heeft daarbij verklaard de door de Raad van State gegeven rangschikking en de motivering ervan te onderschrijven. Het voorstel van de commissie luidt als volgt: Overwegende: – dat de curricula vitae van de drie kandidaten, alsook de brief van de eerste voorzitter van de Raad van State van 1 december 2017 en het bijgevoegde afschrift van de notulen van de openbare zitting van de algemene vergadering van de Raad van State van 3 oktober 2017 ter beschikking van de leden van de commissie werden gesteld; – dat de Senaat de kandidaten de kans heeft geboden met gesloten deuren te worden gehoord en dat de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden een kandidaat effectief heeft gehoord; – dat alle senatoren de kans hebben gehad op de hoorzitting aanwezig te zijn; – dat de commissie na de hoorzitting de curricula vitae van de drie kandidaten heeft doorgenomen en een debat met gesloten deuren heeft gehouden, waarbij zij de respectieve aanspraken en verdiensten van de kandidaten heeft vergeleken en afgewogen; stelt de commissie, tijdens haar vergadering van 15 januari 2018, bij eenparigheid van de 11 aanwezige leden, voor om de door de Raad van State voorgedragen kandidatenlijst te bevestigen en de daartoe opgegeven motivering van de Raad over te nemen. Die lijst ziet er als volgt uit: – eerste kandidaat: de heer Johan Put, hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Leuven en assessor bij de afdeling wetgeving van de Raad van State; – tweede kandidaat: de heer Yves Stevens, hoofddocent aan de Katholieke Universiteit Leuven; – derde kandidaat: de heer Dirk Van Gestel, beleidsjurist bij het Agentschap Wonen Vlaanderen. Vertrouwen werd geschonken aan de rapporteur voor het uitbrengen van een mondeling verslag in de plenaire vergadering. |
M. Jan Becaus (N-VA), rapporteur. – Le texte que je vais lire maintenant a été rédigé par les services du Sénat et je les en remercie. Le 24 avril 2017, le Conseil d’État a publié au Moniteur belge, en application de l’article 80 des lois coordonnées sur le Conseil d’État, une vacance pour un mandat d’assesseur néerlandophone auprès de la section de législation. Selon le procès-verbal de son audience publique du 3 octobre 2017, dont une copie a été transmise à la présidente du Sénat par le premier président du Conseil d’État par lettre du 1er décembre 2017, reçue au greffe le 6 décembre 2017, l’assemblée générale du Conseil d’État n’a pas pu atteindre l’unanimité pour la présentation des candidats. Par conséquent, le Sénat peut, en vertu des articles 70, §1er, alinéa 8, et 80, alinéa 2, des lois coordonnées sur le Conseil d’État, dans un délai ne pouvant dépasser trente jours, soit confirmer la liste présentée par le Conseil d’État (voir doc. Sénat, no 6-386/1), soit présenter une deuxième liste de trois noms formellement motivée. Le 18 décembre 2017, le Bureau du Sénat a décidé, conformément aux articles 70, §1er, alinéa 9, et 80, alinéa 2, des lois coordonnées sur le Conseil d’État, que les candidats à la fonction à pourvoir devaient être entendus par la commission des Affaires institutionnelles. Toutefois, un problème s’est posé concernant le délai de trente jours dans lequel le Sénat peut se prononcer sur la présentation. En effet, ce délai a pris cours à compter de la réception de la communication de la présentation, le 6 décembre 2017, et devait donc expirer le 5 janvier 2018. Étant donné que le Sénat ne tenait pas de séance plénière pendant le mois de décembre 2017, ce délai risquait d’être dépassé. L’article 70, §1er, alinéa 11, des lois coordonnées sur le Conseil d’État, prévoit toutefois l’interruption de ce délai «pendant les vacances parlementaires fixées par la Chambre et le Sénat». Bien que cette disposition soit formulée de manière extrêmement vague, il en ressort que le législateur a souhaité, d’une part, faire en sorte que le parlement puisse aussi exercer effectivement, en toutes circonstances, ses compétences légales concernant les présentations en vue de nominations au Conseil d’État et, d’autre part, éviter que la procédure de nomination ne puisse se prolonger plus longtemps que nécessaire. Lors de sa réunion du 27 mars 2017, le Bureau du Sénat a souscrit à l’interprétation selon laquelle le délai de trente jours ne court pas pendant les périodes de vacances fixées par la commission parlementaire de concertation. À la demande du Sénat, la commission de concertation a donc décidé le 20 décembre 2017 que le délai serait suspendu pendant les vacances de Noël, soit du 23 décembre 2017 au 7 janvier 2018 inclus. Le Sénat peut donc à présent se prononcer en temps utile sur la présentation en sa séance plénière du 19 janvier 2018. Eu égard à ce qui précède, la présidente de la commission des Affaires institutionnelles a invité les trois candidats à la fonction d’assesseur à pourvoir, par courriels du 22 décembre 2017, à être entendus à huis clos le 15 janvier 2018. Ces trois candidats sont: 1. M. Johan Put, professeur à la Katholieke Universiteit Leuven et assesseur auprès de la section de législation du Conseil d’État; 2. M. Yves Stevens, chargé de cours principal à la Katholieke Universiteit Leuven; 3. M. Dirk Van Gestel, juriste auprès de l’Agentschap Wonen Vlaanderen. Le 15 janvier 2018, la commission a entendu M Johan Put. M. Yves Stevens avait fait savoir qu’il ne pouvait pas être présent à l’audition. Il a demandé que sa candidature soit examinée sur la base des documents écrits déposés. M. Dirk Van Gestel avait également fait savoir qu’il ne serait pas présent à l’audition. Il a déclaré qu’il souscrivait au classement établi par le Conseil d’État et à sa motivation. La proposition de la commission est la suivante: Considérant: – que le curriculum vitae des trois candidats, ainsi que la lettre du premier président du Conseil d’État datée du 1er décembre 2017 et la copie du procès-verbal de l’audience publique de l’assemblée générale du Conseil d’État du 3 octobre 2017 ont été communiqués aux membres de la commission; – que le Sénat a donné aux candidats l’occasion d’être entendus à huis clos et que la commission des Affaires institutionnelles a effectivement auditionné l’un d’entre eux; – que tous les sénateurs ont eu l’opportunité d’être présents à cette audition; – qu’après l’audition, la commission a examiné le curriculum vitae des trois candidats et a tenu un débat à huis clos, au cours duquel elle a procédé à une comparaison et à une mise en balance des titres et mérites respectifs des candidats; la commission, réunie le 15 janvier 2018, propose, à l’unanimité des 11 membres présents, de confirmer la liste de candidats présentée par le Conseil d’État et de faire sienne la motivation donnée par celui-ci. Cette liste se présente comme suit: – Premier candidat: M. Johan Put, professeur à la Katholieke Universiteit Leuven et assesseur auprès de la section de législation du Conseil d’État; – Deuxième candidat: M. Yves Stevens, chargé de cours principal à la Katholieke Universiteit Leuven; – Troisième candidat: M. Dirk Van Gestel, juriste auprès de l’Agentschap Wonen Vlaanderen. Confiance a été faite au rapporteur pour un rapport oral en séance plénière. |
|
De voorzitster. – Vraagt iemand het woord? |
Mme la présidente. – Quelqu’un demande-t-il la parole? |
|
Mevrouw Annick De Ridder (N-VA). – Wij weten dat het een prerogatief is van de voorzitter, maar wij willen toch in het verslag laten optekenen dat het voor onze fractie geen must is om deze kwestie in de Senaat te behandelen. We weten dat we met die mening alleen staan. |
Mme Annick De Ridder (N-VA). – Nous savons que c’est une prérogative du président. Nous tenons toutefois à ce qu’il soit consigné au compte rendu que, pour notre groupe, il n’est pas obligatoire de traiter cette question au Sénat. Nous savons que nous sommes les seuls à avoir cette opinion. |
|
De voorzitster. – Daar niemand meer het woord vraagt, stel ik voor dat de Senaat de door de Raad van State voorgestelde lijst bevestigt. |
Mme la présidente. – Plus personne ne demandant la parole, je propose que le Sénat confirme la liste présentée par le Conseil d’État. |
|
(Instemming) |
(Assentiment) |
Inoverwegingneming van voorstellen |
|
|
De voorzitster. – De lijst van de in overweging te nemen voorstellen werd rondgedeeld. Zijn er opmerkingen? Aangezien er geen opmerkingen zijn, beschouw ik die voorstellen als in overweging genomen en verzonden naar de commissies die door het Bureau zijn aangewezen. |
Mme la présidente. – La liste des propositions à prendre en considération a été distribuée. Est-ce qu’il y a des observations? Puisqu’il n’y a pas d’observations, ces propositions sont considérées comme prises en considération et renvoyées à la commission indiquée par le Bureau. |
|
(De lijst van de in overweging genomen voorstellen wordt in de bijlage opgenomen.) |
(La liste des propositions prises en considération figure en annexe.) |
Parlementaire Assemblee van de Organisatie voor de veiligheid en de samenwerking in Europa (OVSE) |
Assemblée parlementaire de l’Organisation pour la sécurité et la coopération en Europe (OSCE) |
|
De voorzitster. – Bij de Senaat is een voorstel ingediend tot wijziging van de samenstelling van de delegatie in de Parlementaire Assemblee van de Organisatie voor de veiligheid en de samenwerking in Europa (OVSE). |
Mme la présidente. – Le Sénat est saisi d’une demande tendant à modifier la composition de la délégation auprès de l’Assemblée parlementaire de l’Organisation pour la sécurité et la coopération en Europe (OSCE). |
|
Mevrouw Olga Zrihen vervangt de heer Christophe Lacroix als lid. |
Mme Olga Zrihen remplace M. Christophe Lacroix en tant que membre. |
|
(Instemming) |
(Assentiment) |
|
– Hiervan zal kennis worden gegeven aan de minister van Buitenlandse Zaken en aan de voorzitter van de Parlementaire Assemblee van de Organisatie voor de veiligheid en de samenwerking in Europa. |
– Il en sera donné connaissance au ministre des Affaires étrangères et au président de l’Assemblée parlementaire de l’Organisation pour la sécurité et la coopération en Europe. |
Gezamenlijke Parlementaire Controlegroep (GPC) inzake Europol |
Groupe de contrôle parlementaire conjoint spécialisé pour Europol |
|
De voorzitster. – Bij de Senaat is een voorstel ingediend tot wijziging van de samenstelling van de delegatie in de Gezamenlijke Parlementaire Controlegroep (GPC) inzake Europol. |
Mme la présidente. – Le Sénat est saisi d’une demande tendant à modifier la composition de la délégation auprès du Groupe de contrôle parlementaire conjoint spécialisé pour Europol. |
|
Mevrouw Simone Susskind vervangt mevrouw Olga Zrihen als lid. |
Mme Simone Susskind remplace Mme Olga Zrihen en tant que membre. |
|
(Instemming) |
(Assentiment) |
Overlijden van oud-senatoren |
|
|
De voorzitster. – De Senaat heeft met groot leedwezen kennisgenomen van het overlijden van de heer Frédéric François, eresenator, en van de heren Fons Vergote, Freddy Van Gaever, Michel Dighneef en Jozef Frans Houben, gewezen senatoren. Uw voorzitster heeft het rouwbeklag van de vergadering aan de familie van onze betreurde gewezen medeleden betuigd. |
Mme la présidente. – Le Sénat a appris avec un vif regret le décès de M. Frédéric François, sénateur honoraire, et de MM. Fons Vergote, Freddy Van Gaever, Michel Dighneef et Jozef Frans Houben, anciens sénateurs. Votre présidente a adressé les condoléances de l’Assemblée aux familles de nos regrettés anciens collègues. |
Stemmingen |
|
|
(De naamlijsten worden in de bijlage opgenomen.) |
(Les listes nominatives figurent en annexe.) |
Informatieverslag betreffende het optimaliseren van de samenwerking tussen de federale overheid en de Gewesten inzake de bekendmaking van de beleidsmaatregelen ten gunste van de zelfstandige ondernemers en de kmo’s, alsook inzake de administratieve vereenvoudiging (Stuk 6-320) |
|
|
Stemming 1 |
Vote no 1 |
|
Nederlandse taalgroep |
Groupe linguistique néerlandais |
|
Aanwezig: 27 |
Présents: 27 |
|
Franse taalgroep |
Groupe linguistique français |
|
Aanwezig: 16 |
Présents: 16 |
|
De Duitstalige gemeenschapssenator heeft voorgestemd. |
Le sénateur de Communauté germanophone a voté pour. |
|
– Het informatieverslag heeft de meerderheid van de uitgebrachte stemmen en minstens een derde van de uitgebrachte stemmen behaald in elke taalgroep. – Het verslag is aangenomen en zal worden meegedeeld aan de eerste minister, aan de vice-eersteminister en minister van Werk, Economie en Consumenten en aan de minister van Middenstand, Zelfstandigen, KMO’s, Landbouw en Maatschappelijke Integratie, evenals aan de voorzitter van de Kamer van volksvertegenwoordigers en aan de minister-presidenten en de voorzitters van de parlementen van de Gemeenschappen en de Gewesten. |
– Le rapport d’information a obtenu la majorité des suffrages et au moins un tiers des suffrages dans chaque groupe linguistique. – Le rapport est adopté et sera communiqué au premier ministre, au Vice-premier ministre et ministre de l’Emploi, de l’Économie et des Consommateurs, au ministre des Classes moyennes, des Indépendants, des PME, de l’Agriculture et de l’Intégration sociale, ainsi qu’au président de la Chambre des représentants et aux ministres-présidents et présidents des parlements des Communautés et des Régions. |
Verzoek tot het opstellen van een informatieverslag betreffende de noodzakelijke samenwerking tussen de federale overheid, de Gemeenschappen en de Gewesten inzake de verbetering van de luchtkwaliteit, met het oog op de bevordering van de volksgezondheid (Stuk 6-391) |
|
|
Stemming 2 |
Vote no 2 |
|
Nederlandse taalgroep |
Groupe linguistique néerlandais |
|
Aanwezig: 27 |
Présents: 27 |
|
Franse taalgroep |
Groupe linguistique français |
|
Aanwezig: 16 |
Présents: 16 |
|
De Duitstalige gemeenschapssenator heeft voorgestemd. |
Le sénateur de Communauté germanophone a voté pour. |
|
– Het verzoek heeft de meerderheid van de uitgebrachte stemmen en minstens een derde van de uitgebrachte stemmen behaald in elke taalgroep. – Derhalve is het verzoek aangenomen. – Het werd door het Bureau naar de Commissie voor de Transversale Aangelegenheden – Gewestbevoegdheden verzonden. |
– La demande a obtenu la majorité des suffrages et au moins un tiers des suffrages dans chaque groupe linguistique. – Par conséquent, la demande est adoptée. – Le rapport d’information a été envoyé par le Bureau à la Commission des matières transversales – compétences régionales. |
Dotatie van de Senaat – Aanpassing van de dotatie voor het dienstjaar 2018 (Stuk 6-375/2) |
Dotation du Sénat – Ajustement de la dotation pour l’exercice 2018 (Doc. 6-375/2) |
|
Stemming 3 |
Vote no 3 |
|
Aanwezig: 44 |
Présents: 44 |
|
– De aanpassing van de dotatie voor het dienstjaar 2018 is aangenomen. |
– L’ajustement de la dotation pour l’exercice 2018 est adopté. |
Regeling van de werkzaamheden |
|
|
De voorzitster. – De agenda van deze vergadering is afgewerkt. De volgende vergadering vindt plaats op vrijdag 23 februari. |
Mme la présidente. – L’ordre du jour de la présente séance est ainsi épuisé. La prochaine séance aura lieu le vendredi 23 février. |
|
(De vergadering wordt gesloten om 12.35 uur.) |
(La séance est levée à 12 h 35.) |
Berichten van verhindering |
|
|
Afwezig met bericht van verhindering: Mevrouw Gahouchi en de heer Wahl, om gezondheidsredenen; de heren Destexhe en Daems, met opdracht in het buitenland; de dames Vienne, Taelman en Van dermeersch en de heren Henry en D’haeseleer, wegens andere plichten. |
Mme Gahouchi et M. Wahl, pour raison de santé; MM. Destexhe et Daems, en mission à l’étranger; Mmes Vienne, Taelman et Van dermeersch et MM. Henry et D’haeseleer, pour d’autres devoirs, demandent d’excuser leur absence à la présente séance. |
|
– Voor kennisgeving aangenomen. |
– Pris pour information. |
Bijlage |
|
Naamstemmingen |
|
|
Stemming 1 |
Vote no 1 |
|
Nederlandse taalgroep |
Groupe linguistique néerlandais |
|
Aanwezig: 27 |
Présents : 27 |
|
Voor |
Pour |
|
Bert Anciaux, Rob Beenders, Karin Brouwers, Ann Brusseel, Sabine de Bethune, Jean-Jacques De Gucht, Petra De Sutter, Brigitte Grouwels, Annemie Maes, Elisabeth Meuleman, Joris Poschet, Katia Segers, Güler Turan, Steven Vanackere, Bart Van Malderen, Lode Vereeck, Johan Verstreken. |
|
|
Onthoudingen |
Abstentions |
|
Jan Becaus, Cathy Coudyser, Annick De Ridder, Andries Gryffroy, Lieve Maes, Jan Peumans, Pol Van Den Driessche, Miranda Van Eetvelde, Jan Van Esbroeck, Karl Vanlouwe. |
|
|
Franse taalgroep |
Groupe linguistique français |
|
Aanwezig: 16 |
Présents : 16 |
|
Voor |
Pour |
|
Anne Barzin, Jacques Brotchi, Christine Defraigne, Olivier Destrebecq, Nadia El Yousfi, Yves Evrard, Christophe Lacroix, Anne Lambelin, Bertin Mampaka Mankamba, Gilles Mouyard, Patrick Prévot, Hélène Ryckmans, Simone Susskind, Cécile Thibaut, Véronique Waroux, Olga Zrihen. |
|
|
Duitstalige gemeenschapssenator |
Sénateur de communauté germanophone |
|
Voor |
Pour |
|
Karl-Heinz Lambertz. |
|
|
Stemming 2 |
Vote no 2 |
|
Nederlandse taalgroep |
Groupe linguistique néerlandais |
|
Aanwezig: 27 |
Présents : 27 |
|
Voor |
Pour |
|
Bert Anciaux, Rob Beenders, Karin Brouwers, Ann Brusseel, Sabine de Bethune, Jean-Jacques De Gucht, Petra De Sutter, Brigitte Grouwels, Annemie Maes, Elisabeth Meuleman, Joris Poschet, Katia Segers, Güler Turan, Steven Vanackere, Bart Van Malderen, Lode Vereeck, Johan Verstreken. |
|
|
Onthoudingen |
Abstentions |
|
Jan Becaus, Cathy Coudyser, Annick De Ridder, Andries Gryffroy, Lieve Maes, Jan Peumans, Pol Van Den Driessche, Miranda Van Eetvelde, Jan Van Esbroeck, Karl Vanlouwe. |
|
|
Franse taalgroep |
Groupe linguistique français |
|
Aanwezig: 16 |
Présents : 16 |
|
Voor |
Pour |
|
Anne Barzin, Jacques Brotchi, Christine Defraigne, Olivier Destrebecq, Nadia El Yousfi, Yves Evrard, Christophe Lacroix, Anne Lambelin, Bertin Mampaka Mankamba, Gilles Mouyard, Patrick Prévot, Hélène Ryckmans, Simone Susskind, Cécile Thibaut, Véronique Waroux, Olga Zrihen. |
|
|
Duitstalige gemeenschapssenator |
Sénateur de communauté germanophone |
|
Voor |
Pour |
|
Karl-Heinz Lambertz. |
|
|
Stemming 3 |
Vote no 3 |
|
Aanwezig: 44 |
Présents : 44 |
|
Voor |
Pour |
|
Bert Anciaux, Anne Barzin, Jan Becaus, Rob Beenders, Jacques Brotchi, Karin Brouwers, Ann Brusseel, Cathy Coudyser, Sabine de Bethune, Christine Defraigne, Jean-Jacques De Gucht, Annick De Ridder, Olivier Destrebecq, Petra De Sutter, Nadia El Yousfi, Yves Evrard, Brigitte Grouwels, Andries Gryffroy, Christophe Lacroix, Anne Lambelin, Karl-Heinz Lambertz, Annemie Maes, Lieve Maes, Bertin Mampaka Mankamba, Elisabeth Meuleman, Gilles Mouyard, Jan Peumans, Joris Poschet, Patrick Prévot, Hélène Ryckmans, Katia Segers, Simone Susskind, Cécile Thibaut, Güler Turan, Steven Vanackere, Pol Van Den Driessche, Miranda Van Eetvelde, Jan Van Esbroeck, Karl Vanlouwe, Bart Van Malderen, Lode Vereeck, Johan Verstreken, Véronique Waroux, Olga Zrihen. |
|
In overweging genomen voorstellen |
|
|
Voorstellen van resolutie |
Propositions de résolution |
|
Voorstel van resolutie voor de invoering van een eenvoudigere en informatievere belastingaangifte (van mevrouw Brigitte Grouwels c.s.; Stuk 6-381/1). |
Proposition de résolution relative à l’instauration d’une déclaration fiscale simplifiée et plus informative (de Mme Brigitte Grouwels et consorts; Doc. 6-381/1). |
|
– Commissie voor de Transversale Aangelegenheden – Gewestbevoegdheden |
– Commission des Matières transversales – Compétences régionales |
|
Voorstel van resolutie om opdracht te geven tot het instellen van een onderzoek naar wahabistische organisaties die actief zijn op ons grondgebied om te bepalen of ze schadelijke sektarische organisaties zijn (van de heren Jean-Jacques De Gucht en Jean-Paul Wahl; Stuk 6-383/1). |
Proposition de résolution visant à charger les instances compétentes d’enquêter sur les organisations wahhabites actives sur notre territoire afin de déterminer si elles sont des organisations sectaires nuisibles (de MM. Jean-Jacques De Gucht et Jean-Paul Wahl; Doc. 6-383/1). |
|
– Commissie voor de Institutionele Aangelegenheden |
– Commission des Affaires institutionnelles |
|
Voorstel van resolutie om een einde te maken aan de slavernij en andere schendingen van de mensenrechten van migranten in Libië (van de heer Bertin Mampaka Mankamba; Stuk 6-387/1). |
Proposition de résolution visant à mettre fin à l’esclavage et aux autres violations des droits de l’homme qui frappent les migrants en Libye (de M. Bertin Mampaka Mankamba; Doc. 6-387/1). |
|
– Commissie voor de Transversale Aangelegenheden – Gewestbevoegdheden |
– Commission des Matières transversales – Compétences régionales |
|
Voorstel van resolutie met het oog op een wettelijk kader betreffende de verkoop, de aankoop en het gebruik van virtueel geld alsook alle aanverwante financiële producten (van de heer Christophe Lacroix, de dames Nadia El Yousfi en Anne Lambelin, de heer Karl-Heinz Lambertz, mevrouw Christie Morreale, de heer Patrick Prévot en de dames Simone Susskind, Christiane Vienne en Olga Zrihen; Stuk 6-390/1). |
Proposition de résolution visant à établir un cadre légal relatif à la vente, l’achat et l’utilisation de monnaies virtuelles ainsi qu’à l’ensemble des produits financiers qui y sont associés (de M. Christophe Lacroix, Mmes Nadia El Yousfi et Anne Lambelin, M. Karl-Heinz Lambertz, Mme Christie Morreale, M. Patrick Prévot et Mmes Simone Susskind, Christiane Vienne et Olga Zrihen; Doc. 6-390/1). |
|
– Commissie voor de Transversale Aangelegenheden – Gewestbevoegdheden |
– Commission des Matières transversales – Compétences régionales |
Niet-evocaties |
|
|
Bij boodschappen van 28 november 2017 heeft de Senaat aan de Kamer van volksvertegenwoordigers terugbezorgd, met het oog op de bekrachtiging door de Koning, de volgende niet-geëvoceerde wetsontwerpen: |
Par messages du 28 novembre 2017, le Sénat a retourné à la Chambre des représentants, en vue de la sanction royale, les projets de loi non évoqués qui suivent: |
|
Wetsontwerp tot wijziging van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen (Stuk 6-376/1). |
Projet de loi modifiant la loi du 15 décembre 1980 sur l’accès au territoire, le séjour, l’établissement et l’éloignement des étrangers (Doc. 6-376/1). |
|
Wetsontwerp tot wijziging van de wet van 2 augustus 2002 betreffende het toezicht op de financiële sector en de financiële diensten teneinde het beroep te regelen dat kan worden ingesteld tegen bepaalde beslissingen van de FSMA, genomen krachtens de wet over de infrastructuren voor de markten voor financiële instrumenten (Stuk 6-377/1). |
Projet de loi modifiant la loi du 2 août 2002 relative à la surveillance du secteur financier et aux services financiers en vue de régler les recours contre certaines décisions prises par la FSMA en vertu de la loi relative aux infrastructures des marchés d’instruments financiers (Doc. 6-377/1). |
|
– Voor kennisgeving aangenomen. |
– Pris pour notification. |
Nationale instelling voor radioactief afval en verrijkte splijtstoffen (NIRAS) |
Organisme national des déchets radioactifs et des matières fissiles enrichies (ONDRAF) |
|
Bij brief van 27 november 2017 heeft de minister van Energie, Leefmilieu en Duurzame Ontwikkeling, overeenkomstig artikel 179, §2, 13º, van de wet van 8 augustus 1980 betreffende de budgettaire voorstellen 1979-1980 aan de Senaat overgezonden, het jaarverslag voor 2016. |
Par lettre du 27 novembre 2017, la ministre de l’Énergie, de l’Environnement et du Développement durable a transmis au Sénat, conformément à l’article 179, §2, 13º, de la loi du 8 août 1980 relative aux propositions budgétaires 1979-1980, le rapport annuel pour 2016. |
|
– Neergelegd ter griffie. |
– Dépôt au greffe. |
Wijziging Verdrag betreffende het internationale spoorwegvervoer (COTIF) |
Modification de la Convention relative aux transports internationaux ferroviaires (COTIF) |
|
Bij brief van 23 november 2017 heeft de minister van Mobiliteit, belast met Belgocontrol en de Nationale Maatschappij der Belgische spoorwegen overeenkomstig artikel 2, tweede lid, van de wet van 15 februari 2007 houdende instemming met het Protocol houdende wijziging van het Verdrag betreffende het internationale spoorwegvervoer (COTIF) van 9 mei 1980, gedaan te Vilnius op 3 juni 1999, aan de Senaat overgezonden, het schriftelijk verslag over de wijzigingen aan het Verdrag betreffende het internationale spoorwegvervoer (COTIF) van 9 mei 1980, zoals gewijzigd door het Protocol van 3 juni 1999, goedgekeurd door de Algemene Vergadering tijdens haar 12e zitting. |
Par lettre du 23 novembre 2017, le ministre de la Mobilité, chargé de Belgocontrol et de la Société nationale des chemins de fer belges a transmis au Sénat, conformément l’article 2, alinéa 2, de la loi du 15 février 2007 portant assentiment au Protocole portant modification de la Convention relative aux transports internationaux ferroviaires (COTIF) du 9 mai 1980, fait à Vilnius le 3 juin 1999, le rapport écrit sur les modifications de la Convention relative aux transports internationaux ferroviaires (COTIF) du 9 mai 1980, telle que modifiée par le Protocole du 3 juin 1999, adoptées par l’Assemblée générale lors de sa 12ème session. |
|
– Neergelegd ter Griffie. |
– Dépôt au Greffe. |
Grondwettelijk Hof – Arresten |
|
|
Met toepassing van artikel 113 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, geeft de griffier van het Grondwettelijk Hof kennis aan de voorzitter van de Senaat van: |
En application de l’article 113 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour constitutionnelle, le greffier de la Cour constitutionnelle notifie au président du Sénat: |
|
– het arrest nr. 127/2017, uitgesproken op 9 november 2017 inzake de prejudiciële vraag betreffende de artikelen 1 en 3, tweede lid, van de wet van 14 juli 1961 “tot regeling van het herstel der door grof wild aangerichte schade”, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen (rolnummer 6433); |
– l’arrêt no 127/2017, rendu le 9 novembre 2017, en cause la question préjudicielle relative aux articles 1er et 3, alinéa 2, de la loi du 14 juillet 1961 «en vue d’assurer la réparation des dégâts causés par le gros gibier», posée par le Tribunal de première instance de Namur, division Namur (numéro du rôle 6433); |
|
– het arrest nr. 128/2017, uitgesproken op 9 november 2017 inzake de prejudiciële vragen betreffende artikel 21, tweede lid, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, gesteld door de Raad van State (rolnummers 6489 en 6490); |
– l’arrêt no 128/2017, rendu le 9 novembre 2017, en cause les questions préjudicielles relatives à l’article 21, alinéa 2, des lois sur le Conseil d’État, coordonnées le 12 janvier 1973, posées par le Conseil d’État (numéros du rôle 6489 et 6490); |
|
– het arrest nr. 129/2017, uitgesproken op 9 november 2017 inzake de prejudiciële vragen betreffende de artikelen 4, 6, 34, 43/4 en 43/8 van de wet van 7 mei 1999 op de kansspelen, de weddenschappen, de kansspelinrichtingen en de bescherming van de spelers, gesteld door de Raad van State (rolnummers 6510, 6511 en 6512); |
– l’arrêt no 129/2017, rendu le 9 novembre 2017, en cause les questions préjudicielles relatives aux articles 4, 6, 34, 43/4 et 43/8 de la loi du 7 mai 1999 sur les jeux de hasard, les paris, les établissements de jeux de hasard et la protection des joueurs, posées par le Conseil d’État (numéros du rôle 6510, 6511 et 6512); |
|
– het arrest nr. 130/2017, uitgesproken op 9 november 2017 inzake de prejudiciële vragen betreffende artikel 135, §1, van het Wetboek van strafvordering, gesteld door de kamer van inbeschuldigingstelling van het Hof van Beroep te Gent (rolnummer 6516); |
– l’arrêt no 130/2017, rendu le 9 novembre 2017, en cause les questions préjudicielles relatives à l’article 135, §1er, du Code d’instruction criminelle, posées par la chambre des mises en accusation de la Cour d’appel de Gand (numéro du rôle 6516); |
|
– het arrest nr. 131/2017, uitgesproken op 23 november 2017 inzake de prejudiciële vraag betreffende artikel 345 van het Burgerlijk Wetboek, gesteld door de Franstalige Rechtbank van eerste aanleg te Brussel (rolnummer 6545); |
– l’arrêt no 131/2017, rendu le 23 novembre 2017, en cause la question préjudicielle relative à l’article 345 du Code civil, posée par le Tribunal de première instance francophone de Bruxelles (numéro du rôle 6545); |
|
– het arrest nr. 132/2017, uitgesproken op 23 november 2017 inzake de prejudiciële vraag betreffende de artikelen 39 en 40 van de wet van 5 augustus 1978 houdende economische en budgettaire hervormingen, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Luik (rolnummer 6546); |
– l’arrêt no 132/2017, rendu le 23 novembre 2017, en cause la question préjudicielle relative aux articles 39 et 40 de la loi du 5 août 1978 de réformes économiques et budgétaires, posée par le Tribunal de première instance de Liège, division Liège (numéro du rôle 6546); |
|
– het arrest nr. 133/2017, uitgesproken op 23 november 2017 inzake de prejudiciële vragen betreffende artikel 9, tweede lid, van afdeling 3 (“Regels betreffende de pacht in het bijzonder”) van boek III, titel VIII, hoofdstuk II, van het Burgerlijk Wetboek, gesteld door de Vrederechter van het eerste kanton Ieper en door de Vrederechter van het kanton Moeskroen-Komen-Waasten (rolnummers 6549 en 6557); |
– l’arrêt no 133/2017, rendu le 23 novembre 2017, en cause les questions préjudicielles relatives à l’article 9, alinéa 2, de la section 3 («Des règles particulières aux baux à ferme») du livre III, titre VIII, chapitre II, du Code civil, posées par le Juge de paix du premier canton d’Ypres et par le Juge de paix du canton de Mouscron-Comines-Warneton (numéros du rôle 6549 et 6557); |
|
– het arrest nr. 134/2017, uitgesproken op 23 november 2017 inzake de prejudiciële vragen over artikel 67, §2, van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten, gesteld door het Arbeidshof te Bergen (rolnummer 6569); |
– l’arrêt no 134/2017, rendu le 23 novembre 2017, en cause les questions préjudicielles concernant l’article 67, §2, de la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail, posées par la Cour du travail de Mons (numéro du rôle 6569); |
|
– het arrest nr. 135/2017, uitgesproken op 30 november 2017 inzake de beroepen tot gedeeltelijke vernietiging van de wet van 10 augustus 2015 tot verhoging van de wettelijke leeftijd voor het rustpensioen, de voorwaarden voor de toegang tot het vervroegd pensioen en de minimumleeftijd voor het overlevingspensioen, ingesteld door André-Marie Hennebert en door Luc Logghe en anderen (rolnummers 6348 en 6365); |
– l’arrêt no 135/2017, rendu le 30 novembre 2017, en cause les recours en annulation partielle de la loi du 10 août 2015 visant à relever l’âge légal de la pension de retraite, les conditions d’accès à la pension de retraite anticipée et l’âge minimum de la pension de survie, introduits par André-Marie Hennebert et par Luc Logghe et autres (numéros du rôle 6348 et 6365); |
|
– het arrest nr. 136/2017, uitgesproken op 30 november 2017 inzake de prejudiciële vragen over de artikelen 2, 7º, en 5, 2º, van de wet van 31 maart 2010 betreffende de vergoeding van schade als gevolg van gezondheidszorg, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Hoei (rolnummer 6418); |
– l’arrêt no 136/2017, rendu le 30 novembre 2017, en cause les questions préjudicielles concernant les articles 2, 7º, et 5, 2º, de la loi du 31 mars 2010 relative à l’indemnisation des dommages résultant de soins de santé, posées par le Tribunal de première instance de Liège, division Huy (numéro du rôle 6418); |
|
– het arrest nr. 137/2017, uitgesproken op 30 november 2017 inzake de prejudiciële vraag betreffende artikel 38, §2bis, van de wet op de politie over het wegverkeer, gesteld door de Franstalige Correctionele Rechtbank te Brussel (rolnummer 6421); |
– l’arrêt no 137/2017, rendu le 30 novembre 2017, en cause la question préjudicielle concernant l’article 38, §2bis, de la loi relative à la police de la circulation routière, posée par le Tribunal correctionnel francophone de Bruxelles (numéro du rôle 6421); |
|
– het arrest nr. 138/2017, uitgesproken op 30 november 2017 inzake de prejudiciële vraag betreffende artikel 251 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1964 (thans artikel 346 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992), gesteld door het Hof van Beroep te Luik (rolnummer 6423); |
– l’arrêt no 138/2017, rendu le 30 novembre 2017, en cause la question préjudicielle relative à l’article 251 du Code des impôts sur les revenus 1964 (actuellement l’article 346 du Code des impôts sur les revenus 1992), posée par la Cour d’appel de Liège (numéro du rôle 6423); |
|
– het arrest nr. 139/2017, uitgesproken op 30 november 2017 inzake de prejudiciële vragen betreffende artikel 1051 van het Gerechtelijk Wetboek, gesteld door het Arbeidshof te Luik, afdeling Luik (rolnummer 6459); |
– l’arrêt no 139/2017, rendu le 30 novembre 2017, en cause les questions préjudicielles relatives à l’article 1051 du Code judiciaire, posées par la Cour du travail de Liège, division Liège (numéro du rôle 6459); |
|
– het arrest nr. 140/2017, uitgesproken op 30 november 2017 inzake de prejudiciële vraag over artikel 11, §5, van de wet van 19 december 2003 betreffende het Europees aanhoudingsbevel, gesteld door de kamer van inbeschuldigingstelling van het Hof van Beroep te Brussel (rolnummer 6600); |
– l’arrêt no 140/2017, rendu le 30 novembre 2017, en cause la question préjudicielle concernant l’article 11, §5, de la loi du 19 décembre 2003 relative au mandat d’arrêt européen, posée par la chambre des mises en accusation de la Cour d’appel de Bruxelles (numéro du rôle 6600); |
|
– het arrest nr. 141/2017, uitgesproken op 30 november 2017 inzake de prejudiciële vraag over de artikelen 2 en 3 van de wet van 25 januari 2010 “tot wijziging van het koninklijk besluit van 30 maart 2001 tot regeling van de rechtspositie van het personeel van de politiediensten (RPPol) wat betreft de benoeming in de graad van aanstelling van bepaalde personeelsleden van de algemene directie van de gerechtelijke politie”, gesteld door de Franstalige Rechtbank van eerste aanleg te Brussel (rolnummer 6612); |
– l’arrêt no 141/2017, rendu le 30 novembre 2017, en cause la question préjudicielle relative aux articles 2 et 3 de la loi du 25 janvier 2010 «modifiant l’arrêté royal du 30 mars 2001 portant la position juridique du personnel des services de police (PJPol) en ce qui concerne la nomination dans le grade de commissionnement de certains membres du personnel de la direction générale de la police judiciaire», posée par le Tribunal de première instance francophone de Bruxelles (numéro du rôle 6612); |
|
– het arrest nr. 142/2017, uitgesproken op 30 november 2017 inzake het beroep tot vernietiging van de artikelen 1 tot 10 en 13 tot 18 van het decreet van de Franse Gemeenschap van 29 maart 2017 betreffende de studie geneeskunde en de studie tandheelkunde, ingesteld door Sarah Oudaha en anderen (rolnummer 6709); |
– l’arrêt no 142/2017, rendu le 30 novembre 2017, en cause le recours en annulation des articles 1er à 10 et 13 à 18 du décret de la Communauté française du 29 mars 2017 relatif aux études de sciences médicales et dentaires, introduit par Sarah Oudaha et autres (numéro du rôle 6709); |
|
– het arrest nr. 143/2017, uitgesproken op 14 december 2017 inzake de prejudiciële vragen betreffende artikel 2277 van het Burgerlijk Wetboek, gesteld door de Vrederechter van het kanton Florennes-Walcourt en door de Rechtbank van eerste aanleg Henegouwen, afdeling Charleroi (rolnummers 6430, 6436, 6437 en 6438); |
– l’arrêt no 143/2017, rendu le 14 décembre 2017, en cause les questions préjudicielles relatives à l’article 2277 du Code civil, posées par le Juge de paix du canton de Florennes-Walcourt et par le Tribunal de première instance du Hainaut, division Charleroi (numéros de rôle 6430, 6436, 6437 et 6438); |
|
– het arrest nr. 144/2017, uitgesproken op 14 december 2017 inzake het beroep tot vernietiging van de gemeentelijke beslissing van de stad Antwerpen betreffende lage-emissiezone, het decreet van het Vlaamse Gewest van 27 november 2015 betreffende lage-emissiezones, het besluit van de Vlaamse overheid van 26 februari 2016 en het programmadecreet 2017 van de Vlaamse overheid, ingesteld door Lode Goukens (rolnummer 6731); |
– l’arrêt no 144/2017, rendu le 14 décembre 2017, en cause le recours en annulation de la décision communale de la ville d’Anvers relative à la zone de basses émissions, du décret de la Région flamande du 27 novembre 2015 relatif aux zones de basses émissions, de l’arrêté de l’autorité flamande du 26 février 2016 et du décret-programme 2017 de l’autorité flamande, introduit par Lode Goukens (numéro du rôle 6731); |
|
– het arrest nr. 145/2017, uitgesproken op 21 december 2017 inzake de beroepen tot gehele of gedeeltelijke vernietiging van de bepalingen van afdeling 4 (Intercommunales, artikelen 86 tot 93) van hoofdstuk 4 van titel 4 van de programmawet van 10 augustus 2015, ingesteld door de cvba “Intercommunale d’incendie de Liège et environs”, door de vzw “Union des Villes et Communes de Wallonie”, door de cvba “Association intercommunale Bureau économique de la province de Namur” en anderen, door de cvba “Association intercommunale d’étude et d’exploitation d’électricité et de gaz”, door de opdrachthoudende vereniging “EcoWerf, intergemeentelijk milieubedrijf Oost-Brabant” en anderen, door de cvba “Compagnie Intercommunale Liégeoise des Eaux” en door de cvba “Intercommunale de gestion de l’environnement” (rolnummers 6339, 6341, 6345, 6355, 6357, 6358 en 6361); |
– l’arrêt no 145/2017, rendu le 21 décembre 2017, en cause les recours en annulation totale ou partielle des dispositions de la section 4 (Intercommunales, articles 86 à 93) du chapitre 4 du titre 4 de la loi-programme du 10 août 2015, introduits par la SCRL «Intercommunale d’incendie de Liège et environs», par l’ASBL «Union des Villes et Communes de Wallonie», par la SCRL «Association intercommunale Bureau économique de la province de Namur» et autres, par la SCRL «Association intercommunale d’étude et d’exploitation d’électricité et de gaz», par l’association chargée de mission «EcoWerf, intergemeentelijk milieubedrijf Oost-Brabant» et autres, par la SCRL «Compagnie Intercommunale Liégeoise des Eaux» et par la SCRL «Intercommunale de gestion de l’environnement» (numéros du rôle 6339, 6341, 6345, 6355, 6357, 6358 et 6361); |
|
– het arrest nr. 146/2017, uitgesproken op 21 december 2017 inzake de prejudiciële vraag betreffende de artikelen 31, tweede lid, 4º, en 32, tweede lid, 2º, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Luxemburg, afdeling Aarlen (rolnummer 6446); |
– l’arrêt no 146/2017, rendu le 21 décembre 2017, en cause la question préjudicielle relative aux articles 31, alinéa 2, 4º, et 32, alinéa 2, 2º, du Code des impôts sur les revenus 1992, posée par le Tribunal de première instance du Luxembourg, division Arlon (numéro du rôle 6446); |
|
– het arrest nr. 147/2017, uitgesproken op 21 december 2017 inzake het beroep tot vernietiging van artikel 73 van de programmawet (I) van 26 december 2015 (“wijzigingen van de wet van 5 juli 1994 betreffende bloed en bloedderivaten van menselijke oorsprong”), ingesteld door de nv “Octopharma Benelux” (rolnummer 6454); |
– l’arrêt no 147/2017, rendu le 21 décembre 2017, en cause le recours en annulation de l’article 73 de la loi-programme (I) du 26 décembre 2015 («modifications de la loi du 5 juillet 1994 relative au sang et aux dérivés du sang d’origine humaine»), introduit par la SA «Octopharma Benelux» (numéro du rôle 6454); |
|
– het arrest nr. 148/2017, uitgesproken op 21 december 2017 inzake de beroepen tot gedeeltelijke vernietiging van de wet van 5 februari 2016 tot wijziging van het strafrecht en de strafvordering en houdende diverse bepalingen inzake justitie, ingesteld door Luc Lamine en Alphonsius Mariën, door de vzw “Syndicat des Avocats pour la Démocratie”, door Auguste Verwerft, door de vzw “Liga voor Mensenrechten”, door de vzw “Ligue des Droits de l’Homme” en de vzw “Association Syndicale des Magistrats” en door de “Ordre des barreaux francophones et germanophone” (rolnummers 6492, 6493, 6494, 6495, 6496, 6497 en 6498); |
– l’arrêt no 148/2017, rendu le 21 décembre 2017, en cause les recours en annulation partielle de la loi du 5 février 2016 modifiant le droit pénal et la procédure pénale et portant des dispositions diverses en matière de justice, introduits par Luc Lamine et Alphonsius Mariën, par l’ASBL «Syndicat des Avocats pour la Démocratie», par Auguste Verwerft, par l’ASBL «Liga voor Mensenrechten», par l’ASBL «Ligue des Droits de l’Homme» et l’ASBL «Association Syndicale des Magistrats» et par l’Ordre des barreaux francophones et germanophone (numéros du rôle 6492, 6493, 6494, 6495, 6496, 6497 et 6498); |
|
– het arrest nr. 149/2017, uitgesproken op 21 december 2017 inzake het beroep tot vernietiging van de artikelen 3 en 4 van de wet van 16 augustus 2016 “tot wijziging van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, met het oog op de bekendmaking van de adviezen van de afdeling wetgeving”, in zoverre zij betrekking hebben op de artikelen 5/2, derde lid, en 5/3 van de gecoördineerde wetten op de Raad van State, ingesteld door H.B. en anderen (rolnummer 6521); |
– l’arrêt no 149/2017, rendu le 21 décembre 2017, en cause le recours en annulation des articles 3 et 4 de la loi du 16 août 2016 «modifiant les lois sur le Conseil d’État, coordonnées le 12 janvier 1973, en vue de la publication des avis de la section de législation», dans la mesure où ils concernent les articles 5/2, alinéa 3, et 5/3 des lois coordonnées sur le Conseil d’État, introduit par H.B. et autres (numéro du rôle 6521); |
|
– het arrest nr. 150/2017, uitgesproken op 21 december 2017 inzake het beroep tot vernietiging van artikel 2 van de wet van 1 april 2016 tot wijziging van de wet van 10 november 2006 betreffende de openingsuren in handel, ambacht en dienstverlening wat de beperking van openingsuren in badplaatsen en toeristische centra betreft, ingesteld door de bvba “SPK” en anderen (rolnummer 6527); |
– l’arrêt no 150/2017, rendu le 21 décembre 2017, en cause le recours en annulation de l’article 2 de la loi du 1er avril 2016 modifiant la loi du 10 novembre 2006 relative aux heures d’ouverture dans le commerce, l’artisanat et les services en ce qui concerne la limitation des heures d’ouverture dans les stations balnéaires et les centres touristiques, introduit par la SPRL «SPK» et autres (numéro du rôle 6527); |
|
– het arrest nr. 151/2017, uitgesproken op 21 december 2017 inzake het beroep tot vernietiging van de artikelen 9, 18 en 27 van het decreet van de Vlaamse Gemeenschap van 23 december 2016 houdende wijziging van diverse bepalingen van het decreet van 27 maart 2009 betreffende radio-omroep en televisie, wat betreft de radio-omroeporganisaties, ingesteld door de vzw “Radio Activity” en anderen (rolnummer 6652). |
– l’arrêt no 151/2017, rendu le 21 décembre 2017, en cause le recours en annulation des articles 9, 18 et 27 du décret de la Communauté flamande du 23 décembre 2016 portant modification de diverses dispositions du décret du 27 mars 2009 relatif à la radiodiffusion et à la télévision, en ce qui concerne les organismes de radiodiffusion sonore, introduit par l’ASBL «Radio Activity» et autres (numéro du rôle 6652). |
|
– Voor kennisgeving aangenomen. |
– Pris pour notification. |
Grondwettelijk Hof – Prejudiciële vragen |
|
|
Met toepassing van artikel 77 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, geeft de griffier van het Grondwettelijk Hof aan de voorzitter van de Senaat kennis van: |
En application de l’article 77 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour constitutionnelle, le greffier de la Cour constitutionnelle notifie au président du Sénat: |
|
– de prejudiciële vragen over artikel 9 van de wet van 24 februari 1921 betreffende het verhandelen van giftstoffen, slaapmiddelen en verdovende middelen, psychotrope stoffen, ontsmettingsstoffen en antiseptica en van de stoffen die kunnen gebruikt worden voor de illegale vervaardiging van verdovende middelen en psychotrope stoffen, en over de artikelen 3, 8 en 14, §1, van de wet van 29 juni 1964 betreffende de opschorting, het uitstel en de probatie, gesteld door het Hof van Beroep te Brussel (rolnummer 6754); |
– les questions préjudicielles relatives à l’article 9 de la loi du 24 février 1921 concernant le trafic des substances vénéneuses, soporifiques, stupéfiantes, psychotropes, désinfectantes ou antiseptiques et des substances pouvant servir à la fabrication illicite de substances stupéfiantes et psychotropes, et aux articles 3, 8 et 14, §1er, de la loi du 29 juin 1964 concernant la suspension, le sursis et la probation, posées par la Cour d’appel de Bruxelles (numéro du rôle 6754); |
|
– de prejudiciële vraag betreffende de artikelen 119, §2, 121, §1, en 125, §2, van de wet van 26 juni 1992 houdende sociale en diverse bepalingen, gesteld door de Franstalige Rechtbank van eerste aanleg te Brussel (rolnummer 6761); |
– la question préjudicielle relative aux articles 119, §2, 121, §1er et 125, §2, de la loi du 26 juin 1992 portant des dispositions sociales et diverses, posée par le Tribunal de première instance francophone de Bruxelles (numéro du rôle 6761); |
|
– de prejudiciële vraag betreffende artikel 31bis, §2, 3º, van de wet van 1 augustus 1985 houdende fiscale en andere bepalingen, gesteld door de Commissie voor de financiële hulp aan slachtoffers van opzettelijke gewelddaden en aan de occasionele redders (rolnummer 6763); |
– la question préjudicielle relative à l’article 31bis, §2, 3º, de la loi du 1er août 1985 portant des mesures fiscales et autres, posée par la Commission pour l’aide financière aux victimes d’actes intentionnels de violence et aux sauveteurs occasionnels (numéro du rôle 6763); |
|
– de prejudiciële vraag betreffende artikel 11bis van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, gesteld door de Raad van State (rolnummer 6773); |
– la question préjudicielle relative à l’article 11bis des lois sur le Conseil d’État, coordonnées le 12 janvier 1973, posée par le Conseil d’État (numéro du rôle 6773); |
|
– de prejudiciële vraag betreffende artikel 6.2.1 van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening, gesteld door het Hof van Beroep te Brussel (rolnummer 6774); |
– la question préjudicielle relative à l’article 6.2.1 du «Code flamand de l’Aménagement du Territoire», posée par la Cour d’appel de Bruxelles (numéro du rôle 6774); |
|
– de prejudiciële vraag betreffende artikel 4 van de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Hoei (rolnummer 6776); |
– la question préjudicielle relative à l’article 4 du titre préliminaire du Code de procédure pénale, posée par le Tribunal de première instance de Liège, division Huy (numéro du rôle 6776); |
|
– de prejudiciële vragen over artikel 145 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, gesteld door de Raad van State (rolnummers 6777 en 6778, samengevoegde zaken); |
– les questions préjudicielles concernant l’article 145 de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, posées par le Conseil d’État (numéros du rôle 6777 et 6778, affaires jointes); |
|
– de prejudiciële vragen betreffende artikel 356 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, zoals vervangen bij artikel 2 van de wet van 22 december 2009 houdende fiscale bepalingen, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Luik (rolnummer 6779); |
– les questions préjudicielles relatives à l’article 356 du Code des impôts sur les revenus 1992, tel qu’il a été remplacé par l’article 2 de la loi du 22 décembre 2009 portant des dispositions fiscales, posées par le Tribunal de première instance de Liège, division Liège (numéro du rôle 6779); |
|
– de prejudiciële vraag betreffende artikel 433terdecies van het Strafwetboek, gesteld door het Hof van Beroep te Luik (rolnummer 6780); |
– la question préjudicielle relative à l’article 433terdecies du Code pénal, posée par la Cour d’appel de Liège (numéro du rôle 6780); |
|
– de prejudiciële vraag over de artikelen 7, 9 en 9bis van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Hoei (rolnummer 6781); |
– la question préjudicielle relative aux articles 7, 9 et 9bis de la loi du 15 décembre 1980 sur l’accès au territoire, le séjour, l’établissement et l’éloignement des étrangers, posée par le Tribunal de première instance de Liège, division Huy (numéro du rôle 6781); |
|
– de prejudiciële vraag betreffende artikel 1 van het decreet van 6 Fructidor, jaar II (23 augustus 1794) en artikel 335 van het Burgerlijk Wetboek, gesteld door de familierechtbank van de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen (rolnummer 6787); |
– la question préjudicielle relative à l’article 1er du décret du 6 fructidor an II (23 août 1794) et à l’article 335 du Code civil, posée par le tribunal de la famille du Tribunal de première instance de Namur, division Namur (numéro du rôle 6787); |
|
– de prejudiciële vragen betreffende artikel 257, §2, 3º, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Gent (rolnummer 6788); |
– les questions préjudicielles relatives à l’article 257, §2, 3º, du Code des impôts sur les revenus 1992, posées par le Tribunal de première instance de Flandre orientale, division Gand (numéro du rôle 6788); |
|
– de prejudiciële vragen betreffende artikel 1479 van het Burgerlijk Wetboek, gesteld door de familierechtbank van de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen (rolnummer 6789); |
– les questions préjudicielles relatives à l’article 1479 du Code civil, posées par le tribunal de la famille du Tribunal de première instance de Namur, division Namur (numéro du rôle 6789); |
|
– de prejudiciële vragen betreffende de artikelen 1214, §6, en 1224 van het Gerechtelijk Wetboek, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Henegouwen, afdeling Bergen (rolnummer 6790); |
– les questions préjudicielles relatives aux articles 1214, §6, et 1224 du Code judiciaire, posées par le Tribunal de première instance du Hainaut, division Mons (numéro du rôle 6790); |
|
– de prejudiciële vragen betreffende de artikelen 243, 244 en 245 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen (rolnummer 6791); |
– les questions préjudicielles relatives aux articles 243, 244 et 245 du Code des impôts sur les revenus 1992, posées par le Tribunal de première instance de Namur, division Namur (numéro du rôle 6791); |
|
– de prejudiciële vraag betreffende de artikelen 1, 2 en 46 van de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Dendermonde (rolnummer 6792); |
– la question préjudicielle relative aux articles 1er, 2 et 46 de la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail, posée par le Tribunal de première instance de Flandre orientale, division Termonde (numéro du rôle 6792); |
|
– de prejudiciële vragen betreffende de artikelen 322 en 332quinquies, §3, van het Burgerlijk Wetboek, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Henegouwen, afdeling Bergen (rolnummer 6794); |
– les questions préjudicielles relatives aux articles 322 et 332quinquies, §3, du Code civil, posées par le Tribunal de première instance du Hainaut, division Mons (numéro du rôle 6794); |
|
– de prejudiciële vraag betreffende artikel 2272, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek, gesteld door de Nederlandstalige Rechtbank van eerste aanleg te Brussel (rolnummer 6795). |
– la question préjudicielle relative à l’article 2272, alinéa 2, du Code civil, posée par le Tribunal de première instance néerlandophone de Bruxelles (numéro du rôle 6795). |
|
– Voor kennisgeving aangenomen. |
– Pris pour notification. |
Grondwettelijk Hof – Beroepen |
|
|
Met toepassing van artikel 76 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, geeft de griffier van het Grondwettelijk Hof kennis aan de voorzitter van de Senaat van: |
En application de l’article 76 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour constitutionnelle, le greffier de la Cour constitutionnelle notifie au président du Sénat: |
|
– het beroep tot vernietiging van de artikelen 9, 24, §§1, 2 en 3, 62 en 63 van het Vlaamse decreet van 24 februari 2017 betreffende onteigening voor het algemeen nut, ingesteld door de nv “Landexplo” en Gaëtan Gorremans (rolnummer 6757); |
– le recours en annulation des articles 9, 24, §§1er, 2 et 3, 62 et 63 du décret flamand du 24 février 2017 relatif à l’expropriation d’utilité publique, introduit par la SA «Landexplo» et Gaëtan Gorremans (numéro du rôle 6757); |
|
– de beroepen tot vernietiging van de wet van 14 juni 2017 tot wijziging van artikel 36bis van de wet van 8 december 1992 tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens, ingesteld door Ilmi Shabani en door Kismet Bytyci en Pieter Maeyaert (rolnummers 6762 en 6768, samengevoegde zaken); |
– les recours en annulation de la loi du 14 juin 2017 modifiant l’article 36bis de la loi du 8 décembre 1992 relative à la protection de la vie privée à l’égard des traitements de données à caractère personnel, introduit par Ilmi Shabani et par Kismet Bytyci et Pieter Maeyaert (numéros du rôle 6762 et 6768, affaires jointes); |
|
– het beroep tot vernietiging van de wet van 28 april 2017 tot oprichting van het “War Heritage Institute” en houdende integratie van de opdrachten, de middelen en het personeel van het Instituut voor veteranen – Nationaal Instituut voor oorlogsinvaliden, oud-strijders en oorlogsslachtoffers, het Koninklijk Museum voor het Leger en de Krijgsgeschiedenis, het Nationaal Gedenkteken van het Fort van Breendonk en de Historische Pool van Defensie, ingesteld door Paul Dubrunfaut (rolnummer 6775); |
– le recours en annulation de la loi du 28 avril 2017 portant création du «War Heritage Institute» et portant intégration des missions, des moyens et du personnel de l’Institut des vétérans – Institut national des invalides de guerre, anciens combattants et victimes de guerre, du Musée royal de l’Armée et d’Histoire militaire, du Mémorial national du Fort de Breendonk, et du Pôle historique de la Défense, introduit par Paul Dubrunfaut (numéro du rôle 6775); |
|
– het beroep tot vernietiging van de artikelen 2 en 3 van het decreet van het Waalse Gewest van 18 mei 2017 tot wijziging van de artikelen 3, 15 en 16 en tot invoeging van een artikel 45ter in de wet van 14 augustus 1986 betreffende de bescherming en het welzijn der dieren, ingesteld door de vzw “Coördinatie Comité van Joodse Organisaties van België. Section belge du Congrès juif mondial et Congrès juif européen” en anderen (rolnummers 6782, 6784, 6785 en 6786, samengevoegde zaken); |
– le recours en annulation des articles 2 et 3 du décret de la Région wallonne du 18 mai 2017 modifiant les articles 3, 15 et 16 et insérant un article 45ter dans la loi du 14 août 1986 relative à la protection et au bien-être des animaux, introduit par l’ASBL «Comité de Coordination des Organisations Juives de Belgique. Section belge du Congrès juif mondial et Congrès juif européen» et autres (numéros du rôle 6782, 6784, 6785 et 6786, affaires jointes); |
|
– het beroep tot vernietiging van de artikelen 3, §1, 4, §4, en 19, §§1, 2 en 4, van de ordonnantie van het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest van 18 mei 2017 houdende oprichting van het Brussels Agentschap voor de Ondersteuning van het Bedrijfsleven, ingesteld door de vzw “Groupe d’Étude et de Réforme de la Fonction administrative, GERFA” en anderen (rolnummer 6783); |
– le recours en annulation des articles 3, §1er, 4, §4, et 19, §§1er, 2 et 4, de l’ordonnance de la Région de Bruxelles-Capitale du 18 mai 2017 portant création de l’Agence bruxelloise pour l’Accompagnement de l’Entreprise, introduit par l’ASBL «Groupe d’Étude et de Réforme de la Fonction administrative, GERFA» et autres (numéro du rôle 6783); |
|
– het beroep tot vernietiging van het decreet van het Waalse Gewest van 18 mei 2017 betreffende de erkenning en de verplichtingen van de instellingen belast met het beheer van de temporaliën van de erkende erediensten, ingesteld door de vzw “Association musulmane culturelle albanaise de Belgique” en anderen (rolnummer 6793). |
– le recours en annulation du décret de la Région wallonne du 18 mai 2017 relatif à la reconnaissance et aux obligations des établissements chargés de la gestion du temporel des cultes reconnus, introduit par l’ASBL «Association musulmane culturelle albanaise de Belgique» et autres (numéro du rôle 6793). |
|
– Voor kennisgeving aangenomen. |
– Pris pour notification. |
Centrale Raad voor het Bedrijfsleven + Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling |
Conseil central de l’économie + Conseil fédéral du développement durable |
|
Bij brieven van 26 oktober, 30 november en 6 december 2017 heeft de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven en de Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling, overeenkomstig artikel 1 van de wet van 20 september 1948 houdende organisatie van het bedrijfsleven aan de Senaat overgezonden: |
Par les lettres du 26 septembre, du 30 novembre 2017 et du 6 décembre 2017, le Conseil central de l’économie et le Conseil fédéral du développement durable ont transmis au Sénat, conformément à l’article premier de la loi du 20 septembre 1948 portant organisation de l’économie: |
|
– het advies over het ontwerp van koninklijk besluit tot wijziging van het koninklijk besluit van 28 februari 1994 betreffende het bewaren, het op de markt brengen en het gebruiken van bestrijdingsmiddelen voor landbouwkundig gebruik, met als doel het verbod op een aantal herbiciden voor niet-professioneel gebruik (CRB 2017–2407); |
– l’avis sur le projet d’arrêté royal modifiant l’arrêté royal du 28 février 1994 relatif à la conservation, à la mise sur le marché et à l’utilisation des pesticides à usage agricole visant l’interdiction de certains herbicides à usage non professionnel (CCE 2017–2407); |
|
– het advies over het ter beschikking stellen van normen (CRB 2017–2417); |
– l’avis d’initiative qui a trait à la mise à disposition des normes (CCE 2017–2417); |
|
– het advies over de hervorming van het vennootschaps- en verenigingsrecht – vervolgadvies (CRB 2017–2666); |
– l’avis sur la réforme du droit des sociétés et associations – avis complémentaire (CCE 2017–2666); |
|
– het advies over het brandstofverbruiketiket bij het op de markt brengen van nieuwe personenauto’s (CRB 2017–2665); |
– l’avis sur l’étiquette de consommation de carburant lors de la commercialisation des voitures particulières neuves (CCE 2017–2665); |
|
goedgekeurd tijdens zijn plenaire vergaderingen van 25 oktober en 5 december 2017. |
approuvé lors de ses séances plénières des 25 octobre et 5 décembre 2017. |
|
– Neergelegd ter Griffie. |
– Dépôt au Greffe. |
Nationale Arbeidsraad |
|
|
Bij brief van 1 december 2017 heeft de Voorzitter van de Nationale Arbeidsraad, overeenkomstig artikel 1 van de organieke wet van 29 mei 1952 tot inrichting van de Nationale Arbeidsraad, aan de Senaat overgezonden: |
Par lettre du 1er décembre 2017, le Président du Conseil national du Travail a transmis au Sénat, conformément à l’article 1er de la loi du 29 mai 1952 organique du Conseil national du Travail: |
|
– het advies nr. 2.061 over het sociaal statuut van de kunstenaars – bijwerking van de adviezen nr. 1.744, 1.810 en 1.931, |
– l’avis no 2.061 sur le statut social de l’artiste – actualisation des avis nos 1.744, 1.810 et 1.931, |
|
goedgekeurd tijdens zijn plenaire vergadering van 28 november 2017. |
approuvé lors de sa séance plénière du 28 novembre 2017. |
|
– Neergelegd ter Griffie. |
– Dépôt au Greffe. |
Belgisch Raadgevend Comité voor Bio-ethiek |
|
|
Bij brief van 1 december 2017 heeft de voorzitter van het Raadgevend Comité voor Bio-ethiek, overeenkomstig artikel 17 van het samenwerkingsakkoord van 15 januari 1993 houdende oprichting van een Raadgevend Comité voor Bio-ethiek aan de Senaat overgezonden, het algemeen activiteitenverslag van de Commissies voor het jaar 2016. |
Par lettre du 1er décembre 2017, le président du Comité consultatif de Bioéthique a transmis au Sénat, conformément à l’article 17 de l’accord de coopération du 15 janvier 1993 portant création d’un Comité consultatif de Bioéthique, le rapport général d’activité des commissions d’éthique médicale pour l’exercice 2016. |
|
Bij brief van 19 december 2017 heeft de voorzitter van het Raadgevend Comité voor Bio-ethiek aan de Senaat overgezonden: |
Par lettre du 19 décembre 2017, le président du Comité consultatif de Bioéthique a transmis au Sénat: |
|
– het advies nr. 73 betreffende euthanasie in geval van niet-terminale patiënten, psychisch lijden en psychiatrische aandoeningen. |
– l’avis no 73 relatif à l’euthanasie dans les cas de patients hors phase terminale, de souffrance psychique et d’affections psychiatriques. |
|
– Neergelegd ter Griffie. |
– Dépôt au Greffe. |
Informatie- en adviescentrum inzake de schadelijke sektarische organisaties |
Centre d’information et d’avis sur les organisations sectaire nuisibles |
|
Bij brief van 20 november 2017 heeft de voorzitter van de Informatie- en Adviescentrum inzake de schadelijke sektarische organisaties, overeenkomstig artikel 11 van de wet van 2 juni 1998 houdende oprichting van een Informatie- en Adviescentrum inzake de schadelijke sektarische organisaties en van een Administratieve coördinatiecel inzake de strijd tegen schadelijke sektarische organisaties aan de Senaat overgezonden, het tweejaarlijks verslag voor 2015-2016. |
Par lettre du 20 novembre 2017, le président du Centre d’information et d’avis sur les organisations sectaires nuisibles a transmis au Sénat, conformément à l’article 11 de la loi du 2 juin 1998 portant création d’un Centre d’information et d’avis sur les organisations sectaires nuisibles et d’une Cellule administrative de coordination de la lutte contre les organisations sectaires nuisibles, le rapport bisannuel pour 2015-2016. |
|
– Neergelegd ter Griffie. |
– Dépôt au Greffe. |
Interministeriële commissie voor humanitair recht |
|
|
Bij brief van 4 december 2017 heeft de voorzitter van de interministeriële Commissie voor humanitair recht, overeenkomstig artikel 3, §1, tweede lid van het koninklijk besluit van 6 december 2000 zoals gewijzigd door het besluit van 22 juni 2016, het eerste activiteitenverslag 2015 van de interministeriële Commissie voor humanitair recht aan de Senaat overgezonden. |
Par lettre du 4 décembre 2017, le président de la Commission interministérielle de droit humanitaire a transmis au Sénat, conformément à l’article 3, §1er, deuxième alinéa de l’arrêté royal du 6 décembre 2000 tel que modifié par l’arrêté du 22 juin 2016, le premier rapport d’activités 2015 de la Commission interministérielle de droit humanitaire. |
|
– Neergelegd ter Griffie. |
– Dépôt au Greffe. |
Europees Parlement |
|
|
Bij brief van 13 november 2017 heeft de voorzitter van het Europees Parlement aan de Senaat volgende tekst overgezonden: |
Par lettre du 13 novembre 2017, le président du Parlement européen a transmis au Sénat le texte ci-après: |
|
– standpunt inzake het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Richtlijn 2011/65/EU betreffende beperking van het gebruik van bepaalde gevaarlijke stoffen in elektrische en elektronische apparatuur; |
– position sur la proposition de directive du Parlement européen et du Conseil modifiant la directive 2011/65/UE relative à la limitation de l’utilisation de certaines substances dangereuses dans les équipements électriques et électroniques; |
|
– standpunt inzake het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van in het verdragsgebied van de Internationale Commissie voor de instandhouding van Atlantische tonijnen (ICCAT) geldende beheers-, instandhoudings- en controlemaatregelen en tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 1936/2001, (EG) nr. 1984/2003 en (EG) nr. 520/2007 van de Raad; |
– position sur la proposition de règlement du Parlement européen et du Conseil établissant des mesures de gestion, de conservation et de contrôle applicables dans la zone de la convention de la Commission internationale pour la conservation des thonidés de l’Atlantique (CICTA) et modifiant les règlements du Conseil (CE) no 1936/2001, (CE) no 1984/2003 et (CE) no 520/2007 du Conseil; |
|
– standpunt inzake het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Richtlijn 2009/45/EG inzake veiligheidsvoorschriften en -normen voor passagiersschepen; |
– position sur la proposition de directive du Parlement européen et du Conseil modifiant la directive 2009/45/CE établissant des règles et normes de sécurité pour les navires à passagers; |
|
– standpunt inzake het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Richtlijn 98/41/EG van de Raad inzake de registratie van de opvarenden van passagiersschepen die vanuit of naar havens in de lidstaten van de Gemeenschap varen en tot wijziging van Richtlijn 2010/65/EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende meldingsformaliteiten voor schepen die aankomen in en/of vertrekken uit havens van de lidstaten; |
– position sur la proposition de directive du Parlement européen et du Conseil modifiant la directive 98/41/CE du Conseil relative à l’enregistrement des personnes voyageant à bord de navires à passagers opérant à destination ou au départ de ports d’États membres de la Communauté et modifiant la directive 2010/65/UE du Parlement européen et du Conseil concernant les formalités déclaratives applicables aux navires à l’entrée ou à la sortie des ports des États membre; |
|
– standpunt inzake het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende een inspectiesysteem voor de veilige exploitatie van ro-ro-veerboten en hogesnelheidspassagiersvaartuigen op geregelde diensten en tot wijziging van Richtlijn 2009/16/EG van het Europees Parlement en de Raad betreffende havenstaatcontrole en tot intrekking van Richtlijn 1999/35/EG van de Raad; |
– position sur la proposition de directive du Parlement européen et du Conseil relative à un système d’inspections pour l’exploitation en toute sécurité de services réguliers de transbordeurs rouliers et d’engins à passagers à grande vitesse, modifiant la directive 2009/16/CE du Parlement européen et du Conseil relative au contrôle par l’État du port et abrogeant la directive 1999/35/CE du Conseil; |
|
– standpunt inzake het ontwerp van verordening van de Raad betreffende nauwere samenwerking bij de instelling van het Europees Openbaar Ministerie; |
– position sur le projet de règlement du Conseil mettant en œuvre une coopération renforcée concernant la création du Parquet européen; |
|
– resolutie over de stand van de onderhandelingen met het Verenigd Koninkrijk; |
– résolution sur l’état d’avancement des négociations avec le Royaume-Uni; |
|
– standpunt inzake het ontwerpbesluit van de Raad betreffende de sluiting namens de Europese Unie van de overeenkomst tot oprichting van de internationale EU-LAC-Stichting; |
– position sur le projet de décision du Conseil relative à la conclusion, au nom de l’Union européenne, de l’accord instituant la Fondation internationale UE-ALC; |
|
– resolutie over het ontwerp van Verordening van de Commissie tot wijziging van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1107/2009 met betrekking tot de vaststelling van wetenschappelijke criteria voor de bepaling van hormoonontregelende eigenschappen; |
– résolution sur le projet de règlement de la Commission modifiant l’annexe II du règlement (CE) no 1107/2009 en établissant des critères scientifiques pour la détermination des propriétés perturbant le système endocrinien; |
|
– resolutie over het ontwerp van uitvoeringsbesluit van de Commissie tot verlening van een vergunning voor het in de handel brengen van producten die geheel of gedeeltelijk bestaan uit of zijn geproduceerd met genetisch gemodificeerde soja FG72 × A5547-127, overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1829/2003 van het Europees Parlement en de Raad inzake genetisch gemodificeerde levensmiddelen en diervoeders; |
– résolution sur le projet de décision d’exécution de la Commission autorisant la mise sur le marché de produits contenant du soja génétiquement modifié FG72 × A5547-127, consistant en ce soja ou produits à partir de celui-ci, en application du règlement (CE) no 1829/2003 du Parlement européen et du Conseil concernant les denrées alimentaires et les aliments pour animaux génétiquement modifiés; |
|
– resolutie over het ontwerp van uitvoeringsbesluit van de Commissie tot verlening van een vergunning voor het in de handel brengen van producten die geheel of gedeeltelijk bestaan uit of zijn geproduceerd met genetisch gemodificeerde soja DAS-44406-6, overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1829/2003 van het Europees Parlement en de Raad inzake genetisch gemodificeerde levensmiddelen en diervoeders; |
– résolution sur le projet de décision d’exécution de la Commission autorisant la mise sur le marché de produits contenant du soja génétiquement modifié DAS-44406-6, consistant en ce soja ou produits à partir de celui-ci, en application du règlement (CE) no 1829/2003 du Parlement européen et du Conseil concernant les denrées alimentaires et les aliments pour animaux génétiquement modifiés; |
|
– resolutie over de uitbanning van kindhuwelijken; |
– résolution sur la nécessité de mettre fin aux mariages d’enfants; |
|
– resolutie over de VN-klimaatconferentie van 2017 in Bonn, Duitsland (COP23); |
– résolution sur la conférence des Nations unies de 2017 sur les changements climatiques à Bonn, Allemagne (COP23); |
|
– resolutie over de situatie op de Maldiven; |
– résolution sur la situation aux Maldives; |
|
– resolutie over penitentiaire systemen en de omstandigheden in de gevangenis; |
– résolution sur les systèmes pénitentiaires et les conditions dans les prisons; |
|
aangenomen tijdens de vergaderperiode van 2 tot 5 oktober 2017. |
adopté au cours de la période de session du 2 au 5 octobre 2017. |
|
Bij brief van 8 januari 2018 heeft de voorzitter van het Europees Parlement aan de Senaat volgende tekst overgezonden: |
Par lettre du 8 janvier 2018, le président du Parlement européen a transmis au Sénat le texte ci-après: |
|
– standpunt inzake het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1059/2003 wat betreft de territoriale typologieën (Tercet); |
– position sur la proposition de règlement du Parlement européen et du Conseil modifiant le règlement (CE) no 1059/2003 en ce qui concerne les typologies territoriales (Tercet); |
|
– standpunt inzake het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende de erkenning van beroepskwalificaties in de binnenvaart en tot intrekking van Richtlijn 96/50/EG van de Raad en Richtlijn 91/672/EEG van de Raad; |
– position sur la proposition de directive du Parlement européen et du Conseil relative à la reconnaissance des qualifications professionnelles dans le domaine de la navigation intérieure et abrogeant la directive 96/50/CE du Conseil et la directive 91/672/CEE du Conseil; |
|
– standpunt inzake het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende samenwerking tussen de nationale instanties die verantwoordelijk zijn voor handhaving van de wetgeving inzake consumentenbescherming; |
– position sur la proposition de règlement du Parlement européen et du Conseil sur la coopération entre les autorités nationales chargées de veiller à l’application de la législation en matière de protection des consommateurs; |
|
– standpunt inzake het voorstel voor een besluit van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Richtlijn 2010/40/EU betreffende de periode voor de vaststelling van gedelegeerde handelingen; |
– position sur la proposition de décision du Parlement européen et du Conseil modifiant la directive 2010/40/UE en ce qui concerne la période prévue pour l’adoption d’actes délégués; |
|
– standpunt inzake het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EU) 2016/1036 betreffende beschermende maatregelen tegen invoer met dumping uit landen die geen lid zijn van de Europese Unie en Verordening (EU) 2016/1037 betreffende bescherming tegen invoer met subsidiëring uit landen die geen lid zijn van de Europese Unie; |
– position sur la proposition de règlement du Parlement européen et du Conseil modifiant le règlement (UE) 2016/1036 relatif à la défense contre les importations qui font l’objet d’un dumping de la part de pays non membres de l’Union européenne et le règlement (UE) 2016/1037 relatif à la défense contre les importations qui font l’objet de subventions de la part de pays non membres de l’Union européenne; |
|
– resolutie over het thema “Mensenlevens redden: Verbeteren van de veiligheid van voertuigen in de EU”; |
– résolution ayant pour thème «Sauver des vies: renforcer la sécurité des véhicules dans l’Union»; |
|
– resolutie over de rechtsstaat in Malta; |
– résolution sur l’état de droit à Malte; |
|
– resolutie over multilaterale onderhandelingen met het oog op de elfde Ministeriële Conferentie van de WTO in Buenos Aires van 10 t/m 13 december 2017; |
– résolution sur les négociations multilatérales en vue de la onzième conférence ministérielle de l’OMC à Buenos Aires, du 10 au 13 décembre 2017; |
|
– resolutie over de rechtsstaat en democratie in Polen: stand van zaken; |
– résolution sur la situation de l’état de droit et de la démocratie en Pologne; |
|
– standpunt inzake het ontwerp van besluit van de Raad betreffende de sluiting namens de Unie van de partnerschapsovereenkomst op het gebied van betrekkingen en samenwerking tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en Nieuw-Zeeland, anderzijds; |
– position sur le projet de décision du Conseil relative à la conclusion, au nom de l’Union, de l’accord de partenariat sur les relations et la coopération entre l’Union européenne et ses États membres, d’une part, et la Nouvelle-Zélande, d’autre part; |
|
– resolutie over het ontwerp van besluit van de Raad betreffende de sluiting namens de Unie van de partnerschapsovereenkomst op het gebied van betrekkingen en samenwerking tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en Nieuw-Zeeland, anderzijds; |
– résolution sur le projet de décision du Conseil relative à la conclusion, au nom de l’Union, de l’accord de partenariat sur les relations et la coopération entre l’Union européenne et ses États membres, d’une part, et la Nouvelle-Zélande, d’autre part; |
|
– resolutie over de evaluatie van de tenuitvoerlegging van milieuwetgeving; |
– résolution sur l’examen de la mise en œuvre de la politique environnementale de l’Union européenne; |
|
aangenomen tijdens de vergaderperiode van 13 tot 16 november 2017. |
adopté au cours de la période de session du 13 au 16 novembre 2017. |
|
– Neergelegd ter Griffie. |
– Dépôt au Greffe. |